مجله سبک زندگی و لایف استایل در ایران

فهم چیزی است که راه را برای دیدن باز می کند اما هم زمان درست در همان لحظه چیزی را پنهان می کند. فهم، نیروی گشودگی و نیروی پوشیدگی است و تا زمانی که انسان پیش فهم های خود را بازاندیشی نکرده باشد، هر چه بیشتر بخواهد بفهمد، بیشتر در همان حلقه پیشین گرفتار می ماند. از منظر هایدگر، فهم نه یک قابلیت ذهنی بیرونی و ثانویه، بلکه ساختار بنیادین بودن انسان در جهان است. انسان، پیش از آنکه به صورت آگاهانه به تفسیر جهان بپردازد، در وضعیت «در-جهان-بودگی» قرار دارد؛ یعنی در بستری آغشته به تاریخ، زبان، رسوم، عرف و مناسبات روزمره، و همین بستر است که امکان فهم را فراهم می کند. اما همین امر که فهم ریشه در پیش فهم ها دارد، سرچشمه دشواری فهمیدن نیز هست. زیرا انسان هرگز از نقطه صفر وارد جهان نمی شود؛ هر تجربه ای، هر مشاهده ای و هر برداشت تازه ای در چارچوب دستگاه معنایی ای صورت می گیرد که از پیش در او رسوب کرده است. بنابراین اگر بخواهیم بگوییم «مشکل فهم، خود فهم است»، از دید هایدگر این جمله اشاره به همان ساختاری دارد که فهم را ممکن می کند، اما هم زمان آن را محدود و گاه مسدود می سازد. هایدگر معتقد بود ما جهان را از طریق یک «افق» تاریخی–زبانی تجربه می کنیم. این افق مانند دریچه ای است که جهان را از آن نگاه می کنیم. این دریچه نه انتخابی است و نه کاملا آگاهانه؛ بلکه چیزی است که در جریان زندگی روزمره و فرهنگ…

جان پرکینز کارمند ارشد تحت امرِ «آژانس امنیت ملیِ» آمریکا مأموریت داشت با بهره‌گیری از سازمان‌های مالی بین‌المللی شرایطی را فراهم کند که در آن با دست‌ودلبازی دروغین وام‌هایی برای ساختن پروژه‌های زیربنایی از قبیل نیروگاه‌های برق، بزرگراه‌ها، بنادر، فرودگاه‌ها یا شهرک‌های صنعتی در ممالک دیگر مانند اکوادور، کلمبیا، پاناما و اندونزی و عراق پرداخت شوند تا با بدهکار کردن کشورها امکانِ تاراجِ منابع طبیعیِ آن‌ها برای صاحبانِ منافع تجاریِ آمریکا و امکان امر و نهی‌های سیاسی و نظامی برای دولت آمریکا مهیا شود.  کتاب «اعترافات یک جنایتکار اقتصادی» از جان پرکینز به دقت مجموعه عملیات سازمان‌یافته‌ای را توضیح می‌دهد که طی آن با اعطای وام‌ها در واقع شرکت‌های مهندسی و ساختمانی ایالات متحده آمریکا که مسئولیت ساخت پروژه‌ها را برعهده داشتند، برنده بازی می‌شدند؛ چراکه بخش اعظم وام هیچ‌گاه از ایالات متحده خارج نمی‌شد بلکه صرفاً از بانک‌های واشنگتن به حساب دفاتر مهندسی در نیویورک، هوستون یا سان‌فرانسیسکو انتقال می‌یافت.  به‌واقع تسهیلات اعطایی تقریباً بلافاصله به ابَرشرکت‌های عضوِ «ابرشرکت‌سالاری» (اعتباردهنده) عودت داده می‌شد، لیکن از کشور وام‌گیرنده خواسته می‌شد که اصل و فرع وام را تمام و کمال بازپرداخت کند.  به این ترتیب با مطالعه کتاب می‌توان دریافت که چگونه جنایتکاران اقتصادی با گزارش‌های مالی مجعول، انتخابات ساختگی، رشوه‌های مالی، اخاذی و پولشویی از کشورهای اطراف و اکناف جهان هزارها میلیارد دلار کلاهبرداری می‌کنند و این پول‌ها را روانه آمریکا می‌سازند و البته با کسانی که در مسیر آن‌ها به هر وسیله‌ای سنگ‌اندازی کنند و یا قد علم کنند مانند «خائیمه رولدوس» رئیس‌جمهور اکوادور و «عُمَر توریخوس» رئیس‌جمهور پاناما…

قلمی بیادبود استاد ناصر مسعودی مسعودی که دفتر حیاتش در ۶ فروردین ۱۳۱۴ گشوده شد در ۶ آذرماه با برگهای پاییزی با نسیم ابدیت همراه شد. جنگلهای گیلان در میان طراوت و شادابی بهار و زیبایی وصف ناپذیر پاییز بر قامت بلند درختان و شاخساران کهنسالش آوای دل انگیزی به خاطر دارد که گاه با ترنم باران و گاه در شکوفابی گلهای پامچال نغمه زندگی را در زلال جویباران معنا می کرد. از دل جنگلهای گیلانی و ترانه های باران و در غرش تندرهایی که دامنه البرز را با شکوهی هرچه فریباتر بر صفحه طبیعت ترسیم می کرد، کودکی های ناصر با موسیقی های گیلکی پیوند می خورد. پدرش اما مسافر بهشت بود و هنوز او کودکی سه ساله بود که راه آسمان پیش گرفت و او را به دست تقدیر داد و در ازدحام کوچه های زندگی تنها گذاشت. بغض این هجرت و فراق زود هنگام ،همگام او در تمام سالهای زندگی بود که گاه در ترانه هایش و گاه در نقش های تئاتر خلاصه هرچه بود قصیده زندگی او را معنا می داد و شاید همان چراغ روشن ترانه هایش بود که در شبهای بلند زمستان تمام پستوهای دلتنگی و دهلیز های دل را همچون *مهتاب شبان* از تاریکی غمهایی که زمان را بر آن استیلایی نبود می رهاند. سرنوشت او از جاده های سبز شمال گذشت تا چند صباحی به گلستان هنر علی اکبرخان شهنازی، نغمات موسیقی ملی ایران در رگهای احساسش بتراود و طرب سرای خیال او را با ریتم و ضرب آهنگهای موسیقی در هم…