سخت افزار کامپیوتر

سخت افزار کامپیوتر چیست؟

سخت افزار کامپیوتر یک اصطلاح جمعی است که برای توصیف هر یک از اجزای فیزیکی یک کامپیوتر آنالوگ یا دیجیتال استفاده می شود. اصطلاح سخت‌افزار جنبه‌های ملموس یک دستگاه محاسباتی را از نرم‌افزار متمایز می‌کند. نرم افزار شامل دستورالعمل‌ها یا برنامه‌های نوشته شده و قابل خواندن توسط ماشین است که به اجزای فیزیکی یا سخت افزار می‌گوید چه کاری انجام دهند و چه زمانی دستورالعمل‌ها را اجرا کنند. سخت افزار و نرم افزار مکمل هم هستند. یک دستگاه محاسباتی تنها زمانی می تواند کارآمد عمل کند و خروجی مفیدی تولید کند که سخت افزار و نرم افزار به طور مناسب با هم کار کنند.

سخت افزار کامپیوتر را می توان به عنوان اجزای داخلی یا خارجی طبقه بندی کرد. به طور کلی، اجزای سخت‌افزار داخلی آن‌هایی هستند که برای عملکرد صحیح رایانه ضروری هستند، در حالی که قطعات سخت‌افزاری خارجی برای افزودن یا افزایش عملکرد به رایانه متصل می‌شوند.

کامپیوتر شخصی

کامپیوتر شخصی به دلیل تنوع و قیمت نسبتا پایین یکی از رایج ترین انواع کامپیوتر است. کامپیوترهای شخصی رومیزی دارای مانیتور، صفحه کلید، ماوس و کیس کامپیوتر هستند. کیس کامپیوتر مادربرد، درایوهای دیسک ثابت یا قابل جابجایی را برای ذخیره‌سازی داده‌ها، منبع تغذیه و ممکن است حاوی سایر دستگاه‌های جانبی مانند مودم یا رابط‌های شبکه باشد. برخی از مدل‌های رایانه‌های رومیزی، مانیتور و کیبورد را در همان کیس پردازنده و منبع تغذیه ادغام می‌کنند. 

قطعات سخت افزاری داخلی کامپیوتر چیست؟

اجزای داخلی به طور جمعی دستورالعمل های ارائه شده توسط برنامه یا سیستم عامل (OS) را پردازش یا ذخیره می کنند. این موارد شامل موارد زیر است: 

مادربرد:

این یک برد مدار چاپی است که واحد پردازش مرکزی (CPU) و سایر سخت‌افزارهای داخلی ضروری را نگه می‌دارد و به عنوان هاب مرکزی عمل می‌کند که سایر اجزای سخت‌افزاری از آن عبور می‌کنند.

پردازنده یا CPU:

CPU مغز کامپیوتر است که دستورات دیجیتال را از برنامه های مختلف پردازش و اجرا می کند. 

رم. RAM یا رم پویا :

ذخیره سازی موقت حافظه است که اطلاعات را بلافاصله در دسترس برنامه ها قرار می دهد. RAM یک حافظه فرار است، بنابراین داده های ذخیره شده با خاموش شدن رایانه پاک می شوند.

هارد دیسک:

درایوهای دیسک، دستگاه‌های ذخیره‌سازی فیزیکی هستند که داده‌های دائمی و موقت را در قالب‌های مختلف از جمله برنامه‌ها، سیستم‌عامل‌ها، فایل‌های دستگاه، عکس‌ها و غیره ذخیره می‌کنند.

درایو حالت جامد (SSD).

SSD ها دستگاه های ذخیره سازی حالت جامد مبتنی بر فناوری حافظه فلش NAND هستند. SSD ها غیر فرار هستند، بنابراین می توانند با خیال راحت داده ها را حتی زمانی که کامپیوتر خاموش است ذخیره کنند.

درایو نوری:

درایوهای نوری معمولاً در یک محفظه درایو روی دستگاه قرار دارند. آنها رایانه را قادر می سازند تا رسانه های خارجی غیر مغناطیسی را بخواند و با آنها تعامل داشته باشد، مانند دیسک های ویدئویی دیجیتال.

سینک حرارتی.

این یک قطعه سخت افزاری غیرفعال است که گرما را از اجزاء برای تنظیم/کاهش دمای آنها می گیرد تا از ادامه عملکرد صحیح آنها اطمینان حاصل شود. به طور معمول، یک هیت سینک مستقیماً در بالای CPU نصب می شود که بیشترین گرما را در بین اجزای داخلی تولید می کند. واحد پردازش گرافیک این دستگاه مبتنی بر تراشه، داده‌های گرافیکی را پردازش می‌کند و اغلب به عنوان یک افزونه برای CPU اصلی عمل می‌کند. 

کارت رابط شبکه (NIC):

NIC یک برد مدار یا تراشه است که کامپیوتر را قادر می سازد به شبکه متصل شود. همچنین به عنوان آداپتور شبکه یا آداپتور شبکه محلی شناخته می شود، معمولاً از اتصال به شبکه اترنت پشتیبانی می کند. 

سایر اجزای محاسباتی مانند پورت های USB، منابع تغذیه، ترانزیستورها و تراشه ها نیز از انواع سخت افزار داخلی هستند. 

کلام پایانی 

سخت افزار کامپیوتر شامل بخش های فیزیکی کامپیوتر مانند کیس، واحد پردازش مرکزی (CPU)، حافظه دسترسی تصادفی (RAM)، مانیتور، ماوس، صفحه کلید، ذخیره سازی اطلاعات کامپیوتر، کارت گرافیک، کارت صدا، بلندگوها و مادربرد است. در مقابل، نرم افزار مجموعه دستورالعمل هایی است که می تواند توسط سخت افزار ذخیره و اجرا شود. سخت افزار به این دلیل نامیده می شود که نسبت به تغییرات “سخت” سفت و سخت است، در حالی که نرم افزار “نرم” است زیرا به راحتی قابل تغییر است. سخت افزار معمولاً توسط نرم افزار برای اجرای هر دستور یا دستورالعملی هدایت می شود. ترکیبی از سخت افزار و نرم افزار یک سیستم محاسباتی قابل استفاده را تشکیل می دهد، اگرچه سیستم های دیگر فقط با سخت افزار وجود دارند.