مجله سبک زندگی و لایف استایل در ایران

نیلوفر نادری در هم میهن نوشت: رمان «حریر غزاله» نوشته‌ جوخه الحارثی، از همان صفحه‌های نخست ما را وارد جهانی می‌کند که در ظاهر آرام است، اما در لایه‌های زیرین‌اش موج‌های بی‌پایان جابه‌جایی، تبعید، عشق‌های خاموش و جست‌وجوی هویت جریان دارد. داستان از زندگی زنانی آغاز می‌‌شود که خواسته یا ناخواسته از خانه‌هایشان دور افتاده‌اند تا در سرزمین تازه‌ای برای سرنوشت خود بجنگند، زنانی‌که پژواک‌هایی از تمدنی هستند که میان سنت و دگرگونی حاصل از مدرنیته معلق مانده است و زنانی‌که می‌کوشند راهی برای بودن پیدا کنند. در نگاه اول انگار نویسنده می‌خواهد داستان دوستی و جدایی دو زن را تعریف کند، اما خیلی زود مشخص می‌‌شود که «حریر غزاله» فقط داستان یک دوستی یا جدایی نیست. غزاله و دوست‌اش در روستایی کوهستانی بزرگ می‌شوند؛ جایی‌که دیوارهای بلند کوه، نه‌فقط محیط، بلکه سرنوشت انسان‌ها را هم شکل می‌دهد. حادثه‌ای تلخ آنها را از هم جدا می‌کند و زندگی هر یک به مسیری جدید می‌افتد. غزاله همراه خانواده‌اش به مسقط می‌رود، وارد شهری می‌‌شود که ضرب‌آهنگ‌اش با روستای پیشین‌اش تفاوتی عمیق دارد و در همان‌جا با ویولونیستی حرفه‌ای ازدواج می‌کند. مادر دوقلوها می‌‌شود و هم‌زمان در میان مسئولیت‌های خانه، درس و مادر بودن، می‌کوشد خود را دوباره بسازد. آرام‌آرام شخصیتی وارد داستان می‌‌شود که نه‌فقط زندگی غزاله را تغییر می‌دهد، بلکه نبض رمان را هم در دست می‌گیرد؛ حریر. آشنایی آنها ساده آغاز می‌شود، اما به‌مرور دوستی‌شان عمقی پیدا می‌کند که فراتر از روابط معمول زنانه است؛ رابطه‌ای‌که از خلال دفترچه خاطرات حریر، طی ۱۰ سال، رگه‌به‌رگه شکل می‌گیرد و شکوفا…

داستان‌های کوتاه خانوادگی و اجتماعی با پایان‌بندی غیرمنتظره و چاشنی طنز و حتی اندکی هیجان هنر آذردخت بهرامی در «رقص سالسای جاستین تیمبرلیک بر سر مزار صدام کافر» است که نشر چشمه منتشر کرده. اسدالله امرایی در روزنامه اعتماد نوشت: پنج داستان این کتاب در موقعیت‌های زمانی و مکانی بسیار متفاوتی رقم خورده‌اند، به قلم چیره‌دست آذردخت بهرامی و بر اساس مناسبات اجتماعی و خاطرات مشترک جمعی، چنان دلنشین و موشکافانه نوشته شده‌اند که بی‌اغراق هر سطر از آن همذات‌پنداری خواننده را برمی‌انگیزد. هر کدام از داستان‌ها راوی و موضوع جداگانه‌ای دارد. در صفحات ابتدایی اولین داستان، خود را میان بازی در یک جمع دوستانه می‌یابید. داستانی که در اوج سادگی و ظرافت مفاهیم زیادی در بردارد. در دومین داستان پیامک‌های یک گوشی ماجرای زندگی زوجی را روایت می‌کند؛ پیامک‌‌های اینباکس یک گوشی قدیمی که فقط پیام‌های دریافتی را در بر دارد و خواننده باید جواب‌های ارسال شده را خود در ذهنش حلاجی کند. داستان سوم اندر احوالات همسایه‌ای است که اتفاقات ناخوشایند همسایه دیگرش را گزارش می‌کند و همین گزارش‌ها روحیه راوی را به شما می‌نمایاند. خانم کم‌سواد داستان چهارم در خلال گفت‌وگوهایی خواندنی و عامیانه با دکتر محله، راز بانمکی را فاش می‌کند و در داستان پنجم، مکالمه مشکوک یک صاحبخانه با برقکار ساختمان و متخصص دوربین‌های امنیتی را شاهد هستیم. خنده‌ام گرفت. کاش روبه‌روی هم بودیم، پشت یک میز فسقلی، توی یک کافی‌شاپ. روی میزمان هم یک شمع روشن و یک گلدان کوچک بونسای بود. پرسید: «چرا می‌خندید؟… آدم مهربونی نیستید؟… اشتباه می‌کنم؟» بین هر جمله‌اش سه ‌تا…

این وضعیت نه فقط در آن‌ور آب، بلکه در همین ایران خودمان هم صدق می‌کند.  به گزارش روزنامه فرهیختگان، متا می‌گوید ۱۵ درصد از مخاطبانی که تلویزیون را از سبد مصرفشان خارج کرده‌اند، خودشان را مخاطبان یوسف پیامبر دانسته‌اند. درست در همین نقطه همه چیز پیچیده می‌شود. اگر یوتیوب بیش از اکثریت برنامه‌های تلویزیون مخاطب دارند، چرا هنوز همان مخاطب پای سریالی می‌نشیند که برای ۱۷ سال قبل است؟ آیا مسئله نوستالژی است؟ آیا جامعه ایرانی در مصرف رسانه‌ای متفاوت است؟ پاسخ به این پرسش‌ها تأمل روی یک داده را می‌طلبد.  یوسف پیامبر اول نیست!  شاید مهم‌ترین پرسش این است؛ آیا پرمخاطب‌ترین سریال و برنامه تلویزیون مربوط است به یوسف پیامبر؟ آمارها می‌گویند خیر. همچنان پرمخاطب‌ترین محتوای تلویزیون در سال جاری پایتخت۷ است. سریالی که در مجموع ۲۲ قسمت ۸۰ میلیون بازدید را تنها در تلوبیون گرفت و این یعنی عددی نزدیک به ۴ میلیون بازدید برای هر قسمت.  البته اگر بخواهیم به میزان واقعی واچ تایم پایتخت در بستر اصلی پخش – یعنی تلویزیون- برسیم، باید این عدد را بیش از ۴ میلیون در نظر گرفته و این یعنی حداقل میزان تماشای تلویزیونی پایتخت برای تمام قسمت‌ها از عدد ۱۰۰ میلیون عبور می‌کند.  به طور مثال اگر در حالت حداقلی، برای هر قسمت پایتخت، ۷ تا ۸ میلیون بازدید را برای هر قسمت در نظر بگیریم که در این حالت تجمیع میزان بازدیدهای پایتخت به عدد حداقل ۱۶۰ میلیون بازدید می‌رسد که این دوبرابر پرمخاطب‌ترین برنامه یوتیوب است. از طرف دیگر میزان واچ‌تایم برخی سریال‌های نمایش خانگی پرطرفدار-همچون «اجل…