مجله سبک زندگی و لایف استایل در ایران

چنان‌چه می‌دانیم در مورد وجه سینمایی ناصر تقوایی بسیار صحبت شده است هرچند خاستگاه او بی‌تردید ادبیات بوده است. به گونه‌ای که اگر «تابستان همانسال» -اثری که موضوع صحبت‌مان است- توقیف نمی‌شد، او امروز علاوه بر این که یکی از ستون‌های سینمای ماست، یکی از ستون‌های ادبیات‌مان نیز بود. اثری که ازجمله نکات جالب توجه در مورد آن می‌توان به محدودیت مکان و زمان اشاره کرد. همچنین ایجازی که در سرتاسر آن دیده می‌شود و اضافه‌گویی و حشوی که در طول اثر هیچ خبری از آن نیست. ویژگی‌هایی احتمالا برآمده از نگاه سینمایی او که جهان‌بینی‌اش از ابتدا بر مبنای آن شکل گرفته بود. می‌خواهم با این سوال آغاز کنم که ویژگی‌های مذکور به چه میزان در خدمت داستان‌گویی و شکل‌گیری فرم است؟ به نکته بسیار خوبی اشاره کردید؛ نوعی تراکم غلیظ در آثار تقوایی. البته تقوایی پیش از «تابستان همانسال» هم، یعنی از ابتدای دهه ۴۰، آثاری داستانی می‌نوشت و در نشریات به چاپ می‌رساند. آثاری که اولین نمونه‌های آن را می‌توان حول‌وحوش سال‌های ۱۳۴۲- ۱۳۴۱ در مجله «آرش» مشاهده کرد. در این میان باید اشاره کرد که تقوایی در آن دوران کم‌تر با نشریات عمومی‌ و بیشتر با نشریات داعیه‌دار آوانگاردیسم کار می‌کرد. به عنوان مثال از سال ۱۳۴۳ به بعد در نشریاتی مانند «هنر و ادبیات امروز» و بعدتر «هنر و ادبیات جنوب» و همچنین «جُنگ طرفه» ـ یکی از نشریات آوانگارد، نوگرا و جریان‌ساز دوران خود ـ داستان‌هایی از او دیده می‌شود. از ناصر تقوایی در این مجلات ازجمله «هنر و ادبیات جنوب» که دو شماره…

به گزارش خبرآنلاین، فصل جوایز امسال زیر سایه موجی از گمانه‌زنی‌ها درباره تغییرات چشمگیر ظاهری آریانا گرانده، سینتیا اریوو و میشل یئو قرار گرفته است؛ آن هم پس از اینکه هر سه در مراسم «گلدن گلوب» و «اسکار» با ظاهری به‌وضوح لاغرتر حاضر شدند. کاهش وزن شدید آن‌ها بلافاصله بحث‌های گسترده‌ای را در فضای آنلاین برانگیخت و شایعات مربوط به مصرف داروهای لاغری اوزمپیک که داروی دیابت هم هست و روزبه‌روز بیش‌تر با استانداردهای زیبایی هالیوود گره می‌خورد، بار دیگر زیر ذره‌بین قرار گرفت. با وجود اینکه هیچ‌یک از این چهره‌ها مصرف چنین دارویی را تأیید نکرده‌اند، واکنش شدید عمومی نشان داد که چگونه گفت‌وگو درباره تصویر بدن، سلامت و فرهنگ سلبریتی می‌تواند پوشش رسانه‌ای فصل جوایز را تحت‌تأثیر قرار دهد. گلدن گلوب؛ جرقه‌ی شایعات درباره پشت صحنه فیلم «شرور» مراسم گلدن گلوب در ژانویه نقطه شروع این طوفان بود. بسیاری از بینندگان متوجه شدند که شمار قابل توجهی از چهره‌ها لاغرتر از سال‌های گذشته ظاهر شده‌اند؛ تا جایی که برخی طنزپردازان نوشتند «اوزمپیک برنده واقعی امشب بود». آنا رایسدورف، کارشناس تغذیه ثبت‌شده، در گفت‌وگو با دیلی میل گفته بود: «اگر بگویم بیشتر سلبریتی‌های حاضر در گلدن گلوب از این آمپول‌ها استفاده نمی‌کنند، تعجب می‌کنم.» اما بیشتر از همه لاغری وحشتناک سه بازیگر اصلی فیلم «شرور» مورد توجه قرار گرفت و تبدیل به بحثی مجازی میان کاربران شد که تا این لحظه نیز ادامه دارد. قامت لاغرتر آریانا گرانده بلافاصله باعث نگرانی کاربران شبکه‌های اجتماعی شد؛ بسیاری این تغییر را «خیلی ناگهانی» توصیف کردند. سینتیا اریوو نیز واکنش‌های مشابهی دریافت…

تمام فیلم به خصوص صحنه های مهم همراه با شوک است. یعنی هیچ سوسپانس یا تعلیقی در کار نیست .وقتی آدم فیلمسازی درست بلد نیست شوک را جای تعلیق می گذارد. فیلم پدرخوانده که اولین قسمت از سه گانه پدرخوانده ساخته فرانسیس فورد کاپولا کارگردان شهیر آمریکایی است بر اساس داستانی نوشته ماریو پوزو در سال ۱۹۷۲ قلب های سینما دوستان را تسخیر کرد و چند دهه است که یکی از فیلم های محبوب اکثر سینما دوستان است. به تازگی مسعود فراستی منتقد مشهور کشورمان نقد جالبی از این فیلم را در مصاحبه با همشهری بیان کرده است که تمرکزش بر نوع کارگردانی کاپولاست:   «به نظرم پدر خوانده فیلم بدی است. حالا می گویم چرا بد است. تمام فیلم به خصوص صحنه های مهم همراه با شوک است. یعنی هیچ سوسپانس یا تعلیقی در کار نیست .وقتی آدم فیلمسازی درست بلد نیست شوک را جای تعلیق می گذارد. جای دوربین هم خوب نیست به  آسمان می رود از بالا فیلم می گیرد که به نظرم شخصیت را تحقیر می کند. برای اینکه کاپولا دوربین بلد نیست. یک نکته منفی دیگر این که در جای دیگر از فیلم کاری غیر انسانی می کنند به این ترتیب که می خواهند یک نفر را بترسانند که واقعا کله یک اسب را می گذارند که این کار شنیع است. دوربین چه کار می کند؟ فریاد و نعره های آن فرد صاحب اسب را چگونه نشان می دهد؟ در یک جای دیگر فیلم پاچینو قرار است به رستورانی برود و در آنجا یک نفر را بکشد و اسلحه هم ندارد او را…