فوبیا حیوانات؛ دلایل و روش درمان ترس از حیوان ها

زوفوبیا (Zoophobia) یک ترس شدید و ناتوان کننده از حیوانات است. اگرچه ترس از حیوانات اغلب به یک گونه حیوانی خاص (به عنوان مثال، گربه یا سگ) مرتبط است، اما ممکن است شامل چندین یا حتی همه انواع حیوانات باشد. این نوع از اختلالات اضطرابی یکی از شایع‌ترین شرایط سلامت روان است که حدود ۲۶۴ میلیون نفر در سراسر جهان را تحت تأثیر قرار داده است. با این حال، ترس از حیوان ها و سایر اختلالات اضطرابی مرتبط با فوبیا حیوانات قابل درمان هستند. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد علل، علائم، انواع و گزینه‌های درمانی زوفوبیا، در این مقاله از فارسیرو با ما همراه باشید.

ترس از حیوانات (زوفوبیا) چیست؟

زوفوبیا یا ترس از موجودات زنده در حیات وحش است. این نوع ترس که به صورت غلط مصطلح ترس از حیوان ها نامیده می‌شود نوعی اختلال اضطرابی است که در آن فرد ذهن برای پاسخ به دیدن یا فکر کردن به حیوانات دچار اضطراب یا ترس شدید می‌شود.

می‌دانید که فوبیا همان ترس یا اضطراب شدید از یک شی یا موقعیت خاص است. بسیاری از محرک‌های فوبیا، مانند خون، سوزن و غیره می‌توانند در اکثر افراد باعث ایجاد اضطراب‌های وحشتناک شوند.

به این معنا که فرد مبتلا به فوبیا احساس ترس و اضطراب شدیدی می‌کند که بسیار فراتر از تهدید واقعی خود موقعیت یا موضوع است. انواع مختلف فوبیا عبارتند از:

• فوبیای خاص: زمانی رخ می‌دهد که یک شی یا موقعیت خاص باعث ایجاد سطوح نامناسب ترس یا اضطراب در فرد شود.
• اختلال اضطراب اجتماعی: این اختلال قبلا به عنوان فوبیای اجتماعی شناخته می‌شد و شامل اضطراب شدید در مورد موقعیت‌های اجتماعی و اجرایی است.
• آگورافوبیا: این ترس از گیر افتادن در موقعیت‌های ناامن یا محیط‌هایی است که فرار دشوار و کمک در دسترس نیست.

جالب است بدانید ترس از حیوانات نیز زیر مجموعه‌ای از فوبیاهای خاص است. برخی از نمونه‌های این نوع اضطراب خاص عبارتند از:

• آراکنو فوبیا (ترس از عنکبوت)
• آپی فوبیا یا اسفکسوفوبیا (ترس از زنبورها)
• cynophobia (ترس از سگ)
• انتومو فوبیا (ترس از حشرات)
• ایکتیو فوبیا (ترس از ماهی)
• مورو فوبیا (ترس از موش)
• اورنیتو فوبیا (ترس از پرندگان)
• کایروتوفوبیا (ترس از خفاش)
• اوفیدیو فوبیا (ترس از مار)

شیوع هراس‌های خاص در طول زندگی بین ۳ تا ۱۵ درصد در سطح جهان است که ترس از حیوان یکی از شایع‌ترین آنهاست. در این وضعیت ممکن است فرد به یک، چند یا همه حیوانات حساس باشد.

همچنین مانند سایر فوبیاها، اغلب با یک تجربه آسیب‌زا در دوران کودکی شروع می‌شود (مثلا گاز گرفتن توسط سگ یا پنجه زدن توسط گربه).

در طول مدت پس از حادثه، احتمال دارد که باورهای اصلی برای این نوع اضطراب در ذهن ایجاد شده و فرد گمان کند که آن گونه حیوانی خطرناک است.

پس باید به هر قیمتی از آن اجتناب کرد. در نتیجه مهم است که با توجه به همه این موارد برای درمان زوفوبیا تلاش کنیم.

انواع مختلف فوبیای حیوانات کدامند؟

برای اینکه بدانیم چرا از حیوانات می ترسیم و روش‌های درمان ترس از حیوانات را پیدا کنیم. باید بدانیم که به کدام یک از انواع این اختلالات دچار شده‌ایم.

در بخش قبلی به صورت تیتروار برخی از این موارد را نام بردیم؛ اما در این بخش انواع شایع ترس از حیوانات را با هم بررسی می‌کنیم تا دید واضحی نسبت به هر کدام داشته باشید.

آراکنو فوبیا (ترس از عنکبوت)

آراکنوفوبیا یک ترس شدید از عنکبوت است. بسیاری از ترس ها منطقی به نظر می رسند. همه ما سعی می کنیم از چیزهایی که باعث ناراحتی ما می شود اجتناب کنیم. تفاوت بین ترس و فوبیا در این است که فوبیا ترس شدید و غیرمنطقی نسبت به یک یا چند چیز یا موقعیت است. همچنین، با فوبیا، سطح ترس شما با خطر واقعی ارائه شده توسط شی یا موقعیت ترسناک مطابقت ندارد.

وقتی ترس در توانایی شما برای انجام فعالیت های روزانه اختلال ایجاد کند، فوبیا به یک مشکل سلامتی تبدیل می شود. فوبیا می تواند توانایی شما را برای کار موثر محدود کند، می تواند بر روابط شما فشار وارد کند و عزت نفس شما را کاهش دهد. در این مورد، به عنوان مثال، ممکن است به دلیل ترس از حضور عنکبوت ها، عمداً از فعالیت های خارج از منزل (پیاده روی، پیک نیک، دوچرخه سواری) یا فعالیت های فصلی (هالووین) با خانواده یا دوستان خودداری کنید.

چه موقعیت‌هایی می‌توانند باعث ایجاد آراکنوفوبیا شوند؟

محرک های رایج عبارتند از:

• مشاهده عنکبوت (به صورت حضوری یا در تصاویر).
• مشاهده یک تار عنکبوت (به صورت حضوری یا در تصاویر).
• افکار/پیش بینی در مورد عنکبوت یا تار عنکبوت.
• صحبت از عنکبوت یا تار عنکبوت.

آپی فوبیا یا اسفکسوفوبیا (ترس از زنبورها)

شاید در روند درمان زوفوبیا متوجه شوید که به شدت از زنبورهای می‌ترسید تا جایی که احتمال دارد برخی از وجوه زندگی شما مختل شود.

افراد مبتلا به اسفکسوفوبیا (spheksophobia) ممکن است یک ترس عمومی از حشرات نیز داشته باشند که به عنوان حشرات هراسی و همچنین میسوفوبیا یا ترس از درد شناخته می‌شود.

آپی فوبیا (apiphobia) نیز به طور معمول زمانی ایجاد می‌شود که فرد فوبیک تجربه منفی دوران کودکی خود را از زنبورها داشته باشد. همچنین احتمال دارد شاهد گزش یکی از عزیزان توسط زنبور باشد یا در رسانه‌ها فیلمی ببیند که شخصیتی در حال نیش زدن است.

سپس او دچار ترس از نیش زنبورها شود. در هر صورت از آنجایی که زنبورها حشرات بسیار رایج هستند، خیلی از کودکان را در سنین پایین نیش می‌زنند و همین امر به راحتی باعث ایجاد فوبیا می‌شود.

افرادی که مبتلا به اسفکسوفوبیا هستند ممکن است از بیرون رفتن امتناع کنند، به خصوص در روزهای آفتابی که زنبورها بیشترین فعالیت را دارند.

آنها همچنین ممکن است از رفتن به پارک، گل فروشی یا مکان‌هایی که درختان، گل‌ها یا بوته‌های زیادی دارند، دوری کنند. گفته می‌شود ترس از زنبورها شدیدتر از دیگر انواع ترس از حیوانات است؛ زیرا زنبورها با مهارت‌های خود در ساخت عسل شهرت خوبی دارند، اما اغلب افراد مبتلا به اسفکسوفوبیا، فوبیای زنبور عسل هم دارند.

سینوفوبیا (ترس از سگ)

بسیاری از افراد زمان بررسی درمان ترس از حیوانات، مشکل اصلی خود را در برخورد با سگ‌ها می‌دانند. به این معنا که دچار سینوفوبیا شده‌اند و قصد درمان این نوع ترس اضطرابی را دارند.

جالب است بدانید که Cynophobia از کلمات یونانی به معنای سگ (cyno) و ترس (فوبیا) گرفته شده است. فردی که دچار این نوع اضطراب است، ترس از سگ را تجربه می‌کند که هم موردی شدید و هم مداوم است.

این نوع پانیک چیزی بیشتر از احساس ناراحتی با پارس کردن یا بودن در کنار این حیوان است. در عوض، این ترس ممکن است با زندگی روزمره تداخل داشته باشد و تعدادی از علائم مانند مشکل تنفسی یا سرگیجه را ایجاد کند.

این نوع فوبیای خاص، ۷ تا ۹ درصد از جمعیت جهان را تحت تاثیر قرار می‌دهد. در واقع به اندازه‌ای رایج است که به طور رسمی در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، ویرایش پنجم (DSM-5) به رسمیت شناخته شده‌اند. حدود یک سوم افرادی که به دنبال درمان فوبیای خاص هستند، ترس غیرمنطقی از سگ یا گربه دارند.

کسانی که دچار این نوع ترس از حیوانات شده‌اند معمولا علائمی مانند مشکل در تنفس، سرگیجه یا سبکی سر، تعریق، از دست دادن کنترل، کج خلقی و یا گریه را تجربه می‌کنند.

انتوموفوبیا (ترس از حشرات)

Entomophobia نام علمی ترس مداوم و شدید از حشرات است. اگر فردی حشره‌ هراسی داشته باشد، حتی تصور نزدیک شدن به حشره ممکن است علائم شدید روحی و جسمی در او ایجاد کند.

به گفته مؤسسه ملی سلامت روان، این نوع فوبیای خاص زمانی اتفاق می‌افتد که یک فرد ترس شدید و غیرمنطقی از حشره‌ای داشته باشد که تهدیدی برای او ایجاد نمی‌کند یا اصلا او را تهدید نمی‌کند.

یک فرد مبتلا به این نوع فوبیا ممکن است آگاه باشد که ترس‌هایش غیرمنطقی هستند؛ اما در کل توان کنترل آنها را ندارد. جالب است بدانید که ژنتیک یکی از عواملی است که ممکن است در ایجاد اختلالات اضطرابی نقش داشته باشد.

به طور مشابه، اگر فردی رویدادهای استرس‌زا یا آسیب‌زا را تجربه کند، ممکن است در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به اختلالات اضطرابی باشد. رویدادهای استرس‌زا یا آسیب‌زا ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• سو استفاده کردن
• مرگ یکی از عزیزان
• خشونت
• بیماری طولانی مدت

تحقیقات زیادی در مورد علل انتومو فوبیا (ترس از حشرات) وجود ندارد. برخی تحقیقات از منبعی معتبر در سال ۲۰۱۷ نشان می‌دهد که این مورد می‌تواند نتیجه ترس در کودکی باشد که تا بزرگسالی هم ادامه پیدا می‌کند. اگر فردی در دوران کودکی خود تجربه استرس‌زا یا آسیب‌زا با حشرات داشته باشد، ممکن است به حشره هراسی و ترس از حیوانات مبتلا شود.

با این حال، همه افرادی که این وقایع را در دوران کودکی تجربه می‌کنند، دچار فوبیا نمی‌شوند. برای درک اینکه چه چیزی باعث ایجاد فوبیای خاص در فرد می‌شود، تحقیقات بیشتری لازم است.

ایکتیو فوبیا (ترس از ماهی)

ایکتیوفوبیا یک ترس شدید، طاقت فرسا و غیرمنطقی از ماهیانی است که هم زنده و هم مرده هستند. ترس به دیدن، بوییدن، شنیدن، لمس کردن و خوردن ماهی گسترش می یابد. افراد مبتلا به ایکتیوفوبیا معمولاً از همه گونه‌های ماهی‌ها می‌ترسند، صرف نظر از اینکه چقدر بی‌ضرر و غیر تهدیدکننده هستند. فرد مبتلا به ایکتیوفوبیا احتمالاً در مواجهه با ماهی زنده یا مرده، ترس، اضطراب یا وحشت شدید، طاقت فرسا و غیرمنطقی را تجربه خواهد کرد.

ایکتیوفوبیا می تواند منجر به رفتارهای اجتنابی شود که به موجب آن فرد از هر مکان یا موقعیتی که می تواند با ماهی زنده یا مرده روبرو شود، اجتناب می کند، از جمله:

• شنا در اقیانوس
• رفتن به آکواریوم ها، تفرجگاه ها، رستوران های غذاهای دریایی، بازارهای ماهی و سوپرمارکت ها

همچنین ممکن است در صورتی که ماهی حیوان خانگی دارند یا فرد سعی می کند با ماهی به آنها غذا بدهد، از دیدن خانه های دیگران خودداری کنند. رفتارهای اجتنابی می تواند بر توانایی شما برای انجام کارهای روزمره مانند رفتن به خرید مواد غذایی و همچنین بر زندگی اجتماعی شما تأثیر منفی بگذارد.

اگرچه بسیاری از افراد معمولاً به دلیل ترس از ناشناخته از شنا کردن در اقیانوس بیزارند، یا ممکن است از شنا کردن در منطقه ای با ماهی های زیاد احساس ناراحتی کنند، فردی که مبتلا به ایکتیوفوبیا است حتی زمانی که خطر واقعی تماس مستقیم وجود نداشته باشد از ماهی می ترسد. با آنها. به عنوان مثال، آنها ممکن است از ماهی هایی که به طور ایمن در یک مخزن محصور شده اند، ماهی های بسیار ریز که نمی توانند به آنها آسیب برسانند و ماهی های مرده ای که پشت پیشخوان در یک مغازه هستند بترسند.

این ترس غیرمنطقی از ماهی ها می تواند تأثیر قابل توجهی بر زندگی روزمره آنها داشته باشد و حتی در شرایطی که خطری وجود ندارد، ترس، اضطراب و وحشت را در آنها تجربه کند.

ایکتیوفوبیا با ترس عمومی یا خفیف از ماهی متفاوت است.

برای طبقه بندی به عنوان فوبیا، ترس شما از ماهی شامل موارد زیر است:

• احساس ترس شدید، وحشت یا اضطراب که کنترل آن دشوار است.
• ترس یا اضطرابی که با خطر احتمالی تناسب ندارد.
• ترس از ماهی که حداقل شش ماه طول می کشد.
• رفتارهای اجتنابی برای جلوگیری از برخورد با ماهی.
• ترس از ماهی که در زندگی روزمره، سلامت کلی یا احساس امنیت شما اختلال ایجاد می کند.

فرد مبتلا به ایکتیوفوبیا همچنین ممکن است در موقعیت‌های خاص در تمرکز یا عملکرد مشکل داشته باشد و متوجه شود که ترس او در زندگی روزمره‌اش اختلال ایجاد می‌کند. برخی از مردم متوجه می شوند که با فکر ماهی یا ترس از اینکه ممکن است با ماهی مواجه شوند، آنها را درگیر کرده است. برای مثال، ممکن است در رستورانی احساس استرس و اضطراب کنند تا کسی ماهی سفارش دهد.

برخی از افراد مبتلا به ایکتیوفوبیا فقط با دیدن ماهی علائمی را تجربه نمی کنند، بلکه ممکن است هنگام فکر کردن به ماهی یا دیدن، شنیدن یا بوییدن چیزی که آنها را به یاد ماهی می اندازد، علائمی را نیز تجربه کنند.

اگر مبتلا به ایکتیوفوبیا هستید، ممکن است بدانید که ترس شما از ماهی غیرمنطقی و نامتناسب با خطر و خطر است. با این حال، ممکن است هنوز نتوانید ترس خود را کنترل کنید و از واکنش های فیزیولوژیکی و روانی خود به ماهی جلوگیری یا کاهش دهید.

ایکتیوفوبیا به فوبیاهای دیگر مربوط می شود و می تواند همراه با آنها رخ دهد، از جمله:

• Galeophobia: ترس شدید از کوسه ها.
• Cetaphobia: ترس شدید از نهنگ ها.
• تالاسوفوبیا: ترس شدید از اقیانوس.
• Aquaphobia: ترس شدید از آب.
• Zoophobia: ترس شدید از حیوانات.
• Megalohydrothalassophobia: ترس شدید از موجودات بزرگ زیر آب.

مورو فوبیا Musophobia (ترس از موش)

Musophobia نیز یک ترس غیرمنطقی و طاقت فرسا از انواع موش است. اگر ترس از موش دارید، ممکن است هنگام مواجهه با این حیوان، ترس، وحشت یا اضطراب شدید را تجربه کنید.

اگرچه بسیاری از مردم ترس‌ها و نگرانی‌های معقولی در رابطه با موش‌ها دارند، اما افراد مبتلا به موفوبیا ترس، اضطراب و هراسی را تجربه می‌کنند که بسیار زیاد و نامتناسب با خطرات احتمالی حضور این حیوانات است.

افرادی که دچار این نوع از اضطراب شده‌اند در کنار ترس از گازگرفتگی و مسمومیت، ترس از آلودگی‌های همراه با حضور این حیوانات را نیز تجربه می‌کنند.

باور غالب بر این مورد استوار است که موش‌ها حیوانات کثیفی هستند و حامل عفونت‌ها، بیماری‌ها و باکتری‌ها خواهند بود.

در واقع، تصور می‌شود که موش‌ها به گسترش طاعون کمک کردند و به همین دلیل میلیون‌ها نفر را در سراسر جهان کشته شدند. می‌دانیم که موش‌های صحرایی اغلب دارای کک، کنه یا شپش هستند که برای انسان نیز خطرناک خواهند بود.

همچنین در صورت تماس با مدفوع، ادرار یا بزاق یک جونده، یا در صورت برخورد نادرست با یک جونده مرده، آلودگی ممکن است گسترش پیدا کند.

با این حال، برای کنترل ترس از حیوانات باید بدانید که انتقال بیماری از موش‌ها به انسان‌ها بسیار نادر بوده و بیماری‌های مبتنی بر جوندگان نیز بسیار کم هستند.

اورنیتو فوبیا (ترس از پرندگان)

افرادی که به اورنیتوفوبیا مبتلا هستند ترس شدیدی از پرندگان دارند. آنها ممکن است نگران باشند که پرندگان به آنها حمله کنند و با دیدن پرندگان احساس کنند در خطر هستند. “اورنیتوس” کلمه یونانی برای پرنده و “phobos” به معنای ترس است.

افراد مبتلا به اورنیتوفوبیا از چه چیزی می ترسند؟

یک فرد مبتلا به اورنیتوفوبیا ممکن است از:

• همه پرندگان یا فقط انواع خاصی مانند پرندگان شکاری (شاهین) یا پرندگان خانگی (پاراکیت).
• پرندگان تاکسیدرمی یا مجسمه‌های پرنده در خانه‌ها، موزه‌ها یا مکان‌های دیگر نمایش داده می‌شوند.
• عکس ها یا تصاویر پرندگان در فیلم ها یا نمایش ها، از جمله پرندگان متحرک.
• پر پرنده.
• صدای جیغ پرندگان یا بال زدن.

کایروتوفوبیا (ترس از خفاش)

Chiroptophobia اصطلاح علمی ترس از خفاش است. ممکن است از ترس بیش از حد رنج ببرید یا فوبیای واقعی از خفاش داشته باشید که باعث اضطراب وحشتناک در شما می‌شود.

این نوع پانیک می‌تواند در حضور حیوانات رخ دهد و یا فرد با شنیدن صداها، تصاویر، نقاشی‌های خفاش یا حتی ذکر نام حیوانات تحریک شود. توجه داشته باشید که فوبیا یا ترس یا انزجار از این حیوانات با هم متفاوت هستند. فوبیا همان ترس ساده نیست.

این نوع اضطراب بسیار قوی‌تر است و گاهی اوقات می‌تواند؛ مانند وزنه‌ای روی سینه شما سنگینی کرده و باعث شود از خانه بیرون نروید. در واقع یک وضعیت طاقت فرسا است که می‌تواند باعث وحشت، بی‌نظمی در زندگی شما و بسیاری از علائم دیگر شود.

در بیشتر موارد، ترس از خفاش‌ها ناشی از باورهای غلط در مورد این گونه‌های جانوری است که برخی از آنها ممکن است بر اساس خرافات باشد.

جالب است بدانید که در اروپای قرون وسطی، ورود خفاش به خانه به فال نیک گرفته می‌شد. همچنین اعتقاد بر این بود که دیدن این جانور نشانه این است که یکی از اعضای خانواده در آینده نزدیک خواهد مرد.

یکی دیگر از علل احتمالی ترس از حیوانات در نوع کایروتوفوبیا، مانند اکثر فوبیاها، یک تجربه آسیب‌زا است. ممکن است در گذشته با یک خفاش برخورد ناخوشایندی داشته باشید.

اگرچه حملات خفاش نادر است، اما در صورت بروز می‌تواند روی فرد تاثیر زیادی بگذارد. در مواردی افراد با دیدن خواب خفاش نیز دچار پانیک می‌شوند.

اوفیدیو فوبیا (ترس از مارها)، از افسانه تا واقعیت

افیدیوفوبیا به معنی ترس از مارها ، اسم یه بیماری روانی است. بله درست خواندید. نه تنها ترس از مارها منطقی نیست بلکه یک اختلال به حساب می‌آید.این ترس کاملا غیر منطقی است و هیچ انسانی با این ترس زاده نشده است.

به دلیل آموزش های غلط و اطرافیان است که از بچگی کودک را از مار می‌ترسانند و از یک موجود زیبا و بی آزار یک هیولا در ذهن بچه میسازند.

اوفیدیوفوبیا یا همان ترس از مار یک ترس شدید از مارها است. این بیماری فوبیای خاص (ترس) نامیده می شود که نوعی اختلال اضطرابی است. اوفیدیوفوبیا ممکن است با هرپتوفوبیا، که ترس از همه خزندگان است، همراه باشد.

بسیاری از مردم تا حدودی از مار می ترسند. اما اوفیدیوفوبیا آنقدر شدید است که در زندگی، رفاه یا احساس امنیت فرد اختلال ایجاد می کند.

اوفیدیوفوب ها (افرادی که فوبیا دارند) ممکن است:

• به دلیل فوبیا در فعالیت های اجتماعی، آموزشی یا حرفه ای عجیب رفتار کنید.
• از خانه‌های دوستان، فروشگاه‌های حیوانات خانگی، باغ‌وحش‌ها و سایر مکان‌هایی که ممکن است مارها در آن حضور داشته باشند، خودداری کنید.
• وقتی چیزی را می بینند یا می شنوند که ممکن است مار باشد (مثل طناب یا هیس) دچار حمله پانیک شوید.
• صرفاً از ذکر یک مار اضطراب شدید داشته باشید.
• برای دوری از مارها اقدامات شدیدی انجام دهید، مانند انتخاب محل زندگی یا خودداری از بیرون رفتن.
• یک فرد مبتلا به اوفیدیوفوبیا ممکن است درک کند که ترس بیش از حد است اما نمی تواند آن را کنترل کند.

چه عواملی باعث ترس از حیوانات می‌شوند؟

تا به اینجای متن به صورت موردی جواب این سوال را داده‌ایم که چرا از حیوانات می ترسیم. گفتیم که علت اصلی این مسئله می‌تواند یک برخورد بد در دوران کودکی باشد.

جالب است بدانید در گزارشی که سال ۲۰۱۵ منتشر شد، محققان آلمانی دریافتند که ۵.۴٪ تا ۱۱.۱٪ منبع مورد اعتماد از جمعیت عمومی در طول همان سال دارای فوبیای خاص بوده‌اند.

آنها همچنین دریافتند که ۸.۳٪ تا ۱۳.۸٪ از این افراد در طول زندگی خود فوبیای خاصی دارند و تا آخر عمر با آن زندگی می‌کنند.

همچنین یک منبع معتبر در سال ۲۰۱۸، ترس از ارتفاع را رایج‌ترین فوبیاهای خاص اعلام کرد. با وجود تمام این بررسی‌ها، علت بسیاری از فوبیاهای خاص هنوز به خوبی شناخته نشده است.

یک فرد ممکن است پس از تجربه استرس‌زا یا ترسناک به فوبیا مبتلا شود. همچنین، کودک ممکن است پس از مشاهده واکنش فوبیا در والدین، مراقب یا سایر اعضای خانواده، فوبیا را اتخاذ کند یا یاد بگیرد.

برای مثال ایجاد ترس از سگ پس از گاز گرفتن در دوران کودکی دلیل است که همیشه به آن اشاره شده است. بر اساس یک منبع معتبر در سال ۲۰۱۷، اگرچه یک فرد می‌تواند در هر مقطعی از زندگی خود به ترس از حیوانات مبتلا شود، اما اکثر فوبیاهای خاص در دوران کودکی (در حدود ۸ سالگی) ایجاد می‌شوند.

همچنین بیان شده که بسیاری از فوبیاها ممکن است در دوران کودکی و نوجوانی ظاهر شوند و از بین بروند، اما برخی ممکن است تا بزرگسالی ادامه داشته باشند.

تحقیقات نشان داده‌اند که زنان بیشتر از مردان دچار فوبیای خاص می‌شوند. بر اساس نظرسنجی‌های جهانی بهداشت روان، حدود ۹.۸% فوبیا در زنان گزارش شده، در حالی که تنها ۴.۹% از مردان دچار چنین اضطراب‌هایی می‌شوند.

ترس از حیوانات در سنین کودکی و نوجوانی

با توجه به این موارد مهم‌ترین دلیل این نوع اضطراب‌ها، تجربیات دوران کودکی و نوجوانی است. بد نیست برای پیدا کردن درمان مناسب، بررسی زیر را به خاطر بسپارید.

فوبیا حیوانات در سنین ۲ تا ۵ سال

کودکان در این سن ممکن است از نزدیک شدن به حیوانات، به ویژه آنهایی که ناآشنا هستند یا آنها را تهدید می‌کنند، ناراحت باشند.

اگر کودکان همچنان نسبت به حیوانات آشنا (مثلا حیوانات خانگی) یا انواعی که مردم معمولا از آنها لذت می‌برند، ابراز ترس می‌کنند، ممکن است نگران کننده باشد.

ترس از حیوانات در سنین ۶ تا ۱۲ سال

کودکان در این سن راحت‌تر به حیوانات ناشناخته نزدیک می‌شوند، به خصوص حیوانات خانگی خودشان که کمترین خطر را دارند.

علائم عمومی ترس از حیوانات ممکن است در این محدوده سنی به راحتی قابل توجه باشد؛ زیرا کودکان بین ۶ تا ۱۲ سال نسبت به کودکان ۲ تا ۵ ساله بهتر می‌توانند احساسات و رفتارهای خود را کنترل کنند.

ترس از حیوان ها در سنین ۱۳ تا ۱۷ سال

کودکان در این سن اغلب ماجراجوتر هستند و مایل به درگیر شدن با حیوانات ناشناخته و حتی خطرناک‌تر هستند. علائم انواع فوبیا که در این سن نشان داده می‌شود، به وضوح مشخص بوده و به شدت با واکنش‌های ترس معمولی به حیوانات متفاوت هستند.

مهم‌ترین علائم زوفوبیا کدامند؟

ترس از حیوانات در کودکان و حتی بزرگسالان، علائم فیزیکی و روانی مختلف را در برمی‌گیرد. در نتیجه فرد مبتلا به ترس از حیوان ممکن است علائم زیر را تجربه کند:

• احساس ترس یا اضطراب غیر قابل کنترل در حضور یا در حین فکر کردن به حیوان که واکنش هراسی را برمی‌انگیزد.
• تلاش برای دور شدن از منبع ترس به هر قیمتی
• اذعان به اینکه پاسخ ترس بیش از حد و نامتناسب با تهدید واقعی است، اما هنوز قادر به کنترل احساسات نیست.
• ناتوانی در عملکرد صحیح هنگام قرار گرفتن در معرض حیوان که باعث ایجاد احساس ترس می‌شود.

Zoophobia معمولا شامل احساس ترس، وحشت و اضطراب است. این پاسخ‌های روان‌شناختی می‌تواند منجر به علائم فیزیکی زیر شود:

• افزایش ضربان قلب
• تنفس کم عمق یا سریع
• تعریق
• لرز
• بی حسی
• خشک شدن دهان
• سرگیجه
• حالت تهوع
• گیجی

همچنین کودکان مبتلا به ترس از حیوانات ممکن است اضطراب یا ترس خود را از طریق اقدامات زیر ابراز کنند:

• گریه بیش از حد
• جیغ زدن
• عصبانیت مداوم
• تلاش برای پنهان شدن در پشت یک شخص یا یک شی
• چسبیدن فیزیکی به والدین یا مراقب
• ساکن یا ساکت شدن

فراموش نکنید که این ترس پایدار است و حداقل ۶ ماه طول می‌کشد. اضطراب، حملات پانیک یا اجتناب از برخورد با حیوان در هر موقعیت معمولی و خاص، با اختلال سلامت روان قابل تشخیص دیگری همراه خواهند بود.

درمان ترس از حیوانات

پس از بررسی دقیق علت ترس از حیوانات می‌توانیم روش‌های مناسب برای درمان این اختلال را پیدا کنیم. برخی از پیشنهادهای مربوطه به این ترتیب هستند که:

کمک گرفتن از درمانگر

اگرچه اکثر متخصصان می‌توانند فوبیاهای خاص را درمان کنند، اما مشورت با فردی که در اختلالات مورد نظر ما تخصص دارد، گزینه بهتری است.

همچنین درمان بر اساس فرد و شدت بیماری او متفاوت است. به این حال جلسات سرپایی معمولی هر هفته به مدت یک ساعت یا به صورت آنلاین راهگشا هستند.

CBT برای رفع ترس از حیوانات

CBT افکار، احساسات و رفتارهای ناسازگار مربوط به حیوان ترسناک را بررسی می‌کند. مددجو و درمانگر نه تنها برای پردازش تجربیات دشوار، بلکه برای نابودی کامل چرخه فکر و رفتار مشکل ساز با یکدیگر همکاری می‌کنند.

هدف این است که با منطقی کردن افکار، تقویت مهارت‌های مقابله هیجانی و آزمایش پاسخ‌های رفتاری قابل قبول‌تر، به سمت واکنش‌های مناسب حرکت کنیم.

درمان فوبیا حیوانات از طریق مواجهه

مواجهه درمانی هم یک استراتژی متداول در روش CBT برای کنترل ترس از حیوانات است، اما می‌توان آن را در سایر رویکردها گنجاند. هدف این است که با حیوان مورد نظر، بدون اضطراب روبرو شوید.

رویکرد in vivo آن را یک قدم در یک زمان طی می‌کند و تا رویارویی نهایی پیش می‌رود. این روش شامل مواجهه فوری با ترس است که در موارد زیادی به خوبی عمل کرده.

درمان ترس از حیوان از طریق مواجهه با واقعیت مجازی

درمان مواجهه با واقعیت مجازی یک رویکرد نسبتا جدیدتر و تخصصی است. البته برای همه ارائه دهندگان در دسترس نیست. با توجه به پیشرفت‌های تکنولوژی، این تجربه ممکن است کاملا واقعی به نظر برسد.

شخص حیوان را می‌بیند، صدای او را می‌شنود و عملا حیوان را لمس می‌کند. همه اینها تا آنجایی ادامه دارند که می‌توان به یک تجربه مشابه در زندگی واقعی با حیوان نزدیک شد.

درمان ترس از حیوان ها به کمک حیوانات

درمان به کمک حیوانات، از خود حیوانات برای کمک به مراجعان با عوارض مختلف سلامت جسمی و روانی استفاده می‌کند. در مورد zoophobia، حیوانات معمولا حیوانات خانگی مانند گربه یا سگ هستند.

مشاور با همکاری در یک فضای امن به بیمار خود کمک می‌کند تا در مورد حیواناتی که بخشی از زندگی روزمره بسیاری از مردم هستند، راحت‌تر فکر کرده و با آنها برخورد کند.

دارو برای رفع فوبیای حیوانات

داروهای ضد اضطراب ممکن است برای شدیدترین شرایط ضروری باشند. این موارد فقط باید با صلاحدید و راهنمایی یک روانپزشک استفاده شوند.

توجه داشته باشید که اگر دارویی به جهت کنترل ترس از حیوانات تجویز می‌شود، برای کمک به مهار واکنش‌های شدید بوده، اما برای بهبودی کامل همچنان تلاش زیادی لازم است.

چگونه از ابتلا به زوفوبیا در کودکان جلوگیری کنیم؟

گفتیم که مهم‌ترین علت ترس از حیوانات برخوردهای نامناسب در دوران کودکی است. از این رو مهم است که ترس از حیوانات در کودکان را کنترل و مدیریت کنیم تا این مورد در بزرگسالی آنها اختلالی ایجاد نکند.

برای این کار می‌توانیم:

آنها را با حیوانات آشنا کنید

به جای اینکه یک شبه جانورشناس شوید، قدم به قدم این کار را انجام دهید. به عنوان مثال، یک پیشرفت سالم ممکن است با درگیر شدن مکالمات روزمره در مورد حیوان شروع شود.

سپس با نگاه کردن به تصاویر، در دست گرفتن یک ماکت (مانند اسباب بازی، حیوان عروسکی)، مشاهده حیوان در زندگی واقعی از فاصله ایمن، درگیری فیزیکی با حیوان امن‌تر و در نهایت درگیر شدن با هدف نهایی ترس (در صورت لزوم) می‌تواند بسیار راهگشا باشد.

در مورد زندگی حیوانات به کودک آموزش دهید

می‌دانیم که دانش قدرت است و همه چیز با آگاهی آغاز می‌شود. پس فرزند خود را در مورد zoophobia، استراتژی‌های مقابله و خود حیوان آگاه کنید. اگر اکنون در حال خواندن این مقاله هستید، شروع خوبی دارید.

فعالیت‌های مربوطه کودک را محدود کنید

فعالیت‌هایی را که ممکن است شخص را با حیواناتی که از آنها می‌ترسد در تماس قرار دهد، محدود کنید. برای مثال نیازی نیست فرزند شما در اردوی باغ وحش شرکت کند. به راحتی در مورد ترس از حیوانات فرزندتان با معلم و مدیر مدرسه صحبت کنید.

برای نوازش حیوان کودک را یاری کنید

گفتیم که مواجه مستقیم روش خوبی برای رمان این نوع اضطراب است. پس کنار هم بمانید و به آرامی به حیوان نزدیک شوید. تصمیم گیری در مورد اینکه حیوان را نوازش کنید یا نه را به فرزندتان بسپارید. این یک فرصت عالی برای آزمایش مهارت‌های مقابله‌ای او خواهد بود.

یک حیوان خانگی کوچک بخرید

داشتن یک تجربه مثبت با یک حیوان خانگی می‌تواند به فرزندتان کمک کند به حیوانات اعتماد کند. او به مرور متوجه خواهد شد که اگر حیوان خانگی مضر نیست، اکثر حیوانات دیگر هم مضر نیستند.

اگر حیوان خانگی را از سنین کودکی به او هدیه دهید، می‌توانند با همدیگر رشد کرده و دوست همیشگی هم باشند.

با یک متخصص صحبت کنید

از آنجایی که فوبیای خاص نسبتا رایج است، بسیاری از درمانگران در درمان آنها مهارت دارند. فوبیای خاص قابل درمان است پس از انگیزه‌ای برای رفع آن دارید با یک متخصص صحبت کنید.

کلام آخر

افراد مبتلا به فوبیای خاص می‌توانند فوبیای دیگر و سایر اختلالات اضطرابی یا خلقی را نیز داشته باشند. وجود چندین بیماری روانی ممکن است نیازمند یک رویکرد درمانی ترکیبی باشد که هم شامل درمان و هم دارو می‌شود.

به یاد بسپارید این افراد طیف گسترده‌ای از علائم را نشان می‌دهند که شامل ترس شدید و غیر قابل کنترل در مواجهه با نوع خاصی از حیوانات است.

با این حال، با مواجهه درمانی، CBT یا روش‌های دیگر درمان می‌شوند. چنانچه تجربه مشابهی در ترس از حیوانات دارید، در قسمت کامنت‌ها برای ما درج کنید.

سوالات متداول

چه چیزی باعث اسفکسوفوبیا می‌شود؟

شایع‌ترین دلیل، تجربه نیش زدن توسط زنبور یا حشره گزنده در دوران کودکی است. این تجربه می‌تواند آن فرد را آن‌قدر آسیب‌زا کند که تمام زندگی خود را زیر بار این فوبیا قرار دهد.

آیا انتوموفوبیا یک اختلال روانی است؟

حشره هراسی نوع از فوبیا یا اختلال اضطرابی است و شامل ترس شدید از حشرات است. این نوع ترس با آسیب احتمالی زندگی واقعی ناشی از یک رویداد یا موقعیت، تناسب ندارد؛ زیرا غیرمنطقی است و باید درمان شود.

چگونه از cynophobia خلاص شویم؟

متخصصان می‌گویند که روش CBT همراه با مواجهه درمانی برای رفع ترس از سگ بسیار مؤثر است. بخش رفتاری CBT به تدریج فرد را با سگ مواجه کرده و باور او را نسبت به حیوان تغییر می‌دهد.