مجله سبک زندگی و لایف استایل در ایران

فرارو- جیمز ال. بروکس در فیلم «الا مک‌کی» بار دیگر با تکیه بر دیالوگ‌های هوشمندانه و شخصیت‌پردازی دقیق، داستان زنی جوان را روایت می‌کند که ورودش به بالاترین سطح قدرت سیاسی، او را ناگزیر به مواجهه با گذشته‌ای حل‌نشده و مسئولیت‌هایی پیچیده می‌کند. به گزارش فرارو به نقل از راجر ابرت، جیمز ال. بروکس، نویسنده و کارگردان کهنه‌کار آمریکایی، همواره شیفته روایت داستان‌هایی درباره زنانی پیچیده با زندگی‌هایی آشفته و چندلایه بوده است. در جهان داستانی او، شخصیت‌ها معمولاً در حرفه و مسیر شغلی خود موفق‌تر از انتخاب‌های عاطفی و عاشقانه‌شان هستند، اما درباره اشتباهاتشان با زبانی تیز، هوشمندانه و سرشار از طنازی حرف می‌زنند؛ دیالوگ‌هایی که به‌نظر می‌رسد بسیاری از فیلم‌سازان معاصر هنر نوشتن آن را از یاد برده‌اند. تازه‌ترین اثر این فیلم‌ساز، که پیش‌تر با مجموعه‌ها و فیلم‌های ماندگاری چون «نمایش مری تایلر مور»، «اخبار تلویزیونی»، «شرایط مهرورزی» و «بهتر از این نمی‌شود» شناخته شده است، فیلمی با عنوان «الا مک‌کی» است؛ داستان یک سیاستمدار جوان و آرمان‌گرا که میل سیری‌ناپذیرش برای درست‌کردن همه‌چیز، ریشه در خانواده‌ای دارد که اساساً قابل ترمیم نیست. بروکس داستان فیلم را در سال ۲۰۰۸ روایت می‌کند؛ انتخابی زمانی که به فیلم اجازه می‌دهد از شکاف‌ها و خشم فزاینده سیاست امروز آمریکا فاصله بگیرد، اما در عین حال باعث می‌شود روایت گاهی ساده‌دلانه، کهنه یا حتی غبارگرفته به‌نظر برسد. فضای فیلم بیش از آنکه به سیاست و فرهنگ قرن بیست‌ویکم نزدیک باشد، یادآور آثاری کلاسیک مانند «آقای اسمیت به واشنگتن می‌رود» است. «الا مک‌کی» همانند قهرمانش فیلمی شلوغ و نامنظم است؛ اما درست مانند…

آکادمی علوم و هنرهای سینمایی آمریکا دیروز فهرست نهایی نودوهشتمین دوره این رویداد را در بخش‌های یازده‌گانه اعلام کرد. به گزارش هم‌میهن، در بخش فیلم‌های غیرانگلیسی‌زبان که نگاه ما ایرانیان به آن دوخته می‌شود، فیلمسازان ایران در این رقابت سینمایی حضور دارند، اما نامی از نماینده سینمای ایران در میان ۱۵ فیلم نهایی دیده نمی‌شود. از میان فیلم‌های راه‌یافته به مرحله نهایی، پنج فیلم مدعی اصلی اسکار بهترین فیلم‌اند.  این فیلم‌ها به‌دلیل درخشش در جشنواره‌هایی مثل کن و ونیز و داشتن پخش‌کننده‌های قدرتمند در آمریکا برای فهرست نهایی تلقی می‌شوند. اولین فیلمی که گفته می‌شود بیشترین بخت را دارد، «ارزش احساسی» ساخته یوآخیم تری‌یر است که به نمایندگی از نروژ در رقابت حاضر است.  تری‌یر پس از موفقیت خیره‌کننده آخرین فیلم‌اش «بدترین آدم دنیا» در سال ۲۰۲۱، بار دیگر با داستانی خانوادگی و دراماتیک بازگشته است. «یک تصادف ساده»، به کارگردانی جعفر پناهی نیز همان‌طور که حدس زده می‌شد، در فهرست نهایی دیده می‌شود. پناهی برای این فیلم در جشنواره کن امسال، نخل طلا را گرفته و نامزد چهار گلدن‌گلوب نیز شده است. فرانسه این فیلم را به‌عنوان نماینده رسمی خود انتخاب کرده است.  حضور نام پناهی و تم سیاسی و اجتماعی فیلم، در کنار حمایت همه‌جانبه منتقدان فرانسوی، آن را به رقیبی سرسخت برای ارزش‌های عاطفی تبدیل کرده است. از سینمای کره‌جنوبی، فیلم «چاره دیگری نیست» در رقابت اسکار حضور دارد؛ تریلری معمایی که پارک چان‌ووک ساخته است. آکادمی پس از «انگل»، توجه ویژه‌ای به سینمای کره دارد و نام و آوازه کارگردان آن نیز تضمین‌کننده راه‌یابی فیلم به…

محمد سمیعی، دانشیار دانشکده مطالعات جهان دانشگاه تهران، چندسال پیش کتابی نوشت به‌نام «نبرد قدرت در ایران» که در آن توضیح می‌داد، چرا و چگونه در میان نیروهای سیاسی متنوع مخالف حکومت پهلوی، از لیبرال‌ها تا مارکسیست‌های اسلامی و سکولار، این روحانیت بود که توانست در منازعه پساانقلابی ۱۳۵۷ برنده شود و حکومت جمهوری اسلامی را بر سر کار آورد.  به گزارش هم‌میهن، این البته پرسشی است که دیگرانی نیز در سال‌های اخیر سعی کرده‌اند بدان پاسخ بدهند. برای نمونه، آرش صفری هم در کتاب «پیدایش مفاهیم اسلام سیاسی در ایران معاصر (۱۳۵۷.۱۳۲۰) پاسخی اندیشه‌محور و گفتمانی بدان داده و استدلال کرده است که مفاهیم اسلام سیاسی در سه چالش در این بازه زمانی، آب‌دیده شده‌اند: چالش با ماتریالیسم و مارکسیسم، مقابله با بهائیت و پاکدینی کسروی و مبارزه با دولت. این هر دو کتاب موردتوجه نیز قرار گرفتند و برای نمونه کتاب سمیعی به چاپ دهم رسیده است.  پاسخ‌های ساده اما ایدئولوژیک  اینک سمیعی در ادامه آن کتاب، اثری دیگر نوشته است به‌نام «نبرد قدرت در ایران در دوره جمهوری اسلامی» که در آن می‌خواهد به این پرسش پاسخ بدهد که چگونه جمهوری اسلامی قریب به نیم‌قرن تداوم یافته است؟ اهمیت پاسخ به این پرسش در این است که کم نبوده‌اند تحلیل‌هایی که از همان ماه‌های آغازین این حکومت، سقوط قریب‌الوقوع آن را پیش‌بینی می‌کردند.  البته بوده‌اند کسانی نیز که در جواب این سوال که «راز ماندگارشدن جمهوری اسلامی چیست؟»، به ساده‌ترین پاسخ‌های ممکن که سمیعی در مقدمه اثر، آن‌ها را پاسخ‌هایی ایدئولوژیک می‌خواند، متوسل شده‌اند. موافقان نظام گفته‌اند:…