مجله سبک زندگی و لایف استایل در ایران

محمود دولت‌آبادی با بیان احساسش از شنیدن خبر از دست رفتن بهرام بیضایی، با یادآوری خاطره‌ای می‌گوید: به بیضایی گفتم، آقای بیضایی شما سعدی زمانه‌ ما هستید و گمان می‌برم که اشتباه نکرده باشم در حدود نیم قرن پیش از این! محمود دولت‌آبادی، نویسنده پیشکسوت کشورمان در پی درگذشت بهرام بیضایی، نویسنده و کارگردان تئاتر و سینما که پنجم دی‌ماه در تولد ۸۷ سالگی‌اش در آمریکا از دنیا رفت، در یادداشتی در ایسنا نوشت: «دریغ بیضایی! چه غریبانه یکان یکان از دست می‌رویم. چه غریبانه یکایک غریب‌مرگ می‌شویم. هنوز رطوبت خاک و کفن ناصر تقوایی خشک نشده که خبر از دست رفتن بهرام بیضایی چشمان مرا مرطوب می‌کند. چه تک‌ستاره‌های درخشانی که دور و دورتر ایستاده ماندند تا در گوشه‌هایی از این عالم دق بیارند، درد و رنج زیستن را تاب بیاورند و سرانجام سر بر بالین عدم در خاک فرو بنشینند با دلی ناخرسند که می‌شد چنین نباشد. از آن که هنرمندی چون بهرام بیضایی با کار و خلاقیت خود زندگی می‌کرد چنان جوشان که دیده بودم. پس بدیهی‌ست وقتی کار و آفرینش چنان انسانی به تعلیق درآید، هنرمند نیمه‌جان برجای می‌ماند که حالا چه‌ کنم؟ در چنین وضع و حالتی بود که بهرام، دل‌خسته و دل‌زده گویی که به قهر کشور را ترک گفت و تن داد به تبعیدی ناخواسته. بدیهی است بیضایی از چنان دانش و تجربه‌ای برخوردار بود که بتواند در هر کشور و هر دانشکده‌ای هنر تدریس کند، اما بهرام فقط اهل نظر نبود بلکه بیش و بیشتر اهل انجام نمایش بود با خلاقیت‌های لحظه‌لحظه در مسیر…

محمود دولت‌آبادی با بیان احساسش از شنیدن خبر از دست رفتن بهرام بیضایی، با یادآوری خاطره‌ای می‌گوید: به بیضایی گفتم، آقای بیضایی شما سعدی زمانه‌ ما هستید و گمان می‌برم که اشتباه نکرده باشم در حدود نیم قرن پیش از این! محمود دولت‌آبادی، نویسنده پیشکسوت کشورمان در پی درگذشت بهرام بیضایی، نویسنده و کارگردان تئاتر و سینما که پنجم دی‌ماه در تولد ۸۷ سالگی‌اش در آمریکا از دنیا رفت، در یادداشتی اختصاصی برای ایسنا نوشت: «دریغ بیضایی! چه غریبانه یکان یکان از دست می‌رویم. چه غریبانه یکایک غریب‌مرگ می‌شویم. هنوز رطوبت خاک و کفن ناصر تقوایی خشک نشده که خبر از دست رفتن بهرام بیضایی چشمان مرا مرطوب می‌کند. چه تک‌ستاره‌های درخشانی که دور و دورتر ایستاده ماندند تا در گوشه‌هایی از این عالم دق بیارند، درد و رنج زیستن را تاب بیاورند و سرانجام سر بر بالین عدم در خاک فرو بنشینند با دلی ناخرسند که می‌شد چنین نباشد. از آن که هنرمندی چون بهرام بیضایی با کار و خلاقیت خود زندگی می‌کرد چنان جوشان که دیده بودم. پس بدیهی‌ست وقتی کار و آفرینش چنان انسانی به تعلیق درآید، هنرمند نیمه‌جان برجای می‌ماند که حالا چه‌ کنم؟ در چنین وضع و حالتی بود که بهرام، دل‌خسته و دل‌زده گویی که به قهر کشور را ترک گفت و تن داد به تبعیدی ناخواسته. بدیهی است بیضایی از چنان دانش و تجربه‌ای برخوردار بود که بتواند در هر کشور و هر دانشکده‌ای هنر تدریس کند، اما بهرام فقط اهل نظر نبود بلکه بیش و بیشتر اهل انجام نمایش بود با خلاقیت‌های لحظه‌لحظه در…

فرارو- اساطیر ایران گنجینه‌ای از داستان‌های مهم و درعین‌حال عمیق هستند. این اساطیر تاثیر غیرقابل‌کتمانی بر اسطوره‌های دیگر نقاط جهان داشته‌اند. به گزارش فرارو، کیومرث یکی از مهم‌ترین چهره‌ها در تاریخ اساطیری ایران به شمار می‌رود. از او به‌عنوان اولین انسان و اولین پادشاه جهان یاد می‌شود. کیومرث، نخستین انسان و پادشاه جهان! در تاریخ اساطیری ایران، کیومرث اولین پادشاه و درعین‌حال اولین انسان در جهان است. او اولین کسی است که مفهوم پادشاهی و تاج‌‌و‌تخت را بنیان نهاد. به گفته فردوسی، دوران حکومت کیومرث بر جهان 30 سال به درازا کشید و در این مدت، همه مردم در صلح و آرامش و صفا زندگی کردند. روایتی که شاهنامه از کیومرث ارائه می‌دهد، صدالبته که با روایت اسطوره‌ای او در ادبیات پهلوی و بندهشن و… متفاوت است. در روایتی اساطیری، کیومرث به‌مدت 30 سال در کوهستان‌ها زندگی می‌کرد. در هنگام مرگ، نطفه‌ای از او خارج شد و از این نطفه گیاهی رویید و این گیاه، مشی و مشیانه متولد شدند که نوع بشر از نسل آن‌هاست. درعین‌حال در روایتی دیگر، ذکر شده است که کیومرث درابتدا به‌مدت سه‌هزار سال بی‌حرکت بود و از موجودات مانا و فناناپذیر به شمار می‌رفت. با ظهور اهریمن، فناپذیر شد و پس‌از سی سال از دنیا رفت و از نظفه وی مشی و مشیانه پدید آمدند. بااین‌حال، روایتی که فردوسی از کیومرث ارائه می‌دهد، بنابر اقتضای شرایط، روایتی زمینی‌تر است. بنابر روایت فردوسی، کیومرث نخستین پادشاه جهان است که اولین پادشاهی زمین را نیز به وجود می‌آورد. فرزند او، سیامک، به دست اهریمن کشته می‌شود…