مجله سبک زندگی و لایف استایل در ایران

فرارو- در میان کارگردانان سینمای ایران، بعضی از اسامی از اهمیت بیشتری برخوردار هستند. علی حاتمی یکی از مهم‌ترین چهره‌های تاریخ سینمای ایران به شمار می‌رود. به گزارش فرارو، حاتمی فعالیت هنری‌اش را با فیلم‌نامه‌نویسی و نمایشنامه‌نویسی  شروع کرد و در ادامه مسیر سینما را با کارگردانی ادامه داد. او ازجمله بزرگترین کارگردانان تاریخ سینمای ایران است. زندگی و کارنامه علی حاتمی حاتمی در 24 مرداد 1323 در تهران دیده به چهان گشود. علاقه به هنر در حاتمی در همان روزگار کودکی شکل گرفت و همین مسئله بود که وی را برای تحصیل در حوزه هنرهای نمایشی مجاب کرد. تحصیل در این حوزه مسیر را برای فعالیت‌های حاتمی باز کرد. برای اولین بار در سال 1344 به‌عنوان نویسنده وارد تئاتر شد و دیری نپایید که تئاتر را برای ورود به سینما رها کرد. ورود حاتمی به جهان سینما نیز در ابتدا در قامت نویسنده بود. بااین‌حال در سال 1348، حاتمی اولین اثر سینمایی‌اش را با نام‌ «حسن کچل» ساخت و به‌شکل حرفه‌ای وارد سینما شد. حاتمی با ساخت همان اولین فیلمش، به‌عنوان چهره‌ای متفاوت به سینمای ایران معرفی شد و  فیلم حسن کچل نوید حضور کارگردانی متفاوت را به سینمای ایران داد. برخلاف بسیاری از کارگردانان سینما در سال‌های دهه چهل، سینما برای علی حاتمی هنر بسیار جدی و مهمی به شمار می‌رفت. همین مسئله باعث شد تا حاتمی در تولید آثارش وجوه هنری سینما را نیز در نظر بگیرد و به این شکل تاثیر غیرقابل‌کتمانی بر شکل‌گیری سینمای هنری ایران گذاشت. حاتمی از پیشگامان اصلی نسلی بود که در…

فرارو– نسخه آنلاین فیلم سینمایی «آتروپیا» به زودی منتشر خواهد شد.  به گزارش فرارو، این فیلم روایتی گزنده از شیوه‌ای است که غرب سال‌هاست خاورمیانه را به تصویر می‌کشد؛ تصویری که نه ریشه در واقعیت دارد و نه در احساس، بلکه ساخته‌وپرداخته ذهن هالیوود است قصه با صحنه‌ای آغاز می‌شود که مخاطب بارها در فیلم‌های جنگی دیده است. زنی عراقی، انفجار و سربازان آمریکایی که گویی قرار است در عرض چند ثانیه به کشف مهمی برسند اما این آشوب فقط بخشی از یک تمرین نظامی در کالیفرنیا است. شهری ساختگی به نام «آتروپیا» که سربازان آمریکایی را برای حضور در جنگ‌های بی‌پایان آماده می‌کند.  نمایشی متفاوت از جنگ  ماجرا به سال ۲۰۰۶ برمی‌گردد، زمانی که آمریکا درگیر جنگی سخت با عراق بود. آتروپیا بیش از آن‌که شهری واقعی باشد، یک لوکیشن سینمایی غول‌آساست. با مدیران لجستیک که شبیه دستیار کارگردان عمل می‌کنند، رئیس جلوه‌های ویژه که انگار از دل هالیوود آمده، مربی لهجه و حتی «مدیران اجرایی» که از اتاق کنفرانس فرمان صادر می‌کنند. در این میان زنی عراقی به نام «فیروز» نیز در میان گروه عراقی‌های تمرینی حضور دارد، او امیدوار است از این راه وارد سینمای هالیوود شود اما هیچکس نمی‌داند حتی عراقی‌های تمرینی هم بیشتر لاتین تبارند و تنها حضورشان کافی بوده تا این شهر جعلی شکل گیرد، درست مثل سیاست‌های رسانه‌ای هالیوود که سال‌هاست خاورمیانه را به همه نشان می‌دهند.  فیلم در خلق جزئیات شهری که نه واقعی است و نه خیالی به درستی عمل می‌کند، آتروپیا فضایی گرم، تیره و غبارآلود دارد و از دور…

به گزارش ایسنا به نقل از بی بی سی، بنیاد مارتین پار، اعلام کرده است که این عکاس روز شنبه (۶ دسامبر/ ۱۶ آذر) در خانه‌اش در بریستول چشم از جهان فروبست. بنیاد مارتین پار در بیانیه‌ای اعلام کرد که «جای او بسیار خالی خواهد بود» و خانواده خواستار حفظ حریم خصوصی شده‌اند. این عکاس مستند از میانه دهه ۱۹۸۰ با مجموعه «آخرین تفریحگاه» که درباره تعطیلات مردم طبقه کارگر در نیو برایتون در مرزی‌ساید بود، به شهرت رسید. آثار پار به‌خاطر ثبت جزئی‌ترین لحظات زندگی روزمره شناخته می‌شد؛ عکس‌هایش سرگرم‌کننده و آمیخته با طنز، اما همزمان بحث‌برانگیز بودند. او در سال ۲۰۲۰ به نشریه The Architectural Review گفته بود: «من عکس‌های جدی می‌گیرم که در ظاهر شبیه سرگرمی‌اند. سعی می‌کنم هر جا به یک حقیقتِ جهانی برمی‌خورم آن را نشان دهم. حقیقت امری نسبی است، اما من جهان را همان‌طور که دیده‌ام ثبت می‌کنم.» در طول بیش از پنج دهه، پار با نگاهی ظاهراً خونسرد اما سرشار از شوخ‌طبعی و همدلی، آداب آرام و گاه مضحک زندگی در کشورش را ثبت کرد؛ از شهرهای ساحلی متروک گرفته تا جشنواره‌های روستایی و مراکز خرید مدرن. او به‌خاطر استفاده از رنگ‌های اشباع‌شده که یادآور کارت‌پستال‌های دهه‌ ۵۰ و ۶۰ میلادی بود، شهرت داشت. عکس‌های او در نیو برایتون قرار بود لحظه‌ای از زمان را ثبت کنند و تصورات مردم درباره طبقات اجتماعی را به چالش بکشند. این مجموعه بهترین و بدترین روزهای مردم در ساحل را نشان می‌داد؛ از گردشگرانی که میان زباله‌ها پیک‌نیک می‌کردند تا امکانات فرسوده‌ای که آن دوران در…