“Mojtaba Nariman ، مدیر مجله ناسا ، گفت:” زهر هاتامی ، راوی راویان و شاگردان اصلی صفدار تگیزاد ، پس از مدتی در ایالات متحده درگذشت. ” Tanaz Taghizadeh ، یک دختر زنده از Safdar Taghizadeh ، یک ساعت پیش به من گفت. اولین داستان زهر هاتامی در کتاب سخنرانی منتشر شد. او چندین سال در سینما و تلویزیون کار کرد و انتشارات مروارید آخرین کتاب خود را “با حافظ در آلاسکا” راه اندازی کرد.
ناریمان در مورد Zohreh Hatami نوشت: اولین داستان از کتاب ، “با هافیز در آلاسکا” ، داستان زنی است که میهن خود را حمل می کند ، در میهن خواهد رفت. خانه ای که گاهی اوقات در یک حجم از حافظ قرار می گیرد و گاهی اوقات فقط با برخی از کلمات فارسی و گاهی اوقات در مناظر آلاسکا و مقایسه با چشم انداز آلاسکا در ایران صحبت می کند.
در تمام داستانهای زهره هاتامی ، زنانگی تبریک می گوید ، حتی وقتی شخصیت های اصلی تاریخ توسط مردان گرفته می شود ، مسئله درد زنان باقی می ماند. مهاجرت ، وطن ، زن بودن ، پیری ، مرگ و غیره. آنها موضوع اصلی داستانهای زهره هاتامی هستند که آنها را با مضامین بسیار متفاوت و در فضاهای بسیار دور بیان می کنند:
“اکنون فصل کوه نیست. من یک سال در کوهستان آواره شده ام. فرخ به تازگی راه اندازی شده است. من در یک شهر عجیب و غریب بودم ، آگاهان را نمی شناختم. این بود و گزارش شده بود. از مرکز تحقیقات. آنها از همه چیز آگاه بودند. گروهی از موهای من آن روز سفید شدند.” از متن کتاب ، بخشی از تاریخ برف سنگین.
تاریخچه مادربزرگ ، اختصاص داده شده به صفدر تگیزاده ، آنقدر تلخ است که شیرینی برخی از داستان ها مورد نیاز است و یک بادام تلخ باقی می ماند که بادام شیرین را به وجود می آورد و کام را نیش می زند. تلخی که البته طعم داستانها را تکمیل می کند. تاریخ پیری ، کمبود مسکن و اضافه بار و این سه درد شکسته می شود.
اما هنر قلم Zohreh Hatami با تاریخ “مردی که شهر خود را از دست می دهد” همراه است. داستانی که به سبک حکایات باستانی نوشته شده است. از موضوع تاریخ گرفته تا لحن راوی ، از تمایل شهر گرفته تا جنون و روایت تاریخ. با مشاهده همه این نکات و دقت ها ، که همه این داستان را به یک خواننده جذاب و شیرین تبدیل کرده و پایان آن را حدس نمی زند.
59243
