Abolfazl Jalili برای اولین بار گفت: “اگر می خواهید یک هنرمند شوید ، می دانید که باید نوعی ریاضت را تجربه کنید و بنابراین ، در این مسیر مشکلات زیادی وجود خواهد داشت.”
وی گفت که همیشه در زندگی خود به سینما فکر می کند ، ادامه داد: “یکی از اعتقادات من به هنرمند اختصاص یافته است ، اما هرگز نمی تواند خودش را تجربه کند.
همه ما بازیگر هستیم
ژالی گفت: “فکر می کنم همه ما بازیگر هستیم.” و من فکر می کنم ما همیشه برای دستیابی به حالت ایده آل باید فداکاری کنیم. بعضی اوقات از بعضی از افراد علاقه مند به بازیگری می شنوم ، اما فکر می کنم آنها استعداد ندارند ، اگر مشتاق احساس چیزی هستید و به آن احتیاج دارید.
مدیر گال در مورد انتخاب بازیگر گفت: گاهی اوقات بازیگر باید درگیر احساسات باشد و اگر معتقدیم که این بازیگر نقش مناسبی است ، حتما به احساسات شخصی ما اعتماد کنید. به عنوان مثال ، برای یک شخصیت لامپ ، باید به ظاهر بازیگر نیز توجه زیادی کنید.
جالیلی خاطرنشان کرد: زیباترین صحنه عاشقانه ای که در یک فیلم دیدم “زالوا” بود که نقش مهمی در شکل گیری او ایفا کرد.
من دوست دارم فیلم زندگی کنم
این فیلمساز در مورد استفاده از افراد غیر بازیکن در فیلم های خود گفت: “من همیشه به دنبال زندگی یک فیلم هستم.” بسیاری از بازیگران فقط به دنبال تقلید از یک نقش هستند ، بنابراین من ترجیح می دهم با بازیگران حرفه ای کار نکنم.
کارگردان پدر همچنین در مورد منابع الهام بخش خود برای ساختن یک فیلم گفت: “من سعی می کنم وقتی در سطح جامعه حضور دارم با دقت به همه افراد و شرایط توجه کنم. من وارد فعالیت های سینمایی از سن هشت سالگی شدم. والدین من با ورود من به دنیای سینما مخالف بودند. کلاس ها ، من چیزهای مختلفی را یاد گرفتم.
وی خاطرنشان کرد: هر انگیزه در یک ضرورت سرچشمه می گیرد: اگر این انگیزه در یک هنرمند بوجود بیاید ، هنگام ایفای نقش ، مسیر درست شکل می گیرد. این روزها ، مردم ایران به نوعی ناامیدی هستند و در این شرایط باید در مورد وظیفه یک هنرمند فکر کند. وجود نوعی رهایی در رفتار و رفتار باعث می شود هر فرد دوست داشتنی باشد و نباید از آن غافل شود.
در کلاس واقعی متوجه عملکرد واقعی خود شدم
جالیلی گفت که در کلاس های سینمای رایگان ، علاقه مردم به سینما به طور جدی آموزش دیده و کارگردانی شده اند و افزودند: “من به یاد می آورم که بایر نصیری در کلاس فیک خود اظهار داشت که همه به دنبال شهرت هستند تا از کلاس خارج شوند. بعداً ، وقتی که من به کلاس هاجیت رسیدم ، فهمیدم که فیلمبرداری حرفه ای بهتر از بازیگری است.
وی گفت: “خانواده من در برابر همه فعالیت های هنری مقاومت کردند و سرانجام می توانستم آنها را از هنر نقاشی راضی کنم.” در هر حرفه هنری که در آن وارد شدم ، به شکلی خود نوشتم و فاقد معلم بودم. من هنوز هنر اصلی خود را می خوانم و در حین نماز برمی گردم. اما من باید در مورد سینما بگویم که فیلم را برای توجه به نیازهای داخلی خود می سازم. بعضی اوقات فکر می کنم که سینما برای من زمان خوبی است و سپس آن را به دیگران منتقل می کنم. آرزوی من این است که یک فیلم بسازم تا همه مردم ایرانی بتوانند از دیدن آن لذت ببرند.
من به دنبال سینمای مینیمالیستی هستم
جالیلی گفت: “من می توانم بهترین عوامل فنی را به کار خود بیاورم و از نظر بصری غنی را ارائه دهم.” اما فکر می کنم فکر می کنم و به همین دلیل به دنبال نوعی سینمای مینیمالیستی هستم. بسیاری از فیلم ها به دلیل عواملی مانند موسیقی ، مخاطبان را ایجاد می کنند ، اما من می خواهم از طریق خلوص ذاتی فیلم ، مخاطب را درگیر کنم ، بنابراین آگاهانه به دور از تکنیک ، که خود یک تکنیک است.
کارگردان هافز افزود: “من فقط به حافظ ، سعدی و رومی حسادت می کنم. افرادی که آثار را با امکانات پایین تری که جهان هنوز به دنبال آن است ، ایجاد کرده اند. من می خواهم چنین کیفیتی را در سینما تجربه کنم.
سینما باید چشم راوی داشته باشد
وی گفت: اولویت اول در سینما چشم است و می گوید: “سینما باید چشم راوی داشته باشد ، بنابراین لازم است سعی کنید با بازیگر زندگی کنید و آن را به نقطه درست برسانید.” برای دستیابی به این کیفیت ، باید به نوعی دوستی با بازیگر وجود داشته باشد.
جالیلی گفت: به نظر من ، بیشتر بازیگران فیلم ایرانی به طور کلی یکنواخت هستند و اگر به بازیگران مناسب دسترسی پیدا کنم ، هر سال دو فیلم می سازم. اما متأسفانه ما هیچ بازیگر کامپوزیتی در ایران نداریم.
در پایان ، فیلمساز گفت: ناصر تاگوی فیلسوف سینما است و فکر می کنم او بهترین کارگردان سینمای ایران است. او روی فیلم های خود در نقاشی کار می کند و زمان زیادی را صرف تمرین با بازیگران می کند.
۲۴۴۲۴۵
