نقد فیلم «بمیر عشق من» با بازی جنیفر لارنس


فرارو- فیلم سینمایی «بمیر عشق من» (Die My Love) اولین بار در جشنواره فیلم کن به نمایش درآمد که با استقبال مخاطبان و منتقدان مواجه شد، همچنین اخیرا نیز اکران عمومی آن در سینماهای جهان آغاز شده است. 

به گزارش فرارو، مادر شدن همیشه آسان و زیبا نیست؛ «بمیر عشق من» نشان می‌دهد که پشت لبخندها چه بحران‌هایی ممکن است پنهان باشد. 

در مرکز داستان زنی به نام «گریس» با بازی «جنیفر لارنس» قرار دارد، زنی جوان که همراه همسرش «جکسون» و نوزادشان در خانه‌ای روستایی زندگی می‌کنند. در نگاه اول همه چیز آرمانی به نظر می‌آید. خانه‌ای در دل طبیعت زیبا، همسری مهربان و فرزندی کوچک اما در پشت این ظاهر، تنشی بزرگ وجود دارد که همه چیز را به هم می‌ریزد. 

ماجرا ازجایی شروع می‌شود که «گریس» همراه نوزادش در یک میهمانی حضور پیدا می‌کند اما آنقدر رفتارهای عجیب و غریب از خود نشان می‌دهد که همه متعجب می‌شوند. در گفت‌وگویی کوتاه زنی به او می‌گوید: «هیچ کس درباره سختی‌های پدر و مادر شدن حرف نمی‌زند»، در حالی که «گریس» پاسخ می‌دهد «اتفاقا همه در این باره حرف می‌زنند. همین جمله کوتاه چیزی است که «بمیر عشق من» به دنبال نمایش آن است، «تضاد میان حقیقت و واقعیت‌های گفته نشده». 

نمایش فروپاشی آشکار یک زن

یکی از ویژگی‌های شاخص فیلم، نمایش بیگانگی «گریس» با مادری است. بر خلاف بسیاری از آثار مشابه که فروپاشی زنان را به شکلی آهسته و دورنی نشان می‌دهد، او فروپاشی خود را با رفتارهای بیرونی و پرزرق و برق مانند رقصیدن نشان می‌دهد. «بمیر عشق من» در این مرحله مرز بیماری و هنجار را زیر سوال می‌برد. در واقع جامعه تا زمانی با رنج همراه می‌شود که شکلی معمولی و قابل قبول داشته باشد اما وقتی فروپاشی چهره واقعی خود را نشان می‌دهد قضاوت جای آن را می‌گیرد. 

فیلم برای نمایش فروپاشی «گریس» از روایت خطی و منسجم دوری می‌کند و به جای آن تکه‌هایی از خیال و واقعیت را کنار هم قرار می‌دهد. در عین حال استفاده از موسیقی و طراحی صحنه درست فضایی هیجان‌انگیز و گاه آزاردهنده ساخته که در بسیاری از آثار مشابه دیده نمی‌شود. بازی «جنیفر لارنس» یکی از نقاط قوت فیلم که توانسته اضطراب، بیگانگی و خشم شخصیت را به خوبی نشان دهد. 

در نهایت «بمیر عشق من» فیلمی درباره سقوط، بی‌رحمی و درماندگی زنان است و تلاش می‌کند فروپاشی «گریس» را نه به عنوان اختلال بلکه شکلی از زندگی نشان دهد که کمتر کسی آن را دیده است.

حمیدرضا ریحانی

دیدگاهتان را بنویسید