لیلا هاتامی ، بازیگر فیلم مشهور ، در 9 سالگی در سن 9 اکتبر گامی برداشت.
لیلا هاتامی در حقیقت میراث سینمای شاعرانه علی هاتامی به نام شاعر سینمای ایران است. فیلمساز که داستان ها را نه فقط یک روایت بصری بلکه با جنبه شاعرانه و موسیقی به تصویر می کشد. قاب های او مانند پانل های زنده ، پر از جزئیات ، سبک ، رنگی است که با دیالوگ های ریتمیک همراه است. لیلا هاتامی ، فرزند این پدر ، این شعر را در نقش های خود بازتولید کرد ، در حالی که این وراثت به صدای مستقل تبدیل شد و با نسل خود در سینمای ایران متفاوت بود. داشتن یک کارگردان و پدر مادر زمینه ای را برای او فراهم کرد تا از کودکی به سینما عادت کند.
در رجیستری لیلا هاتامی ، نقش های عاشقانه و شاعرانه کم نیست و جای تعجب ندارد که بگوییم او زن سینمای ایران است و نقطه شروع او بین تیپ و دیالوگ های علی هاتامی بود. از آنجا که لیلا هاتامی چیزی غیر از یک دختر نبود ، او برای اولین بار در مقابل دوربین بوده و نقش کودکی کمال را به -MOLK بازی کرده است. یک مقاله کوتاه اما مهم. حضور لیلا در کمال به -مولک ریشه در چشمان پدرش داشت به جای اینکه به توانایی بازیگری او بستگی داشته باشد: استفاده از چهره بی گناه دخترش برای نشان دادن آغاز زندگی یک هنرمند که بعداً به حداکثر نقطه خود رسید.
اما لیلا در “صمیمانه” در مقابل اتاق پدرش بود. این فیلم را می توان آخرین اثر باشکوه علی هاتامی دانست. فیلمی پر از دلتنگی ، موسیقی و اشتیاق شاعرانه که در آن گروهی از نوازندگان ایرانی برای ضبط و ضبط کار خود به غرب می روند. در میان چهره های مشهور فیلم ، حضور کوتاه اما به یاد ماندنی یک دختر جذب می شود. لیلا هاتامی ، که در نقش یک شاهزاده خانم کور ظاهر می شود.
این نقش کوتاه است ، اما با توجه به علاقه علی هاتامی به استفاده از حس خاص دخترش در فضای شاعرانه فیلمش به خوبی نشان داده شده است.
از این پس ، لیلا هاتامی به اندازه کافی از پدرش آموخته بود تا وارد دنیای بزرگ سینما شود و داریوش مهروجی “لیلا” نقطه عطفی برای حرفه هنری لیلا هاتامی شد. فیلمی که نه تنها نام او را در سینمای ایران قرار داد بلکه موقعیت خود را به عنوان یک بازیگر قدرتمند و متفاوت نشان داد. این فیلم هنوز بیش از هر چیزی با شعر و روحیه عاشقانه است. لیلا هاتامی در نقش یک زن آرام و عاشق ، با سکوت ، نگاه و کارهای داخلی ، یک ظرافت شاعرانه به این فیلم داد و یک داستان ساده را یکی از عاشقانه ترین روایات سینمای ایران ساخت.
او اولین جایزه خود را در سینمای ایران به دست آورد و در پانزدهمین جشنواره فیلم فجر بهترین بازیگر زن دیپلم افتخار را به دست آورد ، جایزه ای که قرار بود بارها و بارها به خاطر نقش های مختلف خود در دست او باشد و اکنون در شش و چهار دهه سینما رکورد فیلم را کسب کرده است.
کار هاتامی در “شیدا” اثر کمال تبریز یکی دیگر از نقش های عاشقانه و شاعرانه این بازیگر است که نه تنها یک شخصیت بی گناه و عاشقانه ایجاد می کند ، بلکه مسیر حرفه ای خود را نیز در بازیگری تثبیت می کند. این نقش نمونه ای کلاسیک از توانایی هاتامی در تعادل احساسات ظریف و بیان داخلی شخصیت ها است و یکی از بازی های بادوام آن در سینمای عاشقانه و شاعرانه ایرانی است.
مسیری که با لیلا آغاز شد ، بعداً در آثار مهمی مانند “فصل سالاد” ، “هر شب تنهایی” و “BI پلیس” ادامه خواهد یافت و هاتامی در فیلم نهایی نقش کریستال سیمورگ سیمورگ را بازی می کند.
در فیلم “راه رفتن در ماه مه” ، به کارگردانی بهرام تاواکولی ، لیلا هاتامی ، مانند محور روایت ، نمایانگر زنی است که از قلب حافظه بیرون می آید و دنیای داخلی و عاطفی خود را با حساسیت و ظرافت منتقل می کند. حضور او در فیلم ، مانند روایت یک داستان عاشقانه کلاسیک ، با سکوت ، ظاهر و جزئیات رفتار بیان می شود و به جای بسته به گفتگو ، با احساسات و حالات ظریف داخلی ، رابطه شاعرانه و تأثیرگذار با شخصیت های دیگر برقرار می کند.
اما “چیزی وجود دارد که نمی داند” فردیناند سهب -e -zamani یکی از عاشقانه های مخرب سینمای ایران است که لیلا هاتامی به عنوان نوری در تاریکی و سکوت در سکانس های مشترک با آلیوسفا عمل می کند. او علت تکامل داخلی شخصیت اصلی است که مسیر تنهایی و انزوا فیلم را به سمت احساسات ، حافظه و عشق سوق می دهد. به عبارت دیگر ، کار لیلا هاتامی در این فیلم نمونه ای از شعر و عاشقانه در سینمای مدرن ایران است ، جایی که سکوت ، ظاهر و حضور عاطفی جایگزین دیالوگ های دیالوگ های برجسته و روح شخصیت ها به روشی شاعرانه و عاشقانه برای مخاطبان می شود.
در “آخرین ستاره” توسط علی موسفا ، لیلا هاتامی نقش کوتاهی اما تأثیرگذار ایفا می کند که احساسی ترین و شاعرانه ترین روایت را دارد. بر خلاف برخی از نقش های جسورانه و اصلی آن در آثار قبلی ، حضور هاتامی نوعی چراغ عاطفی از شخصیت اصلی و محور درام است و فضای تاریخ را با ظرافت و حساسیت عاطفی آن شکل می دهد.
در “آخرین داستان” ، بازی لیلا هاتامی ، بر خلاف نقش های او در فیلم هایی مانند لیلا یا شیدا ، کمتر در مرکز رویداد ساختگی قرار دارد و بیشتر در بازتاب داخلی احساسات و لحظات شاعرانه کمک می کند. چشمان و سکوت او باعث ایجاد طنین عاشقانه و عاطفی در فضا می شود و به مخاطب این امکان را می دهد تا مبارزات روانی و درونی شخصیت ها را بهتر بشناسد.
یکی از شاعرانه ترین فیلمهایی که هاتامی در آن بازی کرده است “چه چیزی در دنیای شماست؟” صفی یزدانیان است. شعر فیلم به احتمال زیاد صحنه های گذرا و ظریف از زندگی روزمره است: عبور از خیابان های قدیمی ، بازی کردن خاطرات گذشته ، لحظات سکوت با فرهاد ، و قاب هایی از تصاویر مانند نقاشی های زنده ، که همه آنها در شعر و بوی موسیقی و موسیقی چشمگیر زندگی وجود دارد. لیلا هاتامی این احساس شاعرانه و عاشقانه را با حرکات آرام و بازی داخلی منتقل می کند و بیننده را مجبور می کند تا به زمان ، عشق و گذشته تأمل کند.
لیلا هاتامی در فیلم “بمب ؛ یک عاشقانه” Peyman Maadi نقش اصلی زنی را که در قلب یک تاریخ عاشقانه و اجتماعی با پیچیدگی های عاطفی و روانی می جنگد ، تفسیر می کند. در این فیلم ، او تصویری از زنی را که آسیب پذیر و مقاوم است ، با یک اثر داخلی و ظریف داخلی و ظریف نشان می دهد که همدلی مخاطبان را به خود اختصاص می دهد.
کار هاتامی در «بمبا ؛ یک عاشقانه بیشتر به بیان احساسات از طریق جنبه ، سکوت و جزئیات کوچک بستگی دارد و تجسم عشق و امید در قلب یک سرزمین جنگ است. شخصیت او در این فیلم نه تنها یک زن عاشق ، بلکه نسلی است که عشق و امید را در پناهگاه ها ، خانه های نیمه روایی و بین انفجارها زنده نگه می دارد.
از ابتدا ، لیلا هاتامی نشان داد که او به دنبال مسیری نرم و ایمن نیست. در آثار تجاری کمتری مانند “چهل” ، “راه رفتن در ماه مه” و “شاعر باقیمانده” ظاهر شد و بارها نشان داده است که وی مایل است با هزینه دور شدن از جریان اصلی ، نقش های دشوار و مختلفی را بپذیرد. این جنبه در همکاری با حمید نماتوله ؛ “Bayoli” و به ویژه “ورید خواب” ، نشان داد که هاتامی مهارت غافلگیرانه ای برای نشان دادن فروپاشی داخلی و دنیای غم انگیز زن دارد. “حجاب خواب” می تواند اوج توانایی آن در استخراج احساسات باشد. جایی که بازی درخشان و پرشور او برای مدت طولانی در تماشاگران باقی می ماند و در مجسمه طلایی بهترین بازیگر نقش اول زن در جشن سینمای ایران پیروز می شود.
اما نقطه عطف کار او بدون شک “جدایی نادر از سیمین” بهارگره فرهادی است. کارهایی که هاتامی با بازی خود بین سکوت و انفجار محاسبه می شود ، سیمین را به یکی از بادوام ترین زنان سینمای ایران تبدیل کرد. وی خرس نقره ای را از جشنواره فیلم برلین برای این نقش دریافت کرد و فراتر از مرزها طنین انداز شد ، دیدگاه جهان را در مورد بازیگری در چهل سالگی گرفت.
اما لیلا هاتامی یکی از متنوع ترین مقالات خود را در فیلم “پیرپر” بازی کرد ، نقش او در این فیلم ، بر خلاف شخصیت های غالباً ساکت ، درونگرا و روانی در فیلم هایی مانند “راه رفتن در مه” یا “خواب” ، جنبه شخصیتی پیچیده تری ایفا می کند.
لیلا هاتامی در سالهای اخیر با نقش های مختلفی که هنوز به دنبال تجربیات جدید هستند ، نشان داده است. او بازیگری است که هرگز در همان قالب باقی نمی ماند. از یک عاشق و یک زن بی گناه گرفته تا یک نبوغ جنایتکار و ریاضیدان ، از مادر جنوبی گرفته تا یک زن ترس و آواره.
پس از موفقیت جهانی “جدایی نادر از سیمین” ، هاتامی حضور خود را در رویدادهای جهانی تثبیت کرد و در سینمای ایران در جشنواره های معتبر ظاهر شد. او همچنین برای چندین جایزه برای انتقادات بین المللی و انجمن های فیلم برای این فیلم نامزد شد و توجه جهان را به عملکرد ظریف و داخلی وی جلب کرد.
کمک های بین المللی هاتامی محدود به جوایز نبوده و بارها به عنوان داور در جشنواره های بین المللی دعوت شده است. لیلا هاتامی در سال 2007 وارد میدان داوران بین المللی در جشنواره فیلم کوتاه دبی شد. متعاقباً وی در جشنواره فیلم مراکش در سال 2008 در جشنواره فیلم Carlos Wary ، در جشنواره فیلم مراکش و جشنواره فیلم دوول در فرانسه داور شد. وی همچنین به عنوان داور بخش اصلی رقابتی جشنواره فیلم کن انتخاب شد. در سال 2 ، وی به عنوان یکی از داوران بخش اصلی رقابت هفتم جشنواره بین المللی فیلم ونیز انتخاب شد. این حضور دهمین تجربه داوری بین المللی آن بود و نشان دهنده جایگاه ویژه آن در زمینه سینمای جهانی است.
در سال 2 ، لیلا هاتامی به عنوان رئیس جمهور بیست و دومین جشنواره بین المللی فیلم آسیایی در فرانسه وازول انتخاب شد. این جشنواره به همراه وی و سایر اعضای هیئت منصفه جوایزی مانند Golden Bike ، جایزه بزرگ هیئت منصفه و جایزه داوری را دریافت کردند.
لیلا هاتامی در سال 2008 به عضویت آکادمی علوم و هنرهای سینمایی آمریکا شد و در سال 2008 شوالیه هنر و ادبیات دولت فرانسه را دریافت کرد. این نشان توسط فعالیت های هنری و فرهنگی بین المللی خود اعطا شد.
از یازده سالگی ، لیلا هاتامی ، که پای خود را در سینما قرار داده است ، فقط ادامه راه پدرش نیست ، بلکه مسیری بی نظیر را برای او گذاشته است. اگر علی هاتامی شاعر تصویر بود ، لیلا هاتامی احساس شاعر در سینما است. زنی که با سکوت طولانی ، پر از غم و اندوه و انفجارهای ناگهانی به نظر می رسد ، دنیای زن ایرانی را در چندین لایه اجتماعی ، عاطفی و فلسفی به نمایش گذاشته است.
۲۴۲۲۴۲
