خیریه

داستان دیوید اشرف (با بازی جاواد عزتی) ، نه با یک برنامه پیام رسانی ، با یک تصمیم انسانی برای حفظ امنیت این دو کودک آغاز می شود ، اما همان تصمیم آن را به مقصدی تبدیل می کند که در پایان مخاطب را به همراه می آورد.

نکته اصلی درک همه ماجراهای بعدی در همان سکانس اولیه است: “داود اشرف” ، که در ماشین خود به خارج از ماشین خود سفر می کند ، با سوء تفاهم فانی روبرو است. کودکان ، که ظاهراً برای ترس از بزرگسالان ناشناس آموزش دیده اند ، از ترس از یک مفهوم اشتباه از ماشین پرش می کنند و هر دو زندگی را در مسیری فراتر از هر تصور از دست می دهند. اینجاست که خاکریز بین یک قهرمان بالقوه و یک ضد هرو واقعی برای همیشه ناپدید می شود.

اشرف ، که قربانی نگرانی پدری بود ، به وقفه ای از یک دیو در نگاه جامعه تبدیل می شود.

اما واکنش جامعه: تأمل یک زخم قدیمی است. نکته تکان دهنده دیگر پاسخ سریع جامعه به فرض “تخلف” است. در این بخش از داستان آینه ای از جامعه وجود دارد که به دلیل تکرار وقایع دردناک به سرعت به بدبین ترین ممکن گرایش پیدا می کند. مخاطبان ، که از ابتدا شاهد این داستان بوده اند ، از پرهیز از اشرف آگاه هستند ، اما این مسیر سیم پیچ به دنبال تمایل به رد اتهامات با اضطراب و اضطراب است و فقط وقتی این اتهام وحشتناک رد می شود ، مصرف می کند.

اشرف در دادگاه تبرئه می شود ، اما گرداب مفاهیم اشتباه به اینجا ختم نمی شود. او با سقوط وکیل خود (با بازی جواهرساز) ، یک شب اعتراف می کند ، احساسی صادقانه و صمیمانه ، که در واقع مقصر این حادثه بود. این اعتراف ، که صداقت اصلی آن است ، به عاملی برای مشکلات بزرگتر و موردی که دوباره بسته می شود تبدیل می شود. اینجاست که این سریال با یک سؤال عمیق سروکار دارد: آیا صداقت همیشه فضیلت است؟ یا آیا می تواند یک شمشیر دو نت باشد که شخص را قربانی می کند؟

“وحشی” را نمی توان به سادگی با آثار خارجی مانند “افسرده” مقایسه کرد. در “افسرده” ، شخصیت اصلی آگاهانه وارد مسیر شر می شود ، اما فاجعه “وحشی” مبتنی بر شر ذاتی شخصیت او نیست ، بلکه در زمینه یک جامعه بیمار و زنجیره ای از سوء رفتار و مفاهیم اشتباه در زمان های حساس است. این سریال به جای اینکه یک داستان از تبدیل اخلاقی باشد ، روایت “سقوط یک شخص مشترک” در سوراخی است که به طور غیر ارادی حفر شده است.

با توجه به پایان باز این سریال (ادامه فصل دوم) ، رویکرد Hooman سید این نیست که یک راه حل ارائه شود ، بلکه نشان دادن دایره شرور و پیچیده مشکلات جامعه شناختی است. “وحشی” داستان افرادی است که در “سرنوشت” و “تصمیمات آنی” به دام می افتند و بیننده را فقط با این سؤال که آیا راهی برای فرار از این گرداب شوم وجود دارد ، ترک می کند.

5959