سینمای دفاعی مقدس در دهه شصت و هفتاد یکی از پویاترین جریان های هنری در کشور بود. آثاری از قبیل مهاجران “Watchtower” E “توسط ابراهیم هاتامیکیا تصویری صمیمی و انسانی از ایمان و فداکاری رزمندگان را ارائه می داد و می تواند عمق فضا و اخلاق جنگ را بر روی مخاطب منتقل کند. این آثار ، هنگام پرداختن به شخصیت های واقعی و ملموس ، نه تنها تاریخ جنگ ، بلکه نگرانی ها و مبارزات انسانی رزمندگان را منعکس می کردند. در دهه های بعد ، فیلم هایی مانند “از Karkhe to Rhine” و “لیلی با من است” ، علاوه بر ابعاد حماسی ، ابعاد انسانی و اجتماعی جنگ را نشان داد و مشکلات اخلاقی و شخصیتی رزمندگان را با مخاطبان معرفی کرد. حتی در دهه 1980 ، آثار موفقی مانند “دوئل” و “Ch” نشان دادند که جنسیت هنوز توانایی جذب عموم و ایجاد آثار ماندگار را دارد و می تواند مخاطبان را با روایت های نوآورانه جذب کند.
با این حال ، امروز سینمای دفاعی مقدس مشکلات زیادی دارد. طعم مخاطبان را تغییر دهید ، ظهور رسانه های دیجیتال ، شبکه های اجتماعی و رقابت با انواع محتوای جهانی باعث شده است که این سینما در حاشیه باشد. بسیاری از فیلمسازان جوان علاقه مند به دلیل عدم پشتیبانی و فرصت های محدود تمایلی به ورود به ژانر ندارند. ضعف مدیریت و عدم سرمایه گذاری تقریباً به تولید آثار جذاب و حرفه ای متوقف می شود و این خطر از دست دادن حافظه تاریخی نسل های آینده است.
تحولات مدرن در زمینه جنگ و تهدیدها از اهمیت ویژه ای برخوردار است. تهدیدات دیگر محدود به میدان نبرد فیزیکی نیست. حملات سایبرنتیک ، جنگ اطلاعاتی و فشار رسانه ها نقش مهمی در پیکربندی افکار عمومی دارند. ضبط دقیق این وقایع و بازنمایی واقعی آنها نیاز به ابزارهای روایی مدرن و تجزیه و تحلیل multicapa دارد. در این فضا ، سینما و رسانه ها می توانند به “موشک رسانه ای” تبدیل شوند. ابزاری که نه تنها واقعیت ها را روشن و آگاه می کند ، بلکه ذهن و اعتقاد مردمی را نیز تشکیل می دهد و قدرت آن بسیار بیشتر از ابزارهای سنتی است.
برای احیای سینمای دفاعی مقدس ، لازم است که مدیریت این منطقه را دوباره تعریف کنید و ساختارهای فرسوده و سازگار با رسانه های مدرن را جایگزین کنید. سرمایه گذاری کارگردانی شامل پشتیبانی مالی ، ارائه امکانات حرفه ای ، ایجاد کارگاه های آموزشی ، شبکه های همکاری بین فیلمسازان و تشویق حضور فیلمسازان جوان و توانمند است. این اقدامات می تواند تولید آثار خلاقانه و جذاب و ترغیب نسل جدید برای ورود به ژانر باشد.
علاوه بر این ، توجه به ابعاد انسانی و اجتماعی جنگ از اهمیت ویژه ای برخوردار است. طبق جنگ دوازده روزه ، روایت قربانیان مدنی و تأثیر جنگ بر زندگی روزمره مردم به قتل دانشمندان و فشارهای جنگ مدرن. این روایت نه تنها می تواند صدای واقعی ایران را به ارمغان بیاورد ، بلکه از یک طرفه دشمن نیز جلوگیری می کند و تصویری متعادل تر از وقایع را ارائه می دهد. استفاده از زبان رسانه ها ، از سینما و مستند گرفته تا فضای مجازی می تواند به این هدف کمک کرده و با واقعیت های جنگ به روشی ملموس و انسانی با مخاطب روبرو شود.
علاوه بر این ، توجه به روایت بین المللی می تواند نقش مهمی در انتقال صدای ایران داشته باشد. آثار سینمایی دفاعی مقدس باید بتوانند مفاهیم جنگ انسانی و اجتماعی را به یک زبان جهانی منتقل کنند و تجربیات فرهنگی و اخلاقی کشور را به جهانیان ارائه دهند. فقط با چنین رویکردی است که سینمای دفاعی مقدس می تواند دوباره جریان یابد و خاطره تاریخی نسل های آینده را بسازد.
این تفریح نه تنها به حفظ میراث فرهنگی و تاریخی کشور کمک می کند بلکه سینما را به ابزاری قدرتمند برای شکل دادن افکار عمومی و تقویت هویت ملی تبدیل می کند. از این منظر ، سینمای دفاعی مقدس دیگر تنها بازتابی از جنگ گذشته نیست ، بلکه ابزاری فعال برای روایت تاریخ ، توضیح واقعیت های جدید و تقویت حضور فرهنگی کشور در عرصه بین المللی است. در این شرایط ، به نظر می رسد بررسی روش ها و استراتژی ها ضروری است. با مدل مدل سازی کار نمی کند و آن را خرج می کند.
۲۴۲۲۴۲
