خبر این رویداد موجی از امید را در بین خوانندگان این موسیقی ایجاد کرده است و برخی احتمالاً خودشان را گفته اند: “خوب ، ما می توانیم مجوز بگیریم و روی صحنه برویم.” اما واقعیت این است که پس از گذشت بیش از شش سال از آن روز ، چیز خاصی در مورد موسیقی رپ در کشور ما وجود نداشته است.
گاهی اوقات ، در فیلم های سریال و تلویزیون حدود دو ، سه دقیقه و تقریباً یک قطعه دیده می شود ، موسیقی رپ مجاز است و سپس به زیرزمین باز می گردد. این استاندارد چند و ماجراجویی که به هیچ وجه مشخص نیست ، کجا و برای چه کسی مجاز است و مجاز نیست ، پیروان این سبک موسیقی را در یک عدم اطمینان طنز سوق داده است. آنها به روز جاری و با گسترش شبکه های اجتماعی توجه می کنند ، اساساً معنی و مفهوم موسیقی مجاز و غیرمجاز ، و کسانی که علاقه مند به هر نوع موسیقی هستند می توانند به راحتی به همه چیزهایی که می خواهند در اینترنت گوش دهند. اما ، و چقدر این استاندارد عجیب می تواند تأیید کند که توسط فضای موسیقی در کشور اداره می شود.
تجربه امیر تاتلو ، که در واقع برای بررسی آن ضروری است ، نشان داده است که نادیده گرفتن بخش عظیمی و مهم جامعه به نام “هوای قلع” در دراز مدت باعث ایجاد شکاف بزرگی بین مدیران و بدن جامعه می شود. علاوه بر این ، در روزهای دسترسی رایگان به اطلاعات ، ممنوعیت نوعی داده تقلب است. از طرف دیگر ، خواننده یا نوازنده ای که با مهر و موم فعالیت رسمی روبرو است ، در جو غیررسمی همه چیز یافت می شود و درسی است که ساختارهای فرهنگی و نظارتی باید از تاریخ تاتلو بگیرند. لنگ موسیقی رپ. اصلاً هر نوع موسیقی را پرتاب کنید. زمان این ممنوعیت ها گذشته است.
23302
