Parastoo از مردم سیستان و بلوچستان عذرخواهی می کند / اگر آنها عصبانی هستند ، من عذرخواهی می کنم

به گفته نیما ریزی ، این برنامه در ابتدا با معرفی نهمین شورای سیاست سینمای ایران همراه بود ، و سیف الله صمدیان ، علیزا اوشانی ، رضا داد ، فتنه محمد ، بهناز شیرباننی و نیک در صحنه بودند. نگه داشته شده

Alireza Rezadad همچنین در سخنرانی مختصر گفت: “من به همه عکاسان فیلم ایرانی و کسانی که لحظات خالص را در فیلم ها ضبط می کنند تبریک می گویم و برای شما آرزوی موفقیت می کنم.

بخشی از این مراسم با حضور Boroumand ، Rasul Sadr Ali و Ali Aalai به عنوان پیشگام سینما مورد تقدیر قرار گرفت.

پس از آن ، Boroumand در سخنرانی گفت: “این برای من است که امشب به یکی از نجیب ترین هنرمندان کشور ما احترام بگذارم. او یک فیلمساز ، نویسنده و بازیگر خوب است و این دومین بار است که من به خاطر قدردانی او روی صحنه رفته ام.

سپس Boroumand متن قدردانی Alireza Davoodnejad را خواند.

Rasool Sadr Ali کارگردان ، که به فیلم “پاییز” اشاره کرد ، گفت: “من چقدر در تو خوشحال هستم ، بیش از سی سال پیش ، من در راه خفهال به خاقچال کار کردم و دو عکاس خوب داشتیم که اهمیت تأثیر را بر روی عکس روی فیلم به من نشان دادند.

علی علائی همچنین در سخنرانی گفت: من در نسلی با پوستر و عکس زندگی کردم. سینما و عشق به سینما به ما رسید. در دهه 1980 ، او فیلم ها را قطع و جمع آوری کرد. این عکس در آن زمان در سینما بسیار مهم بود و چقدر با عکسهای سینما ارتباط برقرار کردم. یک بار در ذهنم فیلمی داشتم و برای تماشای فیلم رفتم.

سپس Alireza Davoodnejad در یک کنفرانس بازتابی به یاد خاطره ای از Kiomars Pour Memory Ahmad صحبت کرد.

داوودجاد با اشاره به همكار خود با پور احمد ، گفت: “بریز احمد را برای نوشتن فیلمنامه به خانه ما در شمال آمد و در ابتدا به من گفت كه ما عكسی از دو نفر نداریم. این بهانه ای برای گرفتن آخرین عکس یادبود بین ما بود.

این کارگردان با اشاره به یکی از خصوصیات انسانی ، به ماهیت هنر عکاسی و سینما اشاره کرد.

وی گفت: لنز و دوربین یک ایده آل قدیمی بوده است و عکاسی و سینما از قدیمی ترین آرزوهای بشریت هستند.

داودجاد گفت: “این مراسم اساساً برای ترغیب ما به بازنشستگی است ، اما من قصد ندارم.”

کارگردان گفت: یکی از قدیمی ترین دوستان من حسین ملکی بود که من در عصر طلایی با او ملاقات کردم و اولین کسی بود که به داستانهای من گوش می داد و برای من بازی می کرد. او بخشی از نخبگان در عکاسی بود و من نمی دانم چگونه او در حال عکاسی و چاپ در صحنه بود و کار او تعجب آور بود و امشب او را گرامی می داشت.

پس از آن ، نیما ریزی از محمد رضا داودنژاد خواست که در صحنه باشد و در یک سخنرانی کوتاه گفت: “ابتدا گفتم که من تمام وقت در سینما بودم و افتخار می کردم که با بزرگانی مانند Abolfazl Pur Arab همکاری کنم.”

پس از آن ، Davodnejad (دختر Alireza Davoodnejad) نیز به صحنه می رود و در سخنرانی می گوید: “من بسیار هیجان زده و خوشحالم که در این برنامه حضور داشته ام و با گذشت سالها ، خانواده Davodnejad ملاقات خواهند کرد. من خوشحالم که با سینما رشد و زندگی می کنم و در آن زمینه می میرم.

سپس ، یک کلیپ نوشتن و نوشتن میترا در 5 سپتامبر با صدای راخان بنی اتماد منتقل شد.

پس از حضور Parastoi Plaviz ، Azita Hajian و Aaron Yashaei ، Mitra Khamenei و Aziz Calm به عنوان پیشگامان در زمینه عکاسی فیلم مورد تقدیر قرار گرفتند.

عزیز در یک سخنرانی کوتاه گفت: بسیار متشکرم و از انجمن عکاسان سینما که مرا شایسته افتخار می دانستند.

میترا موژونی همچنین در سخنرانی گفت: صحبت کردن و حضور در صحنه برای من دشوار است زیرا من همیشه از پشت به صحنه نگاه می کردم. من بی نهایت از انجمن عکاس و موزه فیلم تشکر می کنم و از دوست و دوستم راخان بنی اتماد بخاطر خالی بودن امشب تشکر می کنم.

در بخشی از این مراسم ، Parastoo Plaviz ، یک بازیکن فیلم پیشگام ، نظرات خود را با خواندن بیت عرفانی آغاز کرد:

“بدبخت نباشید / خطی ننویسید که به کسی آسیب برساند / من به یاد دارم که روز و روز خوب است / همه چیز در جاده است و خوب است / فقط قلب ما قلب نیست.”

در بخشی از اظهارات خود ، پاراستائو در مورد نگرانی های اجتماعی خود با اشاره به سوء تفاهم اظهارات قبلی خود در مورد سیستان و استان بلوچستان در جشن سینمای روز به روز صحبت کرد.

وی گفت: “او درد داشت و چیزی گفت که متأسفانه یک سری از دوستان سیستانی را پیدا کرد” ، وی به تاریخ طولانی تماس خود با استان از 6 ساله گفت و افزود: “من شش سال است که به آنها نزدیک شده ام.

این بازیگر توضیح داد که او در مورد فقر در “مناطق خصوصی” استان صحبت می کند ، نه به طور کلی.

وی هنگام توصیف شرایط سخت زندگی در آن مناطق ، گفت: “برخی از این مناطق برق ، آب و زندگی خوب ندارند و از همه مهمتر ، آنها هویت رسمی ندارند.”

پاراستو از کسانی که سخنان خود را متحمل شده اند عذرخواهی کرد و گفت: “من دوست دارم هر یک از افراد نجیب سیستان و بلوچستان را ببوسم ، اگر به آنها آسیب برساند ، عذرخواهی می کنم.”

در بخش دیگری از اظهارات خود ، Parastooi با اشاره به پنج سال سینما ، بر نقش غیرقابل مقایسه عکاسان تأکید کرد و گفت: “من همیشه معتقدم که عکاسان یکی از مهمترین ستون های سینما هستند.”

وی با اشاره به اهمیت تجاری عکس ها در گذشته ، وی افزود: “پیرمردها می دانند که حتی قبل از انقلاب ، انتقال ها قبل از تماشای فیلم در عکس ها استخدام می شدند.

این بازیگر احترام به عکاسان را در صحنه به عنوان یک کار توصیف کرد و گفت: “من همیشه جلوی دوربین او متوقف می شوم ، زیرا می دانم که هیچ عکسی وجود ندارد ، این یک پا خواهد بود.

در پایان ، او این جشن را به عنوان جلسه ای برای بزرگداشت چشمان حاد و حساس کسانی که لحظات را فراموش نمی کنند فراموش نکردند ، خواند و از عکاسان به عنوان “نگهبان تاریخ احساسات و خاطرات ما” یاد کرد.

سپس ، آزیتا هاجیان نیز در سخنرانی مختصر گفت: “او بسیار مفتخر است که پس از 5 سال با خانم میترا حضور دارد و باید از انجمن عکاسان برای چنین جشن هایی قدردانی کند.

هارون یاشئی گفت: “ما نسلی هستیم که در سینمای ایران رشد کرده ایم و امروز هنرمندان و ملت ایران می توانند به سینمای ایران افتخار کنند.”

وی سپس توسط ایراج طهسمب منتقل شد ، که ساعت ها در مورد عزیز گفت.

از آن زمان به بعد ، دو اثر توسط مجید آنتزامی توسط گروه حاضر در این مراسم به صورت زنده انجام شد.

سپس کلیپی در حسن تاواكلیان منتقل شد و پس از آن ابولفازل پور عرب و حبیب اسماعیلی صحنه را گرفتند و آن را جشن گرفتند.

قبل از بزرگداشت عکاسان ، Abolfazl Pur Arab گفت: “من از نهمین جشن عکاسانی که ما را به تاریخ سینما مرتبط می کنند خوشحالم.” عکاسان در طول سالهای کار من با من بسیار دوستانه بودند و کسانی هستند که در سکوت سکوت می کنند.

حبیب اسماعیلی همچنین گفت: “از شما برای ارتباط عکاسان متشکرم زیرا نقش عکاسان در سینمای ایران بسیار مهم است و ما قبل از بازیگران در مورد عکاسان در سینما فکر می کردیم. متأسفانه ، این روزها برخی از عکاسان حرفه ای استفاده نمی کنند و این شرم آور است.

حسن تاواكلیان همچنین در مورد چگونگی شروع كار خود صحبت كرد.

میترا مایبی و سعد نیکزاد به عنوان اعضای هیئت منصفه به صحنه آمدند که برای اولین بار در سخنرانی در مورد محاکمه آثار گفتند: “آثار بسیار خوب بودند و از دیدن آن لذت می بردند.”

نیکزاد همچنین آثار را توضیح داد و گفت: “پس از دیدن عکس ها ، نتیجه می گیریم که به دلیل نیازهای جامعه روز ، باید تغییراتی در عکس ها ایجاد شود ، که ما در بیانیه هیئت منصفه ذکر کردیم و امیدواریم که بتوانیم این موارد بی وقفه را در احزاب خصوصی تر فراهم کنیم.”

بیانیه هیئت منصفه توسط نیکزاد خوانده شد.

پس از حضور دیبا زاهدی ، سام غاریبیان ، جوایز کریسمس پورفاراج نهمین مسابقه عکاسی سینمای ایران را دریافت کرد.

دیپلم افتخاری در سال 2 توسط فتح دینوری برای سریال “Wooders 2” و دیپلم خانه سال 2 برای “ابان” و سال 2 برای سریال “در پایان شب” با امید به صالبی به شبکه فیلم خانگی اعطا شد.

سپس مجسمه فیلم برای فیلم “خدای جنگ” به مهد امینی ارائه شد.

دیپلم افتخاری برای سال 6 برای سریال “خائن” به احمد شجائی اهدا شد.

دیپلم افتخاری در بخش فیلم برای فیلم “احمد” به امیر حسین غزاری اختصاص یافت.

دیپلم افتخاری توسط فیلم “پالایشگاه” در سال 2 و سال 2 برای پیشمرگا به شاه جهانیه به شاه جهان اعطا شد.

دیپلم افتخاری خود را برای فیلم “صدای زیبا” در بخش فیلم سال به مجید طالبی اختصاص داد.

پس از آن ، دیپلم توسط سری “گردنبند” برای شبکه داخلی برای شبکه داخلی به Samira Bakhtiari اعطا شد.

در پایان ، بهروز سدگی و رضا موهجر به عنوان پیشگامان عکاسی فیلم برای رسیدن به صحنه دعوت شدند.

5959