امید زنداگانی پس از دو دهه تئاتر شهر با بازی “کافه ماکدم” توسط آرمن شهبازی ، بر اساس نمایشنامه ای مشهور توسط دراماتورگ از محمود ماست محمد ، به آرمن شهبازی بازگشت. او به همراه مدیر برنامه میهمان خبرگزاری قهوه بود و به چهار سال زنده و سپس غیرمستقیم ممنوع بود. از آنجا که آنها باید دوباره مردم را به یاد بیاورند ، این یک کل نیز است ، وی گفت: در کل پنج سال از ماسه بازیگری. وی گفت که “زمان بسیار سختی است”. زندگی گفت: “مشکلات اقتصادی و وضعیت روانی دو عامل هستند که مستقیماً با یکدیگر تحت تأثیر قرار می گیرند.” شما هیچ پولی ندارید ، روحیه شما خوب نیست ، روحیه شما خوب نیست ، نمی توانید پول کسب کنید. من هر دو را ملاقات کردم احساس کردم که جامعه از من عصبانی است و به دلیل مشکلات اقتصادی تحت فشار قرار گرفته است. ماندن و مومیایی کردن برای من بسیار دشوار بود. از آنجا که من می دانستم که همه اینها سرانجام یک روز است. زیرا حداقل می دانستم که او هیچ کاری نکرده است. تازه ماندن ، ورزش و مراقبت از تغذیه من بسیار دشوار بود. “من این مشکل را تحمل کردم فقط به این دلیل که وقتی بعد از 5 سال برگشتم ، هیچ کس نمی گوید این فسیل و درب است.”
او به آن پاسخ داد “بنابراین ، آیا خبر ورود شما به زمینه مدل سازی به درستی بود؟ آیا این کار را برای نیاز اقتصادی انجام دادید؟” گفتن
“شما آن را باور دارید ، نه. من نیاز اقتصادی متفاوتی دارم ؛ توسط مجموعه ای از خدمات پزشکی که جدول کوچک من را پر می کند ، اداره می شود. ورود من به قسمت مدل سازی به این دلیل بود که هر نوع دید اگر من قدرت خود را داشته باشم و از آن استفاده نکنم ، ظلم و ستم فرد است. شما یک چهره را حفظ کرده اید و می توانید از طریق آن نشان دهید. هدف من فقط بود.”
متن کامل این مکالمه در اینجا بخوانید
۵۹۲۴۲
