از این شرکت گرفته تا صبا گرفته تا ترکیب هاید و هومیرا/محمد حیدری ؛ معمار آهنگ هایی که هنوز در حافظه انبوه زندگی می کنند
Navidi Atta: محمد حیدری ، نوازنده ای که هنگام نوجوانی به Boolessan Saba Sabbat تدریس می کرد ، خیلی زود راه خود را به عنوان آهنگساز و ردیف در موسیقی ایرانی پیدا کرد. از سالهای اول ، او نه تنها موسیقی را تدریس و اجرا می کرد ، بلکه با آهنگ هایی برای زرق و برق ، هاید ، موین و غیره نیز از “سوغات” و “بهار” تا “بهار خوب” و “بیا” ، آثار هایداری نشان می دهد که چگونه می تواند با مهربانی و نوآوری ملودی ها که هنوز تازه و شنیده می شوند ، در هم تنیده شود. زندگی وی ، از سالها به عنوان دانشجویی صبا تا زمان مهاجرت و کار در ایالات متحده ، روایتی مداوم از عشق به موسیقی و ایجاد بیش از دویست اثر است که در تاریخ آهنگ ایرانی جاودانه شده است.
این آهنگساز در تاریخ 3 سپتامبر در ایالات متحده درگذشت. رضا مهداوی ، نوازنده و معلم موسیقی مکالمه داشتیم
به گفته مهدوی ، محمد حیدری معنای واقعی کلمه معلم بود زیرا آنها هر دو دانش آموز عالی را آموزش می دادند ، آهنگسازان برجسته ای داشتند و شکل تدریس خود را داشتند.
به گفته مهدی ، “حیدری بابروستون از دانشکده استاد ابولهاسان صبا ، که خالق موسیقی ایران در دوره معاصر و یک نبوغ غیرقابل مقایسه بود ، می تواند جایگاه ویژه ای را در بین دانش آموزان مدرسه صبا پیدا کند.”
به گفته مهدی ، بسیاری از پدیده ها در بین دانشجویان صبا ظاهر شده اند ، اما حیدری یک پدیده منحصر به فرد در سانتوروس ، آموزش ، عملکرد ، ترکیب و ترتیب ، مکانی بی نظیر بود.
مهدوی می گوید
“این آهنگساز یکی از آن هنرمندانی بود که با او سپرده الهی داشت.” “
مهدوی سپس به تجربه محمد حیدری در سانتور اشاره کرد که به ندرت ترکیب آن و تخصص های تخصصی را فهرست بندی می کرد. ویژگی ای که در بسیاری از آهنگسازان کمتر رایج است.
این محقق همچنین گفت: “او در حال تهیه یادداشت ها ، شرکا و ترتیبات خود با هدف توسعه و توسعه موسیقی ملی ایران و به ویژه در هنرستان موسیقی شبانه برای بهبود فرهنگ صوتی و آموزش موسیقی بود.”
رضا مهدی به نوع اقدامات هیولا اشاره می کند و می گوید: “یا در خانه و خارج از کشور ، اجراهای آنها نوآوری هایی داشت که ما هنوز نمونه های مشابهی را نمی بینیم. آهنگهایی که او قبل و بعد از انقلاب ساخته است در نوع خود بی نظیر بود.”
وی به اهمیت دیدگاه هینری به موسیقی ملی ایران اشاره می کند و می گوید: “محمد حیدری فهمید که موسیقی اصلی ایرانی یا موسیقی سازهای ساز ، قبلاً موسیقی سنتی وجود دارد ، که قبلاً موسیقی سنتی خوانده می شد ، دیگر اثری از سنت قارس وجود نداشت و از زمان اثربخشی که از آن استفاده می کرد ، بیشتر از آن بود که از آن استفاده می کرد که از آن زمان استفاده می کند که از زمان تجتامی است که از آن زمان می دید که از زمان موسیقی از زمان موسیقی است.
از چپ به راست: محمد حیدری ، سانتور ؛ Houshang Zarif ، تار ، محمد اسماعیلی ، Tombak ؛ پاریسا ، آواز. تهران ، 1. عکس بایگانی Pejman Akbarzadeh
“ترکیب و ترتیبات حیدری ساده به نظر می رسید ، اما ملودی ها و ترانه های او مفاهیم بسیار قوی و عمیقی بودند ؛ به طوری که خوانندگان برجسته ، چه زن یا آقایان ، آنها را تفسیر می کردند.” این آثار هنوز برای نسل جدید ارزشمند است ، اما متأسفانه شباهت آنها بسیار کم است. “
مهدوی با اشاره به دیدگاه شنوایی در مورد ادغام سنت و مدرنیته ، گفت: “محمد حیدری و دانش آموزان مکتب صبا از قلب جامعه بلند شدند ، تحولات زمان و تفکر موسیقی را درک کردند. آنها به سنت وفادار بودند ، اما آنها نیز با مدرنیست ها آشنا بودند. به همین دلیل ، ترانه های هایدار برای موسیقی آشنای ایرنیسم آشنا بودند.
وی توضیح می دهد: “یادداشت ها از نظر ظاهری ساده بودند ، اما برای درک دقیق از شرایط سیاسی و اجتماعی حیدری ، او خلاقیت و آهنگسازانی را که جذب می کردند و برای آینده باقی می ماند ، ساخت. تعبیر وی مهر و موم منحصر به فردی داشت و مانند هیچ کس نبود.” او Row را می شناخت ، علوم شرق و غرب را می دانست و با استعداد خود از خدا ، موسیقی را ایجاد کرد که مردم حال حاضر می فهمند و از آن لذت می برند و متعلق به نسل های آینده هستند. “”
