هادی رضئی ، که از ابتدای سال کار خود را با تئاتر آغاز کرده است و هم اکنون در محسن آردشیر نقش ایفا می کند ، گفت: “این کار زیاد و جدی اتفاق نیفتاده است.
وی در مورد نقش های سفید ، سیاه و خاکستری گفت: اصطلاحی وجود دارد که “بازیگر مرده” است و مهم نیست که آنها چه کاغذی را سیاه ، سفید و خاکستری بازی می کنند. من بزرگترین تجربه این و چالش را دوست دارم. با انجام این کار ، شخصیت Tikle Hanson یک چالش بسیار جدی ، عمیق و حرفه ای برای من بود که در زندگی شخصی هنری یک مکان عملی را برای من باز کنم.
رضه گفت: “اگر می خواهم خیلی شاعرانه بگویم ،” Tickel “یک درد خفه کننده پر از رنج ، عمق و لایه های عجیب و غریب و راهروهای بسیار تاریک است ، قربانی که ممکن است به این نتیجه نرسیده باشد که چرا و می تواند نمونه ای از افراد در جامعه باشد. این می تواند بخشی از جامعه باشد که در این مسئله درگیر شده است ، و متأسفانه جامعه ما ، فرهنگ و سنت و سنت و سنت و سنت اجازه نمی دهد تا این زندگی را در یک پارتر انجام دهد.
وی گفت: “این درد کودکی ما است.” از آنجا که به نظر می رسد شخصیت اصلی همه از کودکی شکل گرفته است و همه چیز در آنجاست. شما نمی توانید حداکثر 1 ، 2 را ببینید ، اما ناگهان و در درگیری های مختلف ، در سطوح مختلف جامعه به وجود می آید و مدرک خود را نشان می دهد.
آشتی تئاتر
رضای در مورد پذیرش نقش تیک اشاره کرد: حدود دو سال تصمیم گرفتم که چهار ، پنج سال تئاتر کار کنم. اگر کار خوب بود کار می کردم. از آنجا که تئاتر بد بود و دو سال پیش تئاتر و تئاترها را دیدم ، عصبانی شدم و در خانه نشستم.
وی یادآوری کرد: یک روز ، محمد حسن شفیعی با من تماس گرفت و نقش تیک را به من پیشنهاد داد. من هنوز مصمم بودم که کار کنم تا اینکه متن را بخوانم و کاغذ را دیدم. انگار سالها منتظر آن نقش بودم. جالب اینجاست که در تجزیه و تحلیل این شخصیت ، فضای داخلی ، گذشته و برخی از لایه های پنهان او بسیار شبیه به من بود. برای من ، این شخصیت بسیار نزدیک بود. در تصویر چنین پیشنهادی مبنی بر اینکه شخصیت به من نزدیک است.
رضای ادامه داد: “زندگی من در 5 ، 5 سال گذشته این بود که بتوانم نقش های زیادی را بر عهده بگیرم ، حتی اگر آنها از من دور بودند. من می خواستم زندگی کنم یا افرادی در زندگی خودم بودند که می توانستم نقش بیشتری را به دست آورم ، اما تیک بسیار نزدیک من بود. این جذاب ترین نقشی بود که من بازی کردم.
وی گفت: “تقریباً 1 ، 2 سال از آن گذشته است که فکر می کنم دوست دارم آن نقش را در تصور خود بازی کنم. به نظر من ، جهان دایره ای است که شما می گذارید به خودتان باز خواهد گشت. تیچل همان چیزی بود که من مانده بودم و به خودم روی آوردم.
رضئی گفت: “من برای این مقاله 2 کیلوگرم از دست دادم ، ابروهایم را تراشیدم ، 2 ، 6 ماه زندگی کردم و هنوز به جایی رسیدم که به معالجه نیاز داشتم. از آنجا که من به صفر نقطه رسیده ام. چون من اتفاقاتی را دیدم که اتفاق افتاده است و می خواهم از زندگی واقعی خود دور شوم و به سرعت با یک تشخیص به موقع ، یک ماه و 5 روز و 5 روز را تشخیص می دهم و هنوز هم با مشکل خود را می خوانم. ماه ، اگر یک ماه داشته باشم ، اگر فقط مجبور باشم ، فقط آن را دارم ، فقط اگر فقط آن را داشته باشم ، آن را دارم ، اگر تشخیص نداشته باشم.
کار “بیست و یک” ، که توسط Mohsen Ardeshir نوشته و کارگردانی شده است ، در ساعت 9:30 بعد از ظهر در سالن Hafez افتتاح شد ، اشو به عنوان کارگردان و دوز چادر Mohsen به عنوان Daraturj ، Nazgol Roozbahani (در نقش Emma Mancini) ، Hadi Rezshide Hadi Rezseai (Tikks Handersone) می گوید: نهاوندی (کریستو رامون) شایان پیرس مانچینا) ، محمد محسن شفیسی (جان بانیفاس) و فرید گلریز (رابرت متیوز) این نقش را بازی می کنند.
این کار با روایت تلخ از خشونت ، قربانیان ساکت و ناکارآمدی عدالت ، شخصی است که متهم به سوءاستفاده و نقض اکنون در دادگاه است ، اما روند عدالت بر او مبهم است.
50243
