باباک نبی: بازگشت مهران مودی به قاب تلویزیون با سری Shish Mahale در شرایطی رخ داده است که در آن نه تنها بازگشت باشکوه یک چهره محبوب را نشان می دهد ، بلکه بیش از هر چیز نمادی از آشفتگی حرفه ای و آشتی اجتناب ناپذیر بین او و رسانه های ملی است. یک مدیر ، که زمانی به عنوان طنز بحرانی در ایران شناخته می شد ، اکنون در موقعیتی ایستاده است که در آن هیچ اعتبار گذشته وی یا تأثیر قبلی وی باقی نمی ماند.
پیشوای پیکو
نقطه چرخش این روند نزولی باید در سال 2 جستجو شود. سالی که یک مدیر با یک کلیپ پشتیبانی از اعتراضات ، نقش کاملاً هنری را رد کرد و وارد حوزه فعالیت شد. اما این حضور خیلی دیر نیست. سریع و عذرخواهی ، تصویری ناپایدار از آن نشان داده شده است. هنرمندی که شجاعت کافی ندارد یا صداقت لازم را پس می گیرد.
این بحران هویت محدود به سیاست و جامعه نیست. در همان سالها ، اختلافات مالی و حقوقی با صدای آمریکا در مورد برنامه “دوره ای” ، شکایت سازمان در مورد مدیر و سکوت مبهم وی در حاشیه ها نشانه عدم شفافیت بود. یک مدیر که زمانی تصویر یک مدیر مستقل و حرفه ای را با اطلاعات رسانه ای خود ارائه می داد ، اکنون با واکنش های کلیشه ای و گاه منفعل ، بیش از یک شخصیت فرهنگی ، مشابه بازیگری که به دنبال حفظ موقعیت خود بود ، است.
تجارب هویت و هویت
یک مدیر پس از ترک تلویزیون ، سعی کرد سینمای خانگی خود را دوباره در پروژه هایی مانند اسکار و سریال “قهوه پدر” شرکت کند. اما این تلاش ها نیز مؤثر نبودند. نه اسکریپت ها قوی بودند و نه اقدامات قانع کننده. یادآوری آثار نمی تواند موقعیت از دست رفته مدیر را بازسازی کند.
این شکست ها به جای بازگشت به ضعف عمومی پروژه ها ، نشان دهنده سردرگمی مدیر هنگام انتخاب کار خود بود.
بازگشت به تلویزیون ؛ اجبار
در چنین شرایطی ، بازگشت مدیر به تلویزیون نمی تواند به عنوان یک اجلاس جدید تعبیر شود ، اما به عنوان بازگشت به نقطه شروع. رسانه ها با مخاطب روبرو می شوند و بحران مقامات رسانه ای برای ترمیم تصویر به چهره های خانواده نیاز دارد. و یک مدیر پس از عدم موفقیت در خارج از تلویزیون به آنجا که سالها از هم جدا شده بود ، بازگشت.
این همکاری یک نشانه اضطراری و نیاز متقابل است که نتیجه یک اراده خلاقانه است. تعهد به بقا که هیچ دیدگاه هنری ندارد یا می تواند موقعیت مدیریت را بازگرداند.
طنز انتقادی در سایه گذشته
آنچه امروز بیشترین احساس را دارد ، روح جسورانه و انتقادی است که مدیر را در دهه های اخیر به چهره ای بی نظیر تبدیل کرده است. طنز هوشمند ، جنبه انتقادی و فاصله کلیشه ها خصوصیاتی بودند که در ذهن مخاطب باقی مانده بودند. اما امروز ، یک مدیر بیشتر شبیه نسخه تکراری از کلید کم از گذشته خود است. چهره ای که هنوز مشهور است ، اما به دلیل عملکرد فعلی آن نیست ، اما با نامی که در گذشته ایجاد کرده است.
تلخ اما واقعی
همانطور که انتظار می رفت ، بازگشت مهران مودی به تلویزیون ، نه پیام رسان تغییر بود و نه نشانه رستاخیز یک هنرمند. این بازگشت بازگشت به نقطه صفر است. جایی که یک گذشته افتخار به یک خاطره دوردست تبدیل شده است و آینده ای درخشان در افق وجود ندارد. اگر یک مدیر بخواهد وضعیت فرهنگی خود را بازسازی کند ، به ویژه نیاز به بررسی هویت حرفه ای ، شفافیت در موقعیت ها و صداقت هنگام انتخاب راه دارد. در غیر این صورت ، تکرار نام شما فقط چهره ای فراموش شده را به خاطر می آورد.
5959
