وی در یادداشتی برای خبرگزاری ، ما را دعوت می کند تا از خواب دیجیتال بیدار شویم و به واقعیت خونین جهان بازگردیم و ما را به یاد مرز فراموش شده بشریت می اندازد.
شما حبیب احمد زاده را می خوانید:
از لحظه به دنیا آمدن سینما ، بشریت به آرامی تغییر کرد: یکی از خوانندگان خیالی که جهان را با ذهن خود شکل داد ، تا مخاطبان منفعل که پلاک های غول پیکر را مجذوب خود می کرد. قهرمانانی که زمانی از این نقش متولد شده اند و اندیشه به سه اقدامات بعدی تبدیل شده اند: مردانی با مردانگی بیشتر ، زنانی با زیبایی باورنکردنی که روان مدرن را با توهم و تمایل شکل می دهند.
سپس اینترنت وارد شد ، که ما را حتی بیشتر از دنیای واقعی رها کرد. به جای طبیعت ، خانواده یا در میان آنها ، اکنون به صفحات روشن نگاه می کنیم و به دنبال اعتبار در پادشاهی مجازی هستیم. در دنیای واقعی خوب باشید؟ اولویت دیگر در این دوره ، حتی در صورت دور بودن ممکن است تاریک ترین جنایات قانونی به نظر برسد.
کیانو ریوز بازیگر فیلم یک بار داستانی تکان دهنده را گفت: “داستان فیلم ماتریس برای دو نوجوان که کار را ندیده بودند ، پس از گوش دادن به داستان فیلم ماتریکس ، آنها به سادگی می خندیدند و گفتند:” بنابراین ما در این زمان در ماتریکس زندگی می کنیم. “و پدرش ، که اضافه کردند:” آنها به ندرت اتاق های خود را ترک می کنند و در مورد والدین خود به ما می گویند ، روی پرده های خود غوطه ور شدند. “
این دنیایی است که اکنون ما زندگی می کنیم.
این جدایی ، قتل عام فعلی را به غزه به عنوان خبری ساکت دیگر ، بدون اضطراری ، یک نمایش تبدیل کرده است. صفحه نمایش های هوشمندانه: این فقط فیلم مارول است. نمای خود را مشاهده کنید این دنیای شما نیست.
اما این حقیقت دنیای امروز است. و در آن ، کودکان در دم های غذایی کشته می شوند ، در حالی که دولت های قدرتمند جنایتکاران جنگ مانند نتانیاهو را پرورش می دهند. کنگره ایالات متحده برای ادای احترام به مردی که مسئول چهار فرزند یتیم است ، شاید از ترس ، شاید همدستی افزایش یابد. نجات دیجیتال ، تئاتر سیاسی و حواس پرتی جمعی باعث فلج آگاهی جمعی ما شده است.
اخلاق ما ، استریل شده توسط اینستاگرام و واتس اپ ، اکنون در هشتگ ها و اعتراضات زودگذر در خیابان های امن قرار می گیرد. ما قهرمان راحتی هستیم نه شجاعت.
در همین حال ، استعلام مدرن و نتانیاهو حتی صدای شجاع حقیقت ، مانند فرانچسکا آلبانیز را مجازات می کند و با آنها به عنوان دشمن برای ایستادن در کنار معلول رفتار می کند.
آلبانیز به بهترین وجه گفت.
“قدرتمند کسانی را که برای معلولین صحبت می کنند مجازات می کند. این نشانه قدرت نیست. این دقیقاً نشانه گناه است.”
اما Francesca ، این گالیله مدرن ، به خدایان دروغین قدرت تعظیم نخواهد کرد.
و سپس ما باید از رویای دیجیتالی او ، رویای ماتریس او بیدار شویم.
زیرا هنگام بازگشت به دنیای واقعی ، می توانیم قتل بی گناهان را متوقف کنیم ، کسانی که هر ساعت توسط یک کاسه آرد می میرند.
سپس تسلیت به سقوط همه قرن های مدرن و مدرن.
ما می توانیم قبل از اینکه خیلی دیرتر شود ، به این تنبلی مجازی برسیم.
5959
