ابراهیم رهبر در صومعه ، یکی از نویسندگان ایران در دهه 1980 متولد شد. وی به چندین کشور از جمله آلمان سفر کرده بود و از وزارت کشاورزی بازنشسته شده بود (1).
وی پس از فارغ التحصیلی با دیپلم ، برای به دست آوردن عنوانی در زمین شناسی به دانشگاه تهران رفت. در همان زمان ، او در دانشگاه تحصیل کرد و در دهه 1980 اولین داستانهای وی در مجلات مانند آراش ، نگین ، “سوئد” ، “گفتار” و “هنر و اندیشه” منتشر شد.
در همین زمان ، اولین کتاب ابراهیم رهبار با عنوان “Mercifying و سه بازیکن” منتشر شد. رهبر در داستانهای خود توجه ویژه ای به مسئله فقر و نابرابری اجتماعی ، تاریخ معاصر ، فرهنگ عامه و کودکان پایین ، کارگران روستایی و کودکان داشت.
در همان زمان که انجمن نویسندگان ایرانی ، ابراهیم رهبر عضو آن شد. وی کار خود را با مرکز رشد فکری کودکان و نوجوانان آغاز کرد.
این رهبر در سال 2008 به دلیل فعالیت های سیاسی و در رابطه با ایده های چپ ، دستگیر و زندانی شد و پس از زندان ، درخواست اشتغال در وزارت فرهنگ و هنر نیز رد صلاحیت شد. از آن به بعد ، ابراهیم رهبر به انزوا و خودآگاه منفی برای حضور در مجامع ادبی و فرهنگی متوسل شد.
ابراهیم به رهبر آثاری مانند “آخرین زندگی” ، “در شهر کوچک” ، “شاهد رسمی” ، “من در تهران” ، “نام کاسما” ، “مهربانی و سه اثر دیگر” ، “نونو و چهار اثر دیگر” ، “Direadores” ، “دود و اوه” رسیده است.
۲۴۵۲۴۵
