Reyhaneh Eskandari: از اول تا 8 ماه مه ، شهر ساحلی جنوب فرانسه بار دیگر به پایتخت جهانی فیلم تبدیل شده است. هفتاد و هشتمین نسخه جشنواره بین المللی کن کن از سه شنبه 5 اردیبهشت با حضور “نمایشگاهها” به کارگردانی دیوید کراننبرگ در این رقابت ، با حضور چهره های بزرگ فیلم ، کارگردانان برجسته ، ستاره های فرش قرمز و صدها روزنامه نگار از سراسر جهان آغاز شد.
بازیگر تحسین برانگیز فرانسوی جولیت بینوش رئیس داوران اصلی جشنواره است. او به همراه اعضای هیئت منصفه ، از جمله مدیر مستند CitizenFour ، لارا پیویس ، منتقد ارشد نگهبان پیتر پرنده ، عمر سی بازیگر فرانسوی “غیرقابل توصیف” و کارگردان لبنانی نادین لوبکی وظیفه انتخاب برندگان و جوایز طلا را دارند.
در این دوره ، بیش از 5 فیلم از کشورهای مختلف در بخش های رقابتی ، جنبه ، یک نمایش ویژه ، بازار کلاسیک و فیلم نمایش داده می شوند.
در بخش اصلی رقابتی چهار فیلم وجود دارد که برخی از آنها آخرین فیلمسازان مشهور مانند پائولو سورنتینو ، جورگوس لانتیموس و هیرکازو کوریدا هستند.
جشنواره امسال با تأکید بیشتر بر تنوع فرهنگی و حضور فیلمسازان زن و فیلم ، سعی در تعادل هنر و گیشه دارد.
بازار فیلم کن همچنین دارای قراردادها و مذاکرات است که آینده سینمای جهانی را تشکیل می دهد.
همراه با پیش بینی فیلم ها ، فرش قرمز امسال با تصمیم بحث برانگیز در مورد ممنوعیت برهنگی و لباس بسیار عمده آغاز شد ، تصمیمی که از روز اول اخبار مبنی بر فیلم های افتتاحیه فراتر رفت.
جشنواره کن
تب را شروع کنید. سینمای آماده برای شهر
شهر ساحلی فرانسه این روزها پر از روحیه یکی از بزرگترین جشنواره های جهان است. شهری که این روزها در حرکت خبرنگاران ، افراد مشهور ، کارگردانان و منتقدان سینما در سراسر جهان درگیر است. فرش قرمز کاخ جشنواره به پایان رسیده است ، پیش بینی ها به پایان رسیده است و بازار فیلم کن بار دیگر به بزرگترین پروژه فیلم تبدیل شده است.
در مورد سینمای ایران چطور؟
در میان آثاری که به بخش اصلی مسابقه جشنواره کن آورده شده است ، حضور دو فیلم ایرانی توجه بیشتری را نسبت به دیگری جلب می کند ، “زن و کودک” به کارگردانی سعید روستی و “به حادثه ساده” جعفر پاندی.
شهری که مدتی از صحنه بین المللی خارج شده بود پس از طیف گسترده ای از “برادران لیلا” و اعتقاد قضایی آن ، با یک درام اجتماعی و زن به جشنواره بازگشت. فیلمی که با بازی پاریناز ایزادار ، پیمن مادی و فرشته صدر الرافاعی ، محصول مشترک ایران و فرانسه. جالب اینجاست که او زمان زیادی برای رسیدن به جشنواره تا آخرین لحظات فیلم داشت ، اما سرانجام نام این فیلم سرانجام در لیست های نهایی مشاهده شد.
از طرف دیگر ، جعفر پاندی با یک کار جدید بدون مجوز رسمی به کن بازگشت. “تصادف ساده” که تحت شرایط خاص تولید می شود ، نشانگر جسارت قریب به اتفاق آن برای پایان دادن به کار آنها است.
این دو فیلم نه تنها نمایندگان مهم سینمای ایران در این دوره هستند ، بلکه به نظر می رسد دو رویکرد متفاوت را برای روایت ، تولید و قرار گرفتن در معرض سینما نشان می دهد.
تصمیم جدیدی برای فرش قرمز ؛ خدا
اما مهمترین خبر این روزها به روزرسانی نامه رسمی جشنواره در مورد کد پوشش هنرمندان است. براساس اعلامیه رسمی سخنگوی جشنواره هالیوود ریخته گری ، امسال به دلایل اخلاقی و اجرایی از بخش عمده ای ممنوع است.
متن رسمی تعیین می کند: “برای رعایت عزت ، برهنگی در هیچ یک از فضاهای جشنواره از جمله فرش قرمز مجاز نیست.” علاوه بر این ، دنباله های طولانی مجاز به جلوگیری از عبور و یا احساس مهمانان در سالن نیست. “
برگزارکنندگان تأکید کرده اند که این قوانین برای مدت طولانی اعمال شده است و اکنون آنها فقط به طور رسمی وارد منشور جشنواره شده اند.
چرا این تصمیم بود؟ برخی از صحنه های بحث برانگیز سالهای اخیر
در سالهای اخیر ، فرش قرمز غالباً به صحنه لباس تبدیل شده است که گاهی اوقات خبرهای بیشتری از فیلم ها می شد. از لباس شفاف بلا حدید گرفته تا ظاهر تقریباً برهنه کندال جنر ، و البته لباس معروف که اسکار برنده شد ، که مانند یک ابر سفید ، دید ردیف عقب را مسدود کرده بود.
در سال 4 ، یک زن اعتراض به جنگ اوکراین در وسط فرش قرمز لباس او را گرفت و با شعارهایی که در بدن او نوشته شده بود ، خبری شد. اما شاید یکی از جدیدترین لحظات به مراسم گرم امسال بازگردد. جایی که Bianka Sensory ، همسر کانی وست ، با یک لباس کاملاً شفاف ظاهر شد. این رویداد باعث واکنش های عمومی در رسانه ها و فضای مجازی شد و برخی از منابع غیررسمی گفتند که این کلید به روزرسانی قوانین کن بوده است.
جشنواره کن
سختی که یک داستان دارد ؛ از ممنوعیت سلفیستا گرفته تا الزام پاشنه
این اولین بار نیست که کن تصمیماتی برای حفظ فرم و عزت گرفته است. در سال 2 ، جشنواره سلفیستا فرش قرمز را یک رفتار مسخره توصیف کرد.
در همان سال ، چندین زن از ورود به سینمای کارول ممنوع بودند زیرا داستانی که منجر به واکنش ها شد ، از جمله انتقاد صریح امیلی بلانت.
کریستن استوارت سپس با برداشتن کفش های خود در پله های کاخ جشنواره ، به این قوانین نانوشته اعتراض کرد.
آیا این قوانین جدید اجرا شده است؟ یا هنوز در محل کار است؟
با وجود قوانین جدید ، این سؤال باقی مانده است که آیا این محدودیت ها برای همه مارک های بزرگ مانند Chopard ، L’Oreal و Keing هنوز آزادی بیشتری برای ستاره های دعوت شده خود دارند.
تجربه سالهای گذشته نشان داده است که فرش قرمز گاهی اوقات بین فیلم های مستقل و ستاره های مبتنی بر برند خط دوتایی داشته است.
جشنواره فیلم کن همیشه سعی کرده است زیبایی شناسی فیلمبرداری را متعادل کند و جذابیت رسانه ها را متعادل کند.
حال با قوانین جدید شما ، اگر کن سعی در تسلط بر محتوای محتوا دارد ، می تواند این سؤال باشد؟ یا آیا این تصمیم صرفاً تلاشی برای حفظ اعتبار سنتی جشنواره است؟
اعلام هنرمندان برای حمایت از غزه
در اولین جشنواره کن فیلم ، رسانه ها جنبش خلاق دیگری را دریافت کردند. بیش از پنج فیلمساز متعلق به جهان با انتشار نامه ای آزاد به روزنامه فرانسوی ، سکوت وقایع غزه را محکوم کرده اند.
نامه “در کن ، نباید وحشت غزه را نادیده بگیرد” ، توسط فاطمه هاسون ، یک هنرمند و عکاس 6 ساله از غزه ، که در ماه آوریل در ماه آوریل کشته شد ، منتشر شد.
این نامه گفت: “او یک عکاس مستقل فلسطینی بود که به حمله مستقیم ارتش اسرائیل مورد حمله قرار گرفت.” تنها یک روز پس از اعلام آن ، فیلم Dawn of Farsi ، منبع ، پیاده روی و پیاده روی ، در جشنواره فیلم کن نمایش داده می شود. “من در آستانه ازدواج بودم.”
در این نامه همچنین آمده است که از زمان حملات 7 اکتبر ، هیچ خبرنگار خارجی اجازه ورود به نوار غزه را ندارد و تاکنون بیش از 5 گزارشگر مورد حمله و کشته شدن در منطقه قرار گرفته اند. نویسندگان ، فیلمسازان و هنرمندان غزه قربانی سرکوب و خشونت هستند.
سایر امضاهای این نامه شامل پدرو آلمودووار ، لیلا باختی ، کوسار بن -خایه ، کوستا گاراس ، جولی دلپی ، آلیس دوگانه ، دولان ، آدل آکسارساکوپولوس ، هیچ چیز لاپید ، مایک لی ، ویگو مورتنسن ، لارا پویترز ، روبن پویتر ، ، روبن پویتر ،
در این نامه همچنین به سکوت دستگیری آکادمی آکادمی بلال اشاره شده است: “بی تفاوتی آکادمی باعث خشم بسیاری از اعضای آن شده است ، و این نهاد ناگزیر عذرخواهی رسمی بود.”
در پایان نامه ، “ما ، به عنوان یک هنرمند و یک فعال فرهنگی ، نمی توانیم در برابر جنایات غزه سکوت کنیم. اگر مأموریت ما ثبت تاریخ ، بازتاب رنج و روایت حقیقت است ، زمان سکوت نیست. این یک سکوت شرم آور است.”
در هر صورت ، فرش قرمز بیش از هر زمان دیگری زیر ذره بین رسانه ها قرار خواهد گرفت. و شاید اولین قدم برای تعریف مجدد مرز بین هنر و بحث و جدال برداشته شود.
۵۷۵۷
