روزهای بارانی راوی ؛ احترام به صدای ماندگار فرهنگ فارسی

به این معنا ، مهدی رنجبر ، مدیر کل فرهنگ اسلامی و جهت گیری استان فارس ، همراه با معاونان فرهنگی ، هنری و توسعه و توسعه منابع انسانی ، در خانه این نویسنده ، روزنامه نگار ، مأمور و چهره ماندگار ادبیات بومی شرکت کرد.
در این جلسه ، رانجبر ابراز رضایت خود را از بودن در خانواده این معلم تحصیل کرده ، با تأکید بر: “افتخار پیشگامان فرهنگ و ادبیات تجلیل از ریشه های زنده هویت استان است. معلم فقیر نقش بی نظیری در توسعه فرهنگ خواندن و احیای هویت فرهنگی مردم داشته است.”
رانجبر همچنین افزود: “دانش و تجربه فرهنگ بزرگ فرهنگ ، سرمایه سهم است. این میراث سالها تلاش و زندگی آگاهانه مسیر نویسندگان جوان و علاقه مندان به ادبیات خواهد بود. پیشگامان خط بین نسل ها هستند ؛ دیروز و ارتباط امروز.”
Abolghasem Faghiri ، یک دانشمند 6 ساله و نویسنده شیرازی ، زندگی خود را به حفظ و ثبت فرهنگ عامه مردم فارسی اختصاص داده است. وی همراه با نوشتن ده ها مقاله و کتاب ، وی تحقیقات میدانی را در مورد آیین ها ، آداب و رسوم ، اعتقادات ، بازی ها ، ترانه ها و آیین های محبوب انجام داده و نشان دهنده روح زنده زمین در آثار او است.
دو کتاب آخر او با عنوان “باران و باران در فارس” و “بازی های محلی Fars” ، مانند گذشته با جزئیات نوشته شده است ، و به عنوان یک سند ارزشمند ، بخشی از میراث معنوی این سرزمین را برای نسل های آینده رزرو کرده است.
فاگی در اولین کنفرانس در اولین کنفرانس استان فارس در استان فارسی برای بیش از پنج دهه مورد تقدیر قرار گرفت. او همچنین مجسمه جشنواره ایران (1) را برگزار می کند و پنجمین جشن هنر و فرهنگ (1) را انتخاب کرده است.
در میان آثار ماندگار استاد پور عبارتند از:
داستان های مردم فارسی (در سه جلد) ، بازی های پارسی ، آیین های نوروز در فارس ، سیری در ترانه های محلی ، اعتقادات من از وطن ، عروسی در فارس ، ورمونک شیرازی ، ادبیات ساختگی ، اجاق گاز ، خانه خود ، با من در راه بارونی ، نانا.
کتابهایی که نه تنها روایات دلپذیر بومی یک بومی هستند ، بلکه به عنوان بخشی از یک معمای بزرگتر ، تصویر فرهنگ مردم فارسی را تکمیل می کنند. کار او یک نگرانی عمیق برای حفظ آنچه ما “هویت” می نامیم است.
در زمانی که سرعت و سطحی بودن فرهنگ ها را تهدید می کند ، فقیر بودن یک نعمت است. افتخار چنین چهره هایی افتخار ریشه ها است. و این نشست نشانه ای واضح از احترام به کسانی بود که نور فرهنگ را در قلب شبهای درخشان حفظ می کردند.
46