نسیم نسیم کجاست؟ / برای افرادی که از انفجار سوک ناراحت هستند ، آیا موسیقی سرگرم کننده ای برای تهیه یک کیف درست می کنید؟

به گفته وطن روزنامه روزنامه: در شبی ملت در شوک انفجار حوض شهید رجائی در بندر عباس ، این خبر با هزار باد و ترس ادامه می یابد و از قلب آنها دعا می کند و با هر عقیده ای که میزان مرگ و میر برجسته تر نیست ، آنها یک برنامه خوشحال کننده بازی می کنند. عموم مردم نیز برنامه را تکان می دهند و همراه می کنند.

این شکاف بین مخاطب و رسانه ها است. مردم برای وحشت یک انفجار عظیم و مبهم عزاداری می کنند ، اما بزرگترین و منحصر به فرد ترین رسانه ها در کشور منتقل می شوند. در الفبای رسانه ای ، آنها همان را آموزش نمی دهند. باری ، همدلی و قدرت و توانایی درک و ارتباط با احساسات اساس ارتباط رسانه ای است. رسانه هایی که در لحظات ملی عزاداری نمک را بر روی زخم ها می اندازند ، هیچ چیز وجود ندارد. چه رسانه های حرفه ای به طول می انجامند؟ موج همدردی ملی و حتی بین المللی با مردم ما در عزاداری آورده شده است ، اما مدیران سمعی و بصری در دنیای دیگری سفر می کنند.

خود ایرانیان به دوئل عمومی رفته اند ، اما مدیران ، مدیران و برنامه نویسان سمعی و بصری شناخت آنها برای تولید مثل موسیقی شاد هستند. این چه مخاطبی انجام داد؟ آیا نباید به ترجیحات مخاطبان خدمت کنید؟ چرا اینقدر از غم و اندوه مردم فاصله دارید؟ این میزان تحقیر مخاطب بهار نیست. این عدم احترام و بی احترامی است. فراموش نکنید که فراموش شده اید.

رسانه هایی که توسط همان ملت اداره می شوند و سالها اقتدار خود را از دست داده اند. پذیرش ، اما آیا این یک انتظار بزرگ است که در زمان حمله به دوئل ملی ، مخاطب از مخاطب پیشی می گیرد و جامع و شرکتی خواهد بود؟ خوشبختی در زمان رنج دیگران ناخوشایند است و غم و اندوه را سنگین تر و فراموش نشدنی می کند. انتقال یک برنامه شاد در شب فاجعه ملی که گویا Razor در غول کشیده شده است ، نمونه ای از این خوشبختی نامناسب است. من می دانم که مدیران سمعی و بصری نمی دانند که هر خانواده در بندر عباس روی حوض کار می کردند. من می دانم که انتظار چقدر دشوار است که شناختن عزیزان یا قومیت های آنها چقدر دشوار است.

21302