رضا داستکار ، منتقد فیلم و تلویزیون در قهوه آنلاین ، درگیری هایی را ذکر کرد که IRIB برای بیان مفاهیم مذهبی دارد.
وی گفت: “ببین ، ثروت عمومی تلویزیون از بین رفته است و شکی نیست.” اقتدار رسانه ای آن از بین رفته است و اکنون حتی طیف مذهبی دیگر نمی تواند برخی از این برنامه ها را بپذیرد. یعنی آنها مخاطبان سنتی خود را از دست می دهند. او پیش از این گفته بود كه تلویزیون ایران نقش یك رسانه حاكم را ایفا می كند ، به این معنی كه بدون ملاحظات رسانه ای ، در مورد موضوعاتی كه هرگز اظهار نظر می كردند ، اظهار نظر می كرد و عمل می كرد. در این شرایط ، هدف اصلی آن دیگر مردم را به خود جلب نمی کند ، بلکه حفظ ساختار و دیوارهای حاکمیت است. اما مشکل این است که وقتی او اعتماد به نفس خود را از دست داده است ، او واقعاً تمام سرمایه رسانه خود را از دست داده است. “
این منتقد گفت: “برای نابودی و برنده شدن دوباره اعتماد به نفس مردم ،” این منتقد گفت. این اتفاق نیفتاده است ، اما اوضاع بدتر است. شما باید برنامه هایی بسازید که مردم را در تلویزیون ایجاد کند و اعتماد آنها را جلب کند. اما وقتی به مخاطب اعتماد ندارید ، او به شما اعتماد نمی کند. یکی از بدترین اتفاقاتی که افتاد این است که مدیران تلویزیون گاهی اوقات برای سرسختی تصمیم می گیرند. مثال ساده این است که همه مردم ماه رمضان دوست دارند به شایریان گوش دهند. خوب ، مشکل در پایان خاخام شاجریان چیست؟ یکی از بازیگران زن اکنون به ایران می رود و در خارج از کشور زندگی می کند ، اما در سری امام علی بازی کرده و یکی را قبل از آزان منتقل می کند. اگر تلویزیون معیار خاصی داشته باشد ، تصمیم آن باید در همه موارد یکسان باشد. اگر نباید آن بازیگر را ببینید ، چرا سری خود را منتقل می کنید؟ و اگر منتقل شود ، چرا خاخام شاجریان را منتقل نمی کنید؟ “
در پایان ، جاستو خاطرنشان کرد: “این نمونه ای از سیاست های دوتایی و خوب در تلویزیون است. شجایان فقط یک خواننده نبود ؛ بلکه یک نماد فرهنگی بود. اکنون یک خاخام ساده را بخوانید که مردم دوست دارند ، اما تلویزیون با سرسختی بازی نمی کند.
برای خواندن این مکالمه اینجا را کلیک کنید.
۲۴۵۲۴۵
