یکی تقسیم و اضطرابی است که با آن غم و اندوه در جهان یافت نمی شود و دیگری تاریکی ، سردی و تاریکی است که به دلیل کمبود نورپردازی و یک جنگجو اداره می شود و توبه و ضرر و زیان باعث از بین رفتن سرمایه بزرگ و گنج می شود.
در پایان سال و آغاز سال ، هنگامی که هجده سال داشتم و مهدی مسعود شاه ، بیست و هفتم ، در آن زمان به وزارت فرهنگ و هنر پیوستیم و برای چهل و پنجمین سال دوستی و همکاری خود دوستی و همدردی داشتیم.
آرامش و کلانشهایی که در دهه پنجاه و شصت زندگی در چهره من دیدند ، نه محصول سالهای ناشی از ذات محترم که از یک مرد جوان در چهره اش اتفاق افتاد.
نگرانی از هنر متعهد و فرهنگ متعالی و سینمای سالم باعث شده است تا در هر موقعیت ، عزت و کار شانه استفاده شود.
در تب مجموعه “عشق و امید رسول” ، خواه نویسنده و کارگردان ، یا رهبر ارکستر لوریس چکنی ، هر دو از حضور در حضور گرم ، مؤثر ، صمیمی و مشتاق مهدی مسعود شاه هیجان زده شدند. او رئیس بنیاد رودکی است. او با همان لطف ، وسواس و فروتنی در اتاق نور و صدا ، روی کارگردان صحنه و عوامل عملکرد ، عرق کردن و لبخند کار می کرد.
مهدی مسعود شاهی یک پدیده ستودنی و شگفت آور بود. من می توانم صادقانه بگویم که در طول چهل و یکی از رفاقت ها و همکاری ها ، آن را دیدم ، به جز ، سلامتی ، سلامتی ، اخلاص و خیرخواهی. صداقت و شفقت با ذات آنها همراه بود و صبر و نجابت با زندگی آنها همراه بود.
می توان گفت که مهدی مسعود شاه نمادی از درک فرهنگ ، دلسوز و محبت بود. بدون ادعای
این که خدا تمام تلاش های صمیمانه خود را به او می دهد و در بهشت رضایت خود ساکن است و به خانواده مهربان و جامع خود و همه بازماندگان و دوستداران گرمای او صبر می کند.
Seyed Mehdi Shojaee
1 مارس
245245
