به گزارش خبرگزاری ، نویسنده ، نمایشنامه نویس ، نقاش و روشنفکر هائیتی که ادبیات هائیتی را دگرگون کرده و در سن 9 سالگی درگذشت ، نویسنده پرکار است.
به گفته ایسنا ، ابن ابن به عنوان پدر ادبیات هائیتی شناخته می شد و یکی از تأثیرگذارترین چهره های ادبیات کارائیب بود. او آثاری را در زمینه های رمان ، شعر ، تئاتر و هنرهای تجسمی ایجاد کرد و مدافع محکم کریول هائیتی بود. رمان پیشگام او ، دزفی (1) ، اولین اثر مدرن بود که کاملاً به این زبان نوشته شده بود.
برای بیش از شش دهه ، Francoin به عنوان یک نماد ادبی نوآورانه و فرهنگی شناخته می شد. او زبان ، سیاسی و زیبایی شناسی را به شکلی که فراتر از قوانین متعارف بود ، ترکیب کرد. سبک او ترکیبی پرشور از سورئالیسم و انتقادات اجتماعی بود که به تعریف جنبش ادبی مارپیچ کمک می کرد که او یکی از بنیانگذاران وی بود. این جنبش سردرگمی را به عنوان ابزاری برای بیان هنری و سیاسی پذیرفت. وی علی رغم فرار دیگران ، در زمان دیکتاتوری و آشفتگی سیاسی در هائیتی ماند.
Francoin در 7 آوریل در یک شهر دور افتاده در هائیتی ، در یک شهر دورافتاده هائیتی ، در شهر دورافتاده Darkan متولد شد. او علی رغم امکانات محدود در مدرسه ، بزرگترین هشت فرزند خانواده بود و عشق عمیقی به ادبیات و ریاضیات کسب کرد.
او شروع به نوشتن شعر در دهه 1980 کرد و سپس با رمان “آماده برای انفجار” شروع به نوشتن کرد. او در آثار خود ، غالباً با موضوعاتی مانند ظلم ، هویت و انقلابی که بازتابی از اختلالات هائیتی تحت دیکتاتوری فرانسوا دووالیه بود ، به عنوان رمان Ofzafi (1) و آثار او ، از جمله برنامه TET ، سانسور ((() سروکار داشت ((1) و آثار وی ، از جمله برنامه TET ، سانسور (( سانسور ((1). و به نمادی از مقاومت هائیتی تبدیل شد.
تأثیر Francoin فراتر از ادبیات بود. این نقاشی به عنوان نقاشی های انتزاعی و حسی شناخته می شد ، که اغلب با رنگ های آبی و قرمز و نمادهای رنگهای ملی هائیتی تزئین شده بود. اثر هنری وی در سطح بین المللی به نمایش گذاشته شد و او را به عنوان یک شخصیت فرهنگی جهانی تلفیق کرد.
در سال 2 ، این یکی از امکانات جایزه نوبل ادبیات شد و بالاترین نشان هنری فرانسه سال را دریافت کرد. در همان سال ، وی به عنوان هنرمند صلح یونسکو معرفی شد و به خاطر تلاش های خود برای حفظ فرهنگ و زبان هائیتی مورد تقدیر قرار گرفت.
Franketin در سال 2008 به عنوان وزیر فرهنگ هائیتی منصوب شد.
علی رغم افتخارات بین المللی ، وی همچنان به هائیتی لاغر شد و به راهنمایی نویسندگان و هنرمندان جوان ادامه داد و تا پایان عمر به ایجاد آثاری ادامه داد.
هنگامی که او نوشتن را یک عمل بقا توصیف کرد. وی همچنین در مصاحبه با نیویورک تایمز در سال 2 گفت: “من می نویسم زیرا باید این کار را انجام دهم. هائیتی سرزمین تناقضات ، رنج و زیبایی است. کار من ترجمه آنهاست.
۲۴۴۵۷
