به گفته خبرگزاری اخبار آنلاینموسسه بشیریه اعلام کرد که کتاب سیاست سیاسی ایران دیباکی: جمهوری اسلامی ایران ، توسط دکتر حسین بشیریه ، به زبان عربی در لبنان منتشر شده است.
این کتاب توسط احمد فارمدی عباسی در لبنان در بیروت برای آل -رارابیا لدراسات و انستیتوی النشار ترجمه شده است.
احمد فارادی عباسی می گوید: “من این کتاب عربی را به سه دلیل ترجمه کرده ام: 1- منشأ نظریه کتاب نشان دهنده تأثیر نیروهای اجتماعی با سیستم سیاسی ایران در تاریخ معاصر است.” ترتیب دوم این است که فشردگی کتاب با خوانندگان امروز حوصله ندارد. و 3- من فکر کردم که می تواند نقصی را که کتابخانه عرب در رابطه با تاریخ ایران دارد ، پوشش دهد. “
حسین بشیریه (متولد 2 در همادان) یک جامعه شناس و محقق علوم سیاسی است. او یکی از مهمترین و تأثیرگذارترین متفکران سیاسی ایران پس از انقلاب است. تحقیقات وی عمدتاً در زمینه نظریه های انقلابی ، جامعه شناسی سیاسی ، جامعه شناسی سیاسی ایران ، توسعه سیاسی و اندیشه سیاسی در غرب است. وی مدرک خود را در رشته علوم سیاسی از دانشگاه تهران دریافت کرد و سپس برای انجام تحصیل به انگلیس رفت. وی در سال 2008 مدرک کارشناسی ارشد رفتار سیاسی را از دانشگاه انگلیس دریافت کرد و دکترای تئوری سیاسی را در دانشگاه لیورپول به دست آورد. حسین بشیریه با نوشته های بیشمار و آموزش علوم سیاسی در تهران به مدت 5 سال تأثیر بسزایی در مطالعه و اقدامات سیاسی در ایران داشته است (1-5).
بشیریه کتاب “بخش جامعه شناسی سیاسی ایران” را بررسی می کند. هدف از این کار ارائه نقاشی از طبقات اجتماعی ، نیروها و درگیری های سیاسی در دوره پس از انقلاب و ارائه تصویری از ماهیت دولت در 60-76 بود. حسین بشیریه نیروهای اجتماعی را در هر جامعه ای ذکر می کند ، که شامل طبقات اجتماعی به معنای دقیق این اصطلاح ، و همچنین انواع افراد و گروه هایی است که اساساً کلاس نیستند ، اما ممکن است به نام کلاس های اجتماعی و کلاس های نمایشگاه ایدئولوژی باشد بشر به گفته نویسنده ، مجموعه ای از تقسیمات تاریخی و ساختاری در جامعه ایران منجر به ظهور یک ساختار بسیار پیچیده از نیروهای اجتماعی اجتماعی شده است. شکاف بین سنت و مدرنیته در تمام مظاهر آن ، تأثیر اسلام در ایران ، به ویژه فلسفه سیاسی شیعه و تفاوت های قومی وجود قومیت های بی شماری ، از مهمترین این پیچیدگی ها است.
حسین بشیریه در “جامعه شناسی سیاسی ایران” در “ابتکارات نوسازی انقلاب پهلوی ، از یک سو ، با افزایش شهرنشینی ، توسعه رسانه ها ، به ویژه سواد و آموزش و همچنین صنعتی سازی” استدلال می کند ، و باعث افزایش آگاهی سیاسی می شود. و سیاسی کردن احزاب به جامعه ، اما خواسته های رو به رشد آنها را برای ایجاد فضایی از مشارکت سیاسی نادیده گرفت و این دوگانگی بستری را برای وقفه این طبقات و فروپاشی دولت پهلوی آماده کرد. یکی از برجسته ترین جنبه های کتاب این است که حسین بشیریه درک عمیقی از وضعیت داخلی کشور دارد و نیروهای درون جامعه را کاملاً بررسی کرده است.
216216
