تینا مزدکی: این پروژه متشکل از تونل های شناور است که به کف اقیانوس لنگر انداخته اند و می تواند سفر و تجارت بین قاره ای را متحول کند و به طور قابل توجهی بر زمان سفر و ارتباطات لجستیکی بین قاره ها تأثیر بگذارد.
پروژه کنکورد که قرار بود پاریس و نیویورک را با پروازهای مافوق صوت در سه ساعت و نیم به هم متصل کند، در سال 2003 لغو شد. اما رویای ارتباطات سریعتر نیز تکامل یافت و اکنون تونل ترانس آتلانتیک آماده است تا این رویا را به واقعیت نزدیک کند. .
از قرن بیستم، پروژه هایی برای کاهش فاصله 5500 کیلومتری بین بریتانیای کبیر و ایالات متحده پیشنهاد شده است. اما چگونه می‌توان ساختاری را طراحی کرد که بتواند چنین اقیانوس وسیعی را بپوشاند و در عین حال بر چالش‌های فنی عظیم آن غلبه کند؟
دید تونل ترانس آتلانتیک
این پروژه که تونل ترانس آتلانتیک نام دارد 20 میلیارد یورو هزینه دارد که معادل مجموع تولید ناخالص داخلی چین، ژاپن و آلمان است. در حالی که این پروژه ممکن است یک رویا باقی بماند، بسیاری از مفاهیم مهندسی را تحت تاثیر قرار داده است که منجر به چندین طرح پیشنهادی شده است، از جمله:
- تونلی که به طور کامل در ته اقیانوس فرو رفته است
- یک لوله شناور که درست زیر سطح آویزان است و به کف دریا متصل می شود.
- طراحی که ترکیبی از قطعات شناور و قطعات در سطح دریا است
این تونل سفر قطارهای بین قاره ای پرسرعت را تسهیل می کند، فشار بالای اعماق اقیانوس را کاهش می دهد و از مسیرهای دریایی و شرایط آب و هوایی سخت سطحی جلوگیری می کند. این سیستم می تواند زمان حمل و نقل را به میزان قابل توجهی کاهش دهد که در حال حاضر بسته به بار و مسیر بین 20 تا 45 روز متغیر است.
درس هایی از تونل کانال
این ایده از تونل مانش که انگلستان و فرانسه را به هم متصل می کند، سرچشمه می گیرد. تونل مانش به طول 37.9 کیلومتر تقریباً 6.4 میلیارد یورو هزینه داشت و تقریباً شش سال طول کشید، بین سال‌های 1988 و 1994.
آینده سفرهای بین قاره ای
اگرچه تونل ترانس آتلانتیک پروژه ای برای آینده دور است، اما تأثیرات قابل توجهی خواهد داشت. با کاهش زمان سفر به تنها 54 دقیقه، می تواند تجارت جهانی را بازتعریف کند و نحوه اتصال قاره ها را متحول کند. در حال حاضر، این جاه طلبانه باقی مانده است. اما با پیشرفت تکنولوژی و مهندسی، شکاف بین تخیل و واقعیت ممکن است کمتر شود.
منبع: en.as
۵۸۳۲۳
