به گزارش خبرگزاری فارسیرو، ابوطب خسروی نویسنده معاصر ایران تاکید کرد: بدون شک با برگزاری جشنواره هایی مانند جشنواره داستان دانش آموزی زیندرود، استعدادهایی دیده شده است که نخستین گام های خود را برای تبدیل شدن به نویسنده و نویسنده و ستاره ادبیات جهان برمی دارند. آینده ما نیز جزو این دانش آموزان خواهیم بود.
به گزارش ایسنا، وی اظهار کرد: ژانر ادبی داستان، داستان کوتاه یا رمان ابزاری برای فهم و ابزاری برای درک حضور دیگری و یکی از پیش نیازهای دموکراسی است. ابتدا باید یاد بگیریم حضور دیگران را درک کنیم و خواسته های آنها را استنباط کنیم. در چنین شرایطی است که دموکراسی ایجاد می شود، بنابراین اقداماتی مانند جشن دانش آموزی داستان زاینده رود به نوعی مبنا است.
نویسنده مجموعه داستان «کتاب ویران» و رمان های «رود راوی»، «ملکان عذاب»، «اسفار کتبان»، «آواز پر جبرئیل» افزود: موضوع دیگر این است که در نظام آموزشی ما در مقاطع مختلف قرار داریم. آموزش ابتدایی در مدرسه، دبیرستان و دانشگاه، ما خواننده را تربیت نمی کنیم و خواننده یاد نمی گیرد که از متن لذت ببرد و با آن مشورت کند. از این رو برگزاری چنین جشن هایی به دانش آموز و یا هر کس دیگری متوجه می شود که می توان از متن لذت برد و از آن استفاده کرد و چیزی خواند و ضمن افزایش دانش، جامعه را نیز درک کرد.
خسروی با تاکید بر اینکه رویدادها، جشنواره ها و جوایز داستان نویسی مقدمات و ابزاری برای گسترش و توسعه فرهنگی محسوب می شود و ما موظفیم در این مسیر قدم برداریم، اظهار داشت: باید قبل از هر چیز خواننده ای تربیت کرد، خواننده ای بیش از توان. برای برقراری ارتباط با متن، بنابراین برگزاری جشن هایی مانند جشنواره داستان دانش آموزی زاینده رود یکی از اتفاقات خوبی است که در جامعه ما و البته اصفهان می افتد که امیدوارم مسئولان آن توسعه پیدا کنند.
این نویسنده برنده چهارمین و هفتمین جایزه هوشنگ گلشیری و هفتمین جایزه ادبی جلال آل احمد ادامه داد: بدون شک با برپایی این نوع جشنواره ها استعدادها نمایان می شود و در این راه اولین خود را خواهند گرفت. گام هایی در جهت نویسنده شدن است و نویسندگان و ستارگان ادبیات آینده ما از جمله این دانشجویان خواهند بود.
وی با اشاره به اینکه علاوه بر نام، موضوع بخش ویژه جشنواره داستان زاینده رود نیز به نام این رودخانه نامگذاری شده است، انتخاب این گونه مضامین را تلاشی قابل تقدیر برای احیای زاینده رود دانست و گفت: اصفهان در زاینده رود معنا پیدا می کند و من هستم. با زاینده رود زندگی کنید هر بار که به اصفهان می آیم و می بینم زاینده رود در حال خشک شدن است، گریه می کنم و غمگین می شوم. باید فکری به حال این رودخانه کرد و این رودخانه تاریخی و عظیم را که قرن ها جاری است، احیا کرد.
خسروی افزود: از دست دادن زاینده رود دلخراش است و ما را به یاد زشتی، فقر و خشکی می اندازد. وقتی این رودخانه نباشد و مصالح زیبا روی سطح اصفهان جاری نشود، گویی اصفهان در حال مرگ است. موضوع بسیار تاسف باری است و خوشحالم که جریان های ادبی و هنری با موضوع زاینده رود همچنان ادامه دارد، چرا که قطعا برگزاری رویدادها، همایش ها و جشنواره هایی با محور اصلی زاینده رود می تواند احیای این رودخانه را به سمت خود هدایت کند. حتی موفق تر باشد
این راوی تاکید کرد: اصفهان آبروی ایران است و زیبایی این شهر به معنای زیبایی کل ایران است.
۲۴۴۵۷
