رئیس سازمان سینمایی باید برای سینما کار کند نه ریاست جمهوری. اگر دولت به وعده ها و شعارهای خود عمل نکند، کار سینما پیشرفت نمی کند.

مهسا بهادری: بیش از دو هفته از ریاست رائد فریدزاده به ریاست سازمان سینمایی می گذرد، سازمانی که حداقل در پنج سال گذشته با بحران ها و چالش های متعددی مواجه بوده است. از شیوع ویروس کرونا، تعطیلی سینماها و رسیدن تعداد محدودی فیلم به گیشه گرفته تا اعتصاب و ممنوعیت حضور پرشمار سینما، اینها مشکلات پیش روی سینما هستند. با امروز

در نتیجه این چالش ها به سراغ رضا درسکار، منتقد و کارشناس سینما رفتیم تا پیشنهادات وی را برای نزدیک شدن به سینمای ایران بررسی کنیم که در ادامه می خوانید.

اولین چالشی که این روزها سینمای ما با آن مواجه است چیست؟

اولین چالشی که سینمای ما در حال حاضر با آن مواجه است، سینمای تجاری است که تقاضاهای زیادی دارد و می‌خواهد سهم بیشتری از اکران داشته باشد و در معرض دید بیشتری قرار بگیرد. به جرات می توانم بگویم که اگر قرار است رئیس سازمان سینمایی همان روال قبلی را طی کند، پس چرا مدیر قبلی عوض شد؟ بنابراین اولین چالش آقای فریدزاده این است که سینمای افراطی نازل را آنطور که هست مهار کند. نه نابودش کن و نه اجازه بده جولان اینطوری شود. البته آقایانی که تهیه کننده فیلم های کمدی هستند افراد تاثیرگذاری هستند که می توانند ممیزی را پاس کنند و چگونه این کار را انجام دادند؟ اجاره دادن

در واقع وظیفه سازمان سینمایی را چگونه ارزیابی می کنید؟

بخش مهمی از وظیفه سازمان سینمایی کنترل این افراد و مطالبات آنهاست. اگر یک فیلم کمدی اکران شود، هیچکس با آن فیلم مشکلی ندارد، اما عدم تعادل در سینما مشکل دارد، چون. این اشتباه است که سینما تمام ظرفیت خود را صرف استفاده از یک ژانر کند.

چالش دوم این است که گروهی در سینما رانت خواری در سینما ایجاد کردند که سینمایشان نه فرهنگی است و نه بی فرهنگی و این افراد حتی با رفتارهای توسعه نیافته خود برخی جشنواره ها را تخریب کردند.

این دو نفری که گفتم مشکل ساز هستند، یکی آنهایی که فیلم گیشه می سازند، دیگری کسانی که ادعای فرهنگی بودن دارند و اگر رائد فریدزاده بتواند از این دو گروه و زیاده خواهی هایشان جان سالم به در ببرد، بخشی از مشکلات سینماست. سازمان حل خواهد شد.

اگر دولت به وعده ها و شعارهای خود عمل نکند، کار سینما پیشرفت نمی کند. بخش بزرگی از سینما آسیب دیده است و نیاز به کمک دارد و التیام این آسیب هم نیاز به رسیدگی و هم عدالت دارد، چیزی که آقای فریدزاده با کمک منتقدان، مدرسان، اندیشمندان و مورخان سینما می توانند به این تاریخ بپردازند و مانند مرحوم بابا. عمل گرا باشید و مانند کارگردان های دوره قبل فقط به یک سری مبتکر خدمت نکنید.

بحث ابتذال در سینما چقدر جدی است؟

این داستان را نمی توان پنهان کرد. بدون شک مهم این است که برخی از مدیران ذیصلاح پای کار بیایند و این شرایط را کنترل کنند. نکته این است که برای مقابله با جریان سینمای مبتذل باید تدابیری اندیشید، مشکل امروز ما اکران فیلم های طنز و پرفروش است که فیلمسازان آن می خواهند به هر قیمتی مسائل و حدود اخلاقی را زیر پا بگذارند و افکار عمومی را بخندانند. شواهر نشان می‌دهد که حداقل در سه سال اخیر، تهیه‌کنندگان و کارگردانان سینما نمی‌خواستند مسیر جدیدی ایجاد کنند، انگار نمی‌خواستند بپذیرند دوران سینمای دهه‌های شصت، هفتاد و هشتاد به پایان رسیده است. در این میان سینمای ما فراموش کرده است که باید واژه ها و قالب های تازه ای را به وجود آورد.

در نهایت باید به آقای فریدزاده بگوییم لطفا برای سینما کار کنید نه برای ریاست جمهوری چون تا زمانی که شما برای سینما کار کنید سینما از شما دفاع می کند اما تا زمانی که برای شما و برای آن ریاست جمهوری کار می کند کار تمام شد، این را به خاطر بسپار صندلی ها در حال چرخش هستند.

۲۴۵۲۴۵