به گزارش خبرگزاری فارسیرو، امین الله رشیدی که شب گذشته 31 مهرماه درگذشتش موجی از امید و عشق به زندگی را در وجودش داشت. چون حتی وقتی 91 ساله شد گفت: من قبول ندارم امروز 91 سال دارم، اما این چیزی است که در شناسنامه ام نوشته شده است، شما هم مثل من با فرزند درونتان خلق می کنید و با آن هماهنگ هستید. صادقانه، مستقیم و بی تکلف است.»
به گزارش ایسنا، او همیشه در مصاحبه هایش می گفت که «در این دوران که موسیقی آشفته است و دیگر آهنگی را که دوست دارید نمی شنوید، بگذارید بیایند و کارهایی را که من گذاشتم ببرند تا جوانان از آن ها استفاده کنند». “آیا من تنها بازمانده هنرمندان دهه 30 و 40 هستم که دستانشان پر از ترانه هایی است که عطر آن سال ها را دارد. جوانانی هستند که صدای خوبی دارند و می توانند این آثار را بخوانند.” یک ارکستر به من بدهید. بنابراین من می توانم این کار را خودم انجام دهم.”
اما آرزوهای او برآورده نشد تا این هنرمند در شرایطی که به قول خودش تنها بازمانده نسل طلایی موسیقی بود و باید به خواسته ها و خواسته های او توجه کرد.
در واقع رشیدی به عنوان یکی از وارثان موسیقی ایران، تاریخ شفاهی موسیقی کشور بود. با کمک آنها می شد به دل آن دوران رفت و با حرف ها و خاطرات آنها مستند ضبط کرد.
رشیدی 40 سال از اجرا دور ماند اما همچنان در سال 1372 دو کنسرت موسیقی در اصفهان و تهران برگزار کرد.
او در گفت‌وگویی درباره سال‌هایی که از عرصه موسیقی دور بود، گفت: از جوانی تا امروز مراقب خودم بودم و احساس می‌کنم یک جوان ۳۵ ساله هستم. دوست دارم تا 100 سالگی برای مردم بخوانم اما مافیای موسیقی امثال من را طرد می کند. دستان پشت صحنه هر روز خواننده جدیدی را معرفی می کنند اما صدایشان در ذهن مردم نمی ماند. کجایند آن تصنیف هایی که در سال های دور ساخته شده و هر شنونده ای را به خدا نزدیک می کند؟
رشیدی اما کار خود را در رادیو از سال 1327 آغاز کرد و خود چنین گفته است: «از سال 1327 که هنوز دستگاه ضبط به ایران نرسیده بود به عنوان خواننده در رادیو کارم را آغاز کردم و در رادیو زنده می نواختم. برای اولین بار که صدایم را از رادیو شنیدم، یک دگرگونی را احساس کردم، اولین آهنگی که در رادیو ایران خواندم، آن زمان به نام رادیو تهران، کاری از استاد نوازندگی تار بود. نت: جناب موسی خان معروف بود شعر این اثر توسط دکتر محمدعلی مشایخ سروده شده است و آهنگ «درد جدایی» نام دارد اولین باری که آقای موسی معروفی مرا به مدیر یکی از رادیوها معرفی کرد ارکسترهای آوا، علی محمد خادم میثاق، فارغ التحصیل سال دوم هنرستان موسیقی تهران، رهبری ارکستر را بر عهده داشت و خود ویولن، عباس زندی تار و سه تار، ولی الله البرز نوازنده کلارینت و حسین بود. همدانیان پرکاشن می نواخت. این آهنگ را به صورت زنده اجرا کردیم و از رادیو پخش شد.
وی همچنین درباره علت ماندگاری آثار موسیقایی آن دوران گفته است: «در دو دهه 30 و 40 که اوج شکوفایی موسیقی و ادبیات ایران بود، خوانندگان رادیو و تلویزیون هر کدام از طبقه خاصی برخوردار بودند. اینطور نبود که صدها صدا شبیه هم باشند، آن زمان نوع صدای خواننده ها و سبک خواندن آنها در ذهن مردم باقی می ماند و آنقدر خواننده روی کار می آمد هیچ‌کدام از آنها به یاد نمی‌آیند وقتی سیاست در کار هنری دخالت می‌کند، به‌طور خلاصه، دیگران می‌آیند و ما می‌رویم، اما چیزی که از یک نفر می‌ماند.
۵۷۵۷
