آثار او به نوعی بخشی از زندگی ما شده است، با ما رشد کرده و تأثیر عمیقی بر ما گذاشته است. از تنوره دو در دهه 60 تا سریال ماندگار روزگر قریب، تا فیلم‌های تحسین‌شده‌ای مانند آنسوی آتش، خانه پدری، آبادانی، بودن یا نه و دیگر آثار ارزشمند او که هر کدام تأثیر زیادی بر سینما و جامعه ایرانی زمان خود گذاشتند. .
آثار عیاری در زمان خود ممتاز بودند و گذشت زمان نتوانست از ارزش آنها بکاهد. هر یک از فیلم های او با دقت و حساسیتی مثال زدنی ساخته شده و با صداقتی عمیق داستانی را روایت می کند که بیننده را به دل دنیایی جدید می برد. عیاری همواره در سینمای خود به ریشه های فرهنگی و اجتماعی جامعه ایرانی وفادار مانده است، اما در عین حال توانسته به لایه های عمیق انسانی و جهانی دست یابد. آثار او اگرچه ساده هستند، اما پیچیدگی های خاص خود را دارند و دارای لایه های معنایی هستند که با هر نگاه، عمق جدیدی را آشکار می کنند.
فیلم تنوره دو ساخته دهه شصت نه تنها سرآغاز این مسیر سینمایی بود، بلکه نقطه‌ای بود که سینمای عیاری را به‌عنوان حرکتی مبتکر و مستقل به جامعه معرفی کرد. او با این فیلم و فیلم های بعدی نشان داد که چگونه می توان داستان های عمیق و تاثیرگذاری را از دل معضلات اجتماعی خلق کرد.
سریال مندج روز قریب نیز نمونه ای از هنر او در عرصه تلویزیون است. عیاری در این مجموعه با دقت تاریخی و هنری به زندگی یکی از برجسته‌ترین شخصیت‌های پزشکی ایران می‌پردازد، اما فراتر از یک بیوگرافی، به جنبه‌های انسانی و اجتماعی زندگی دکتر قریب نیز می‌پردازد. این سریال نیز مانند دیگر آثار او با جزئیات دقیق و لحظات ناب مخاطبان را مجذوب خود کرد.
عیاری در فیلم‌های بعدی‌اش مانند آبادانی و خانه پدری به مسائل جسورانه‌تر و اجتماعی‌تر در خانه پدری پرداخت و به تحلیل مسائل خانوادگی و ساختار سنتی جامعه ایرانی پرداخت که بحث‌های بسیاری را برانگیخت و هنوز هم یکی از آثار جنجالی سینمای ایران محسوب می‌شود. . .
آنچه آثار عیاری را از آثار دیگر فیلمسازان متمایز می کند، تنها مضامینی نیست که انتخاب می کند، بلکه نحوه برخورد او با آنهاست. او همیشه با احساسی ناب و نگاهی تازه، فیلمبرداری خاص و منحصر به فردی را خلق می کند. هر سکانسی از فیلم های او به نظر زاییده لحظه ها و احساسات اوست و توانایی او در انتقال این لحظات نادر به مخاطب او را در جایگاه ویژه ای قرار داده است.
سینمای عیاری سینمای لحظه ها و «آنها» است. لحظاتی که به طور غریزی در حین خلق اثر ایجاد می شود و در اوج وجود دارد. توانایی او در ثبت این لحظات ناب و تبدیل آنها به سکانس هایی ماندگار، یکی از شاخص ترین ویژگی های سینمای اوست که به سختی می توان آن را تکرار کرد. او فیلمسازی است که به روز می ماند و حتی گاهی جلوتر از زمانش است. فیلم های آنها تاریخ انقضا ندارند و ارزش آنها به مرور زمان افزایش می یابد.
یکی از ویژگی های قابل توجه آثار کیانوش عیاری تقلید بودن آنهاست. دلیل این امر این است که فضای فیلم های او منحصر به فرد و خاص اوست. فضایی که هیچکس نمی تواند آن را بازسازی کند. فیلمبرداری آسان و هوشیار. سینمای عیاری در ظاهر ساده به نظر می رسد، اما وقتی کسی بخواهد سکانسی از فیلمش را بازسازی کند، با چالشی ناممکن روبرو می شود. این سینما از اندیشه، ذهن و روح عیاری تراوش می کند و در قالب تصاویری بی نظیر و سکانس های تکرار نشدنی بازنمایی می شود.
عیاری با تکنیک عالی و حس ناب و تازه خود سینمای بدیع می آفریند. این قابلیت را دارد که لحظات نادری را کشف کرده و بدون کاهش به مخاطب منتقل کند. یک ویژگی بسیار نادر در سینمای ایران. عیاری به عنوان فیلمسازی که از غریزه و احساس خود پیروی می کند، سینمای خود را در «آن» و لحظات خاص می آفریند. او مانند یک شکارچی ساقه می زند. شما همیشه آماده هستید تا لحظه ای ناب و الهام بخش در راه شما باشد. وقتی او چنین لحظه ای را ثبت می کند، آن را با هوش و مهارت بی نظیری پرورش می دهد و آن را به سکانسی ماندگار تبدیل می کند.
توانایی ایاری در ثبت لحظات منحصر به فرد او را از دیگر فیلمسازان متمایز می کند. لحظاتی که او در فیلم هایش خلق می کند، مخاطب را چنان به عمق می برد که تماشاگر احساس می کند در حال تماشای یک صحنه واقعی است و نه یک صحنه ساختگی فیلم. او در فیلم‌هایی مانند رزگار قریب، آبادانی‌ها و بودن یا نبودن سکانس‌هایی خلق می‌کند که مخاطب را مسحور خود می‌کند و او را در دل داستان قرار می‌دهد. عیاری در مسیر خلق آثارش سفری را برای کشف و شهود آغاز می کند و در هر مرحله از این سفر لحظاتی ناب و تکرار نشدنی خلق می کند.
این روزها چطوری استاد!
استاد عیاری این روزها به دلیل مشکلات جسمانی بیشتر وقت خود را در خانه سپری می کند. ممکن است این بیماری بدن او را خسته کرده باشد، اما ذهن او تیزبین و خلاق باقی می ماند. او از آن دست هنرمندانی نیست که در مواجهه با مشکلات جسمی دست از کار بکشد. عیاری هنوز در حال ایده‌پردازی است، به سینما فکر می‌کند و ذهنش هنوز پر از داستان‌های جدید و جالب، پر از ایده‌های نو است. این بار الهامات او از زادگاهش، خوزستان و مسائل اجتماعی مرتبط با نفت بود. طرحی بکر از تاریخ نفت در مسجد سلیمان و اولین چاه نفت ایران، فیلمی به نام «خرلنگ» که در صورت ساخت بدون شک یکی از شاهکارهای سینمای ایران خواهد بود و جایگاهی ماندگار در تاریخ خواهد داشت. از سینمای کشور
استاد عیاری از آن دست فیلمسازانی است که آثارش شاهکار محسوب می شود. شاید بتوان یکی دو فیلم را برای بسیاری از کارگردانان شاهکار دانست، اما برای عیاری اکثر آثار او این جایگاه را دارند. چه کسی می تواند دهه ها بعد به Scorpion’s Ghost نگاه کند و از تازگی و نوآوری آن غافلگیر نشود؟ یا بودن یا نبودن که هنوز جایگاه ویژه ای در قلب بینندگان دارد؟
او پس از سال ها فیلمسازی در ایران، قصد دارد سریالی در ترکیه بر اساس سریال «سوسک ها: کابوس ابدی من» بسازد. این طرح یک اثر اجتماعی با مضامین بین المللی و جهانی است که در هر کشوری قابل تولید است. در حال حاضر این پروژه در مرحله مذاکره با شرکت های ترکیه ای است و به زودی اخبار جالبی از آن منتشر خواهد شد.
عیاری حتی در دوران نقاهتش با همان عشق به سینما به خلق داستان های جدید می اندیشد. او در این مدت طرح‌ها و ایده‌های متعددی از جمله فیلم‌نامه‌ای به نام انعکاس که به دهه ۱۹۵۰ برمی‌گردد و فیلم‌های ۸ میلی‌متری او نوشته است. عیاری با نگاهی جدید به گذشته داستان جدیدی خلق کرده است که سبک و سبک منحصر به فرد او را به نمایش می گذارد. داستانی با جزئیات دقیق و لحظات خاص. فیلمنامه بازتاب از قبل نوشته شده و آماده تولید است. این فیلمنامه اشاره ای به فیلم هشت میلی متری دارد که اثری از آن باقی نمانده است و عیاری با الهام از آن داستان جدیدی خلق کرده است.
علاوه بر این او در این مدت طرح های دیگری را نیز نوشت و قصد داشت به مرور زمان آنها را به مرحله تولید برساند. یکی از این پروژه ها که عیاری علاقه خاصی به آن دارد، فیلمی به نام زندان دوست داشتنی است که حال و هوای خاص آثار او را دارد. علاوه بر این، پروژه سینمایی «شناسنامه» و چندین پروژه دیگر در فهرست برنامه‌های آینده او قرار دارد که هر کدام عطر و بوی سینمای عیاری دارند.
این روزها ممکن است استاد کمی خسته به نظر برسد اما به زودی سلامتی خود را به دست خواهد آورد. با این حال مطمئنم ذهن و دلش هنوز پر از داستان هایی است که فقط خودش می تواند به تصویر بکشد. عیاری استاد خلاقیت و داستان نویسی است که تا به امروز بر نسل های گذشته تأثیر گذاشته است. هرگز شکست نخورده است و همیشه با روحیه ای جوان و ذهنی پر از ایده های نو به جلو می رود. ما هرگز باور نمی کنیم که معلم از خلاقیت دست کشیده است. او همچنان در قلب سینما زندگی می کند و ما همچنان مثل همیشه منتظر کارهای جدید او هستیم.
در ادامه به اطلاع علاقمندان آثار عیاری می رسانیم که فیلم سفره ایرانی به زودی در سینماهای سراسر کشور اکران خواهد شد.
5757
