طبیعی بود فردی مثل آتیلا پسیانی در شرایطی که کارها هر روز سخت تر می شود، نمی توانست کار کند.

به گزارش خبرگزاری فارسیرو، آتیلا پسیانی از چهره های شناخته شده دهه های اخیر سینما، تلویزیون و تئاتر کشور است. بازیگری که بیش از 45 سال از عمر خود را وقف فعالیت های حرفه ای کرد و خیلی زود توانست توانایی های بازیگری فوق العاده خود را به نویسندگان و کارگردانان نشان دهد.

پسیانی در نیمه دوم دهه 50 و نیمه اول دهه 60 به چهره قابل اعتماد بسیاری از جریان های فکری در هنر کشور تبدیل شد و به همین دلیل از آن لحظه تا آن لحظه همواره در صحنه حضور داشت. زمانی که بیماری او به اوج خود رسید. امروزه بیش از 40 نمایش، حدود 80 فیلم و بیش از 70 سریال و مجموعه در کارنامه او وجود دارد که این بازیگر را به یکی از فعال ترین هنرمندان کشور در 5 دهه اخیر تبدیل کرده است. پسیانی البته در تمام این سال ها در سمت هایی چون دستیار کارگردان، بازیگران، بازیگری، برنامه ریز، گوینده و دستیار کمد نیز فعالیت داشته است.

او هم با نقش درگیری داشت و در مقابل آن گارد نبود. به همین دلیل بیشتر نقش هایی که او بازی کرده با صمیمیت و آسودگی خاصی همراه بوده است که باعث نزدیک شدن مخاطب به او شده است. این ویژگی را البته در چهره اخلاقی این بازیگر می توان دید. وجود این خصلت باعث شده بود همچنان مانند سال های اول حضورش در عرصه هنری کشور مورد توجه مدیران جریان های مختلف فکری قرار گیرد. در کارنامه این بازیگر سبک های متفاوتی از تفکر وجود دارد که از جمله آنها می توان به بهرام بیضایی، رسول ملاقلی پور و ابراهیم حاتمی کیا اشاره کرد. یکی از ویژگی هایی که پیسیانی داشت، موازی کاری هنری و تعادلی بود که بین فعالیت های خود در سینما، تئاتر و تلویزیون ایجاد کرد. این بازیگر هیچ گاه یکی از این رشته ها را رها نکرد تا خود را وقف هنر دیگری کند و تقریباً در همه دوره ها فعالیت های همزمان در سینما، تئاتر و تلویزیون را تجربه کرد. سرانجام در 14 اکتبر 1402 بر اثر سرطان در فرانسه برای معالجه به فرانسه سفر کرد. او به آن کشور رفته بود و فوت کرده بود، به بهانه این اتفاق با مسعود کرامتی کارگردان و بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون و یکی از دوستان قدیمی این هنرمند گفت وگویی انجام دادیم که می خوانید. زیر

دوستی مسعود کرامتی و آتیلا پسیانی به چه زمانی برمی گردد؟

دوستی ما به چند دهه قبل از دانشجویی برمی گردد. آتیلا پسیانی آخرین سال تحصیلم در دانشگاه بود، دو سه سال بزرگتر بود، اما رابطه و دوستی خوبی با هم داشتیم، او همیشه فردی محترم، کاملا صادق و بسیار مهربان و دوست داشتنی بود و من می توانم. در مورد بازیگری اش هم چیزی نگو چون بازیگر بسیار خوبی بود. اما در مورد جنبه شخصی او دوباره به این مبحث برمی گردم. آتیلا صداقتی داشت که در افراد کمی دیده بودم و برایم بسیار ارزشمند بود و عشق عجیبی به بازیگری به خصوص تئاتر و به نوعی داشت. ، می توان گفت این عشق و صداقت آنقدر رنگ داشت که می توان گفت آتیلا هم شأن تئاتری ها را داشت.

اگرچه برخی با سبک کار آقای پسیانی در تئاتر موافق نبودند، اما تاثیر مهم او در تئاتر چه بود و چه کمکی به تئاتر کشور کرد؟

آتیلا خیلی نگران تئاتر بود، تئاتر را می شناخت و اهل تئاتر بود، شاید عده ای از نظر سلیقه با کار آتیلا در تئاتر موافق نبودند و حتی آن را دوست نداشتند، این داستان مهم نیست، زیرا همه اینها نیستند. مردم قرار است یک سلیقه داشته باشند.

اعتقاد و صداقتی را که آتیلا در شخصیت خود داشت در آثارش نیز به کار برد و با همان اعتقاد و به سبک و سیاق خودش کار می کرد و همیشه آدم موفقی بود، به همین دلیل آتیلا پسیانی شخصیت خاصی در تئاتر بود. . و در تئاترهای خاص کار کرد و افراد زیادی تحت تاثیر آن قرار گرفتند.

قبل از اینکه بیماری آتیلا پسیانی به حدی برسد که این هنرمند کمتر بتواند به فعالیت های هنری بپردازد، خودشان کمتر فعال شدند. این داستان دلیل خاصی داشت؟

حقیقت ماجرا این است که هرکس بخواهد کار درست را انجام دهد شرایط این مملکت را ندارد و کسی که کار درست را انجام دهد همیشه پشت خط است. در این شرایط تئاتر تنهاتر و مظلومتر است. وقتی سانسور زیاد شود در وهله اول به تئاتر آسیب می زند و به نظر من حذف نمی شود.

در واقع آیا این دلیل کم کاری برخی از هنرمندان است؟

من خودم تأثیرات این شرایط را جدی‌تر، مهم‌تر و پررنگ‌تر از همه مسائل و پارامترهای دیگر می‌دانم و دلیل اصلی دوری برخی هنرمندان از فضای هنری همین است. الان هم آتیلا دیگر بین ما نیست، جایش واقعا خالی است و امیدوارم جایش همیشه سبز باشد، چون آن همه مهارت و مهارت مصرف شده و رفته است.

۲۴۵۲۴۵