نامه مهم بنی صدر به دبیرکل سازمان ملل در 13 روز پس از آغاز جنگ تحمیلی/ اعلام رسمی شروط ایران برای مذاکرات آتش بس

به گزارش خبرگزاری اخبار آنلاینیک روز پس از آغاز رسمی جنگ تحمیلی عراق، کورت والدهایم، دبیرکل وقت سازمان ملل متحد در بیانیه ای از دو کشور خواست تا جنگ را متوقف کرده و اختلافات خود را از طریق مذاکره حل کنند. پنج روز بعد، در 6 مهر، به درخواست نمایندگان نروژ و مکزیک، نشست شورای امنیت سازمان ملل برای رسیدگی به جنگ ایران و عراق برگزار شد. نکته جالب در این دیدار این بود که هیچ نماینده ای از ایران حضور نداشت، اما نماینده ای از عراق حضور داشت که مستقیماً سخنان صدام را تکرار کرد. وی در این دیدار اعتراف کرد که در صورت دستیابی به توافق کافی به دنبال صلح با ایران است. در نتیجه این نشست قطعنامه پیشنهادی مکزیک با شماره 479 با 15 رای موافق و بدون رای مخالف و ممتنع به تصویب اعضای شورای امنیت رسید.

متن قطعنامه 479 به شرح زیر بود:

شورای امنیت سازمان ملل متحد از ایران و عراق می خواهد که فوراً استفاده از نیروی بیشتر را متوقف کرده و اختلافات خود را با روش های مسالمت آمیز مطابق با اصول عدالت و حقوق بین الملل حل و فصل کنند.

شورا از هر دو طرف می‌خواهد هر پیشنهاد مناسب میانجیگری یا مصالحه را بپذیرند یا به آژانس‌ها یا ترتیبات منطقه‌ای یا سایر ابزارهای انتخابی خود متوسل شوند که ممکن است تعهدات آنها را بر اساس منشور تسهیل کند.

این شورا از سایر کشورها می خواهد که با حداکثر خویشتن داری عمل کنند و از انجام هر کاری که منجر به تشدید و گسترش درگیری می شود، خودداری کنند.

شورا از تلاش های دبیرکل و پیشنهاد او برای ارائه تلاش های جمیله برای حل این بحران حمایت می کند.

شورا از دبیرکل می خواهد که ظرف چهل و هشت ساعت گزارشی را به شورای امنیت ارائه کند.

چند روز پس از پذیرش این قطعنامه، رویترز از سازمان ملل گزارش داد که «عراق تصمیم گرفته است به طور یکجانبه خواستار آتش بس در یکشنبه آینده برای پایان دادن به جنگ اعلام نشده خود با ایران شود». [۱۳ مهر ۱۳۵۹] (کیهان، 10 اکتبر 2016) خبرگزاری فرانسه نیز گزارش داد که «طرح عراق برای برقراری آتش بس مشروط از 5 تا 8 اکتبر (13 تا 16 اکتبر) با احتیاط مقامات آمریکایی، اما به طور کامل توسط نماینده ایران در سازمان، مورد استقبال قرار گرفت. ملتها طرد شدند.» (همان)

نامه بنی صدر به دبیرکل سازمان ملل متحد

روزنامه کیهان در 21 اردیبهشت 1359 در صفحه دهم خود تیتر زد که «بنی صدر شرایط ایران را برای مذاکره با عراق اعلام کرده است»، متن این نامه رئیس جمهور وقت ایران به کرت والدهایم، دبیرکل وقت آمریکا بود. ملل بنی صدر در این نامه نوشت:

آقای دبیرکل!

نامه 31 شهریور 1359 و قطعنامه 479 شورای امنیت 7 شهریور 1359 را دریافت کردم و ضمن تشکر از ابتکار جنابعالی که ناشی از احساس تعهد شماست، موضع جمهوری ایران را در قبال اختلاف با عراق

از ابتدای پیروزی ما در 11 فوریه 1979 (22 بهمن 1357) دولت عراق با اعزام عوامل و گروه های مسلح عراقی به این سوی کشورمان در غرب و جنوب غرب، اصول قرارداد 1975 را زیر پا گذاشت از استان های خوزستان و کردستان در اقدامات خرابکارانه شرکت کرده و به ضد انقلاب کمک کرده است. علاوه بر این، عراق در 20 ماه گذشته بهشتی برای عوامل رژیم جنایتکار بوده است که به تبلیغات تروریستی علیه جمهوری اسلامی ایران دست زده اند. اخراج بیش از 40 هزار عراقی شیعه الاصل ایرانی از عراق در مارس و آوریل گذشته نشانه دیگری از دشمنی عراق با جمهوری اسلامی ایران بود. این نقض آشکار حقوق بشر مورد توجه شما قرار گرفته است، اما متأسفانه هیچ نهاد سازمان ملل متحد این اقدام عظیم ضد بشری را محکوم نکرده است.

در ماه های منتهی به حمله 22 سپتامبر، نشانه هایی وجود داشت که عراق مشغول آماده سازی برای گسترش اقدامات خصمانه خود علیه ایران است. تحرکات غیرعادی واحدهای نظامی عراق در مرز مشترک ما در یک ماه گذشته، گواه این است که عراق از قبل برای تهاجم برنامه ریزی کرده بود. . برخلاف اقدامات فوق، ما هیچ اقدامی که باعث تحریک عراق شود انجام ندادیم و هیچ تمایلی برای مقابله نظامی با آن نشان ندادیم. ما باور نداشتیم که مقامات عراقی قصد جنگ تهاجمی و همه جانبه علیه ایران را داشته باشند. موضع عدم تجاوز ما را این واقعیت نشان می دهد که ما برای حمله هوایی عراق به پایگاه ها و فرودگاه ها آماده نبودیم.

اما زمانی که نیت و توطئه عراق مشخص شد، با قدرت لازم پاسخ دادیم. عراق با دامن زدن به جنگ تجاوزکارانه در سرزمین خود و حمله به مراکز حساس کشور، چاره ای جز دفاع از خود برای حفظ حاکمیت خود باقی نگذاشته است.

قطعنامه شورای امنیت زمانی تصویب شد که دولت عراق جنگ تجاوزکارانه را در مخالفت آشکار با منشور سازمان ملل متحد و تمام رفتارهای بین المللی آغاز کرد. واضح است که ادعاهای عراق چیزی بیش از تبلیغات بی اساس برای فریب افکار عمومی جهان نیست. شکل و تداوم تهاجم نظامی عراق به ویژه حمله به تاسیسات صنعتی و مراکز پرجمعیت، نمونه بارز ماهیت جاه طلبی مقامات عراقی است که پس از زیر پا گذاشتن اصول قانونی و اخلاقی، متقلبانه از صلح سوء استفاده می کنند. به دنبال ابتکار سازمان ملل است.

با توجه به حقایق فوق، تا زمانی که جنگ تجاوزکارانه عراق علیه جمهوری اسلامی ایران ادامه دارد، دولت ما نمی تواند به پیشنهاد مذکور در نامه شما و قطعنامه شورای امنیت رسیدگی کند.

تا زمانی که عراق حاکمیت ارضی ما را نقض کرده است و عوامل عراقی اقدامات تهاجمی و تخریبی در داخل مرزهای ما انجام می دهند، ما هیچ سودی در مذاکرات مستقیم یا غیرمستقیم در مورد درگیری بین دو کشور نمی بینیم.

جناب دبیرکل سلام مرا پذیرا باشید.

رئیس جمهوری اسلامی ایران – سید ابوالحسن بنی صدر

۲۵۹