به گزارش خبرگزاری فارسیرو، این کتاب سومین ترجمه عباس نعلبندیان است که پس از 52 سال توسط انتشارات نریمان در سال 1403 به قیمت 120 هزار تومان منتشر شده است. پیش از این، «سه قطعه» پیتر هانتکه و «طلبکاران» آگوست استریندبرگ، اثر همین مترجم در نشر نریمان در کتابفروشی ها رواج پیدا کرده بود.
به گزارش ایسنا، در مقدمه کتاب می خوانیم: نگارش این اثر 479 سال قبل از میلاد مسیح تخمین زده شده است. ج و منسوب به ایسخلوس، ایسخلوس یا اسکیلا است. ترجمه های زیادی از این اثر انجام شده است که معروف ترین آنها «پرومته مقید» با ترجمه شاهرخ مسکوب از آیسخلوس، «پرومته مقید» با ترجمه عباس نعلبندیان از آیسخلوس و «پرومته مقید» با ترجمه عبدالله کوثری از آیسخلوس است. .
این نمایشنامه به طور سنتی به آیسخولوس نسبت داده می شود و اعتقاد بر این است که بین سال های 479 قبل از میلاد تا پایان سال 424 قبل از میلاد نوشته شده است توسط زئوس به خاطر آن مجازات شد.
خلاصه داستان: قبل از شروع نمایشنامه، کرونوس، فرمانروای خدایان پیش از المپیک (تیتان ها)، توسط شورشی به رهبری زئوس سرنگون شده است. پرومتئوس در آن شورش در کنار زئوس قرار گرفت. زئوس به عنوان پادشاه جدید قصد نابودی و جایگزینی بشریت را داشت. پرومتئوس این نقشه را خنثی کرد و به انسانها نشان داد که از آتشی که پرومته دزدیده بود استفاده می کنند. پرومته همچنین هنر را به بشریت آموخت. به دلیل این اقدامات و نافرمانی، زئوس قصد دارد پرومته را با زنجیر کردن او به صخره ای در کوه های سکایی مجازات کند.
نمایشنامه با چهار شخصیت روی صحنه آغاز می‌شود، یک ویژگی منحصربه‌فرد در میان مجموعه‌های بازمانده از تراژدی یونانی، که در آن صحنه معین به ندرت بیش از دو بازیگر غیر از گروه کر را درگیر می‌کرد. کریتوس و بی، به ترتیب مظهر قدرت وحشیانه و خشونت بی‌رحمانه، پرومتئوس ساکت را با کمک آهنگر بی‌رحم خدایان، هفایستوس، به کنار کوهی روی بشقاب زنجیر می‌کنند. زئوس، شخصیتی خارج از صحنه در نمایشنامه، به عنوان یک رهبر ظالم به تصویر کشیده شده است.
تنها یکی از دو مامور زئوس به نام کریتوس در این صحنه صحبت می کند و او دستورات خود را با تند و بی ادبی اعلام می کند. کریتوس بیان می کند که مجازاتی که برای پرومته در نظر گرفته شده است به این دلیل است که او آتش را دزدید و راز چگونگی تولید آن را برای بشریت فاش کرد و می افزاید که اقدامات تنبیهی انجام شده پرومته را مجبور می کند تا حاکمیت زئوس را به رسمیت بشناسد.
این اثر شامل دیالوگ هایی بین چندین شخصیت از جمله آیو، اقیانوس، طبیعت و گروه کر است. دیالوگ شامل استیکومیتی بین پرومتئوس و اوشنوس و همچنین مجموعه ای از رباعیات منحصر به فرد است که توسط گروه کر خوانده شده است.
درباره سه گانه پرومتئوس
شواهدی وجود دارد مبنی بر اینکه پرومتئوس مقید اولین اثر از این سه گانه است که معمولاً پرومته نامیده می شود، اما دو اثر دیگر، پرومتئوس بی بند و پرومته و پرومتئوس آتش آور، تنها به صورت قطعاتی باقی مانده اند. در Prometheus Unbound، هراکلس پرومته را از زنجیر خود آزاد می کند و عقابی را که هر روز برای خوردن جگر همیشه در حال بازسازی تیتان فرستاده می شد، می کشد. شاید با پیش‌بینی آشتی نهایی او با پرومتئوس، متوجه می‌شویم که زئوس تایتان‌های دیگری را که در پایان دوره تیتانوماکی زندانی کرده بود، آزاد کرده است.
در پرومتئوس حامل آتش، تیتان در نهایت به زئوس هشدار می دهد که با پوره دریایی تتیس نخوابد زیرا قرار است پسری بزرگتر از پدر به دنیا بیاورد. زئوس که نمی خواست سرنگون شود، بعداً تتیس را با پلئوس فانی ازدواج کرد. محصول آن اتحاد آشیل، قهرمان یونانی جنگ تروا خواهد بود. زئوس با سپاسگزاری از هشدار، سرانجام با پرومتئوس آشتی کرد.
محققان کتابخانه بزرگ اسکندریه آیسخولوس را نویسنده کتاب پرومتئوس در زندان می دانستند. با این حال، از قرن نوزدهم، رودولف وستفال، در سال 1857 و دوباره در سال 1869، این ایده را زیر سوال برد و تردیدها شروع شد. در سال 1911، A. Gercke اولین محققی بود که انتساب به Aeschylus را رد کرد، در حالی که این ایده که یک سه گانه پرومتئوس وجود دارد را نیز رد کرد. دو سال بعد، شاگرد او ف. نیدزبالا نیز به این نتیجه رسید که این متن توسط شخص دیگری نوشته شده است و بر اساس تحلیل لغوی کلمات موجود در اثر، در دیگر آثار آیسخولوس تکرار نشده است.
برخی از تردیدها در مورد مسائل زبان‌شناسی، واژگان و سبک، به‌ویژه توسط مارک گریفیث، مطرح شده است، اگرچه او به این ایده باز می‌ماند که عدم قطعیت باقی است و دیدگاه‌های سنتی گریفیث ممکن است درست باشد. گونتر زانتز خلاصه کرد و زیاد به تفصیل. توسط ماریا پیا پاتونی در سال 1987. ML West شواهدی علیه انتساب “غیبی” یافت و پس از ویرایش هفت اثر، تحلیلی گسترده از آثار گریفیث، زانتز و پاتونی نوشت و به این نتیجه رسید که انتساب به آیسخولوس غیرقابل دفاع است.
برخی از محققان خاطرنشان می کنند که برخی از مضامین این اثر در مقایسه با مضامین دیگر آثار او برای آیسخولوس عجیب به نظر می رسد. محقق ویلهلم اشمید استدلال می‌کند که نمایشنامه‌نویسی که در افسون‌ها و آگاممنون چنین ترحمی نسبت به زئوس نشان داد، نمی‌توانست همان نمایشنامه‌نویسی باشد که در Prometheus Bound به دلیل استبداد خشونت‌آمیزش علیه زئوس شورش می‌کند. ام ال وست استدلال می کرد که پرومتئوس باند ممکن است اثر ایفوریون پسر آیسخلوس باشد که او نیز نمایشنامه نویس بود.
پاسخ برخی از این سوالات این است که قوی ترین ویژگی اثر، انسانیت نشان دادن آن است. جنبه‌های اسطوره‌ای و مذهبی در برابر برخورد اراده‌ها که بین زئوس و پرومتئوس رخ می‌دهد، فرعی تلقی می‌شوند. شورش پرومتئوس توسط آیسخولوس اختراع نشد، او فقط روح انسان را در اشکال باستانی دمید.
این اثر «پرومته محدود» تنها بخشی از داستان را پوشش می دهد. علاوه بر این، آیسخولوس این فرصت را داشت که به شخصیت زئوس زاویه دهد و به او نشان دهد که در حال یادگیری است و جنبه تحسین‌برانگیزتر و سخاوتمندانه‌تری پیدا می‌کند. بعداً در سه گانه، یک زئوس خیرخواه تأثیر عمیق تری خواهد داشت. زئوس در این اثر ظاهر نمی شود; ما ظلم زئوس را به یاد می آوریم، فقط کسانی که از آن رنج می برند. دیدگاه شخصیت ها نباید با دیدگاه نویسنده یکی باشد.
245245
