روزنامه اصولگرا در واکنش به فروش آثار ارزشمند موزه امام علی(ع): شهرداری در قبال هیچکس مسئولیتی ندارد. او اصلاً به نظر مردم اهمیت نمی دهد.

به گزارش فارسیرو، روزنامه فرهیختگان نوشت: وی در این کامنت به ارزش مالی و معنوی این تابلوها اشاره کرده و ارزش تنها یکی از تابلوهای حذف شده از این موزه را 30 میلیارد تومب عنوان کرده است.

همین چند خط باعث شد تا رسانه ها به این موضوع بپردازند و از سرنوشت این آثار خبر دهند. برخی رسانه ها با استناد به اطلاعات سایت World art Dubai اعلام کردند که 14 اثر از 30 اثر ارزشمند هنرمندان ایرانی که از موزه امام علی (ع) حذف شده اند در امارات متحده عربی و دبی به فروش رسیده است و از دیگری خبری نیست. 16 اثر. .

پس از انتشار این گزارش، سعید صدرائیان، یکی از اعضای هیئت مدیره سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران به این موضوع واکنش نشان داد و درباره شایعات مطرح شده درباره حدود 30 تابلوی نقاشی این سازمان توضیحاتی ارائه کرد. وی در بخشی از سخنان خود می گوید: برخی از این آثار مربوط به هنرمندانی است که در 25 سال گذشته در کارگاه های این سازمان شرکت کرده اند و اساسا ارزش هنری آنها اکنون تغییر کرده است. برخی از این آثار دیگر برای همایش ها، دعوت نامه ها و … از هنرمندان خریداری شده بود که به عنوان جلد دعوت، پوستر، کارت دعوت و بسیاری موارد مشابه استفاده می شد. همین امر باعث شده تا سازمان فرهنگی هنری دارای انبوهی از آثار ارزشمند باشد. البته برخی از این آثار به دلیل کالایی شدن طراح ارزش خود را از دست داده اند.»

اهمیت سخنان صدرائیان را باید با توجه به قیمت این آثار در نظر گرفت که می گوید: ارزش کل این آثار به سه میلیارد تومان نمی رسد، چه برسد به 30 میلیارد تومانی که نقل شده است. پس از انتشار این خبر عکس هایی از قیمت این 30 اثر منتشر شد که گران ترین آنها اثر آیدین آغداشلو به مبلغ یک میلیارد تومب است. کارشناسان این حوزه باید پاسخ دهند که قیمت چگونه محاسبه شده است که بین این آثار 30 میلیون تومان تاثیر دارد. اما قرار است داستانی داشته باشیم که الان تابلوهای موزه امام علی کجاست؟ و چند تابلو در دبی فروخته شده است؟

تنها 2 اثر از موزه امام علی به فروش رسیده است

بر اساس مانیتورینگ روزنامه «فرختگان» و مانیتورینگ سایت ورلد آرت دبی، خبری مبنی بر فروش این آثار وجود ندارد. یک اثر از آیدین آغداشلو، سه اثر از علی اکبر صادقی، یک اثر از محمود جوادی پور، یک اثر از مهدی حسینی، یک اثر از رضا هدایت، دو اثر از هانیبال خاص، یک اثر از عنایت الله نوری نظری، یک اثر از حبیب توحیدی. ، کاری از حسین محجوبی، کاری از صادق تبریزی و کاری از احمد خلیلی فرد 14 اثر در این سایت است. البته هیچ اطلاعاتی از فروش این 14 اثر در این سایت ثبت نشده است.

حال ببینیم از این 30 اثر موزه امام علی (ع) چند نفر فروخته شده است. اردیبهشت ماه سال جاری سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران این 30 اثر را طی قراردادی یک ساله به موسسه نام و مهستان تحویل می دهد. البته این 30 اثر شامل یک اثر حجمی و 29 نقاشی و خوشنویسی است. 14 اثر توسط موسسه نام و مهستان به دبی آورده شد که از این تعداد تنها دو اثر فروخته شد و بقیه آثار به ایران بازگردانده شد. دو اثر فروخته شده «سرباز هانیبال» هنرمند و نقاش هستند.

بر اساس اطلاعات سایت دبی یکی از این دو اثر نقاشی و دیگری نقاشی-خوشنویسی است که از تکنیک آبرنگ و آثار اکریلیک روی کاغذ استفاده شده است. البته در اطلاعات قیمت منتشر شده در این تفاهم نامه، ابعاد این آثار 32*30 و قیمت تعیین شده برای این دو اثر هر کدام 40 میلیون تومان درج شده است، اما در نمایشگاهی که در دبی برگزار شد، این آثار به فروش رفت. به قیمت 90 میلیون تومان. 12 اثر فروخته نشده به همراه 16 اثر دیگر در موسسه مهستان است و دلیل آن هم همین قرارداد یک ساله است. سهم شهرداری تهران از درآمد حاصل از فروش این دو اثر در اختیار آنها قرار گرفته است. البته اسناد و عکس های این آثار که توسط خبرنگار «فهریختگان» دیده شده در اختیار این رسانه قرار دارد.

تفاهم نامه یک ساله موسسه مهستان و شهرداری

حال ببینیم شهرداری تهران چگونه این 30 اثر موزه امام علی (ع) را به موسسه نام و مهستان سپرده است. بر اساس مفاد تفاهم نامه یک ساله بین موسسه مهستان (موسسه فرهنگی هنری آفاق مهستان وابسته به حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی) و سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران در راستای توسعه فعالیت های فرهنگی و هنری در قالب فروش آثاری که در راستای شناسایی جاذبه و تولید درآمدزایی می کند. آثار جدید هنرمندان در حوزه تجسمی منجر خواهد شد، اختصاص یافته است.

گفته می شود برای تحویل این آثار که به فروش می رسند چند شرط وجود دارد، این موسسه یا سایر نهادهایی که در این زمینه فعالیت می کنند باید نکاتی را در نظر بگیرند، شرط اول این است که آثار ملی یا میراثی نباشند، یعنی ، اگر اثری در موزه نگهداری می شود و همه می دانیم که میراث ارزشمندی است، نمی توان آن را در اختیار موسسه ای قرار داد تا در نمایشگاهی چه در داخل کشور و چه در خارج از کشور بفروشد، نکته بعدی این است که اگر چندین اثر وجود داشته باشد. آثار هر هنرمند، اثری انتخاب می شود که رایج تر و کم هزینه تر باشد. هزینه فروش این اثر باید برای سایر آثار این هنرمند استفاده شود.

قیمت ها را شفاف کنید

در مورد قیمت این آثار صحبت های زیادی شده است. عده ای می گویند قیمت 30 اثر موزه امام علی (ع) روی هم به سه میلیارد نمی رسد و از طرفی برای یکی از این آثار 30 میلیارد قیمت تعیین می شود که البته ما در این مورد اظهار نظر نمی کنیم. مطمئنا کارشناسان این حوزه پس از مشاهده می توانند قیمت این آثار را تخمین بزنند تا آن را مشخص کنند، اما باز هم طبق تفاهم نامه موجود بین شهرداری و موسسه مهستان، قیمت کارشناسان دو طرف و جمع کل مقدار کار به رقم چهار میلیارد و 420 میلیون توکن می رسیم.

اما باز هم روند تایید قیمت مشخص نیست، می توان مسیر درستی را برای آن در نظر گرفت. در تفاهم نامه اولیه این سازمان و موسسه مهستان، نام مدیرعامل دو سازمان و در جدول قیمت، اسامی کارشناسان حوزه هنری، مدیران شهرداری تهران و کارشناس رسمی درج شده است. در عدالت همچنین قابل مشاهده است. در این فهرست موزه امام علی (ع) قرار دارد، شخصی که مسئولیت نگهداری از این آثار را بر عهده دارد و باید پاسخگوی مردم و رسانه ها درباره نحوه حذف این آثار از این موزه باشد. هیچ اثر یا امضایی از ایشان برای انتقال وجود ندارد و یا فروش آثاری وجود ندارد.

این استدلال ها کافی نیست.

همیشه گفته می شود که باید شفافیت وجود داشته باشد و در کنار آن مسئولان و مدیران باید به نظرات و سوالات عمومی پاسخ دهند، اما در این مورد با شهرداری روبرو هستیم که اصلاً برای افکار عمومی ارزشی قائل نیست، حتی می گوید همه این کارها نیست. انجام شده است یا دلیل اصلی آن چیست. آیا همیشه این رویه برای آثار هنری وجود دارد یا خیر؟

البته شاید به خود این حق را می دهند که برای کارهایی که ارزش آنها کمتر از سه میلیارد ریال است پاسخگوی مردم نباشند. تا لحظه تنظیم این خبر هنوز خبری از این شفافیت نیست که فردی در شهرداری تهران اعلام کرده است که تنها دو اثر به این دلایل و با این تفاهم نامه فروخته شده است و سایت آثار سالم است و در صورت عدم فروش در مدت زمان مشخص شده موزه برمی گردد، اما ترجیح می دهند این موضوع را به قیمت پایین آثار تقلیل دهند، حالا می خواهند مردم قانع شوند یا نه، برایشان ارزشی ندارد.

صحبت های سعید صدرائیان، عضو هیأت مدیره سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران پرسش های بسیاری را در اینجا ایجاد می کند. وی در بخشی از سخنان خود فرسودگی انبارهای در نظر گرفته شده برای نگهداری این آثار را در فروش آن ها تاثیرگذار ندانست و اظهار داشت: هنرمندانی که صاحب هنر هستند می دانند گنجینه آثار موجود در موزه امام علی (ع) وجود دارد. تقریباً مال ماست و حتی می توان آن را با گالری های دیگر مقایسه کرد. و سیستم ذخیره سازی فیزیکی برای حل این مشکلات جلسه ای تشکیل شد و پیشنهادی ارائه شد که من به وضوح با آن موافقت کردم.»

پیشنهادی که از آن صحبت می کند فروش آثار است و در توضیح خود می گوید: «پیشنهاد این بود که تعدادی از این آثار را بفروشیم و از سود حاصل از فروش (کلیه سود این آثار به مدیریت بصری برگردانده می شود. معاون هنری ) برای رفع چالش های موجود از جمله مدیریت و بهبود آثار هنری، رفع ضعف مجموعه آثار و خرید آثار خاصی که در سازمان نداریم، این تصمیم منجر به تشکیل کمیته ای شد دستیاران تجسمی و هنری، از جمله کسانی که در گذشته با سازمان فرهنگی هنری مرتبط بوده اند و در حال حاضر نیستند، علاوه بر افرادی که در حال حاضر کار اقتصادی انجام می دهند و در این زمینه «کمک بسیار مؤثری دارند. به ویژه از حوزه هنری دریافت شد».

همه این حرف ها نشان می دهد که شهرداری از ابتدای واگذاری این آثار و روندی که در پیش گرفته بود می توانست با یک نشست خبری شفاف همه نکات را مطرح کند تا افکار عمومی دچار این چالش ها نشود. می توان نظر کسانی را که در حوزه اقتصاد هنرهای تجسمی فعالیت می کنند، جلب کرد تا به جای این همه پرسش و پاسخ، روند این کار با شفافیت انجام شود.

23302