پرده دوم. نویسنده و مترجمی گلایه دارد که کتاب های ترجمه شده و تالیفی او پنج سال است که در ممیزی کتاب وزارت ارشاد بوده و این ممیزی مستلزم حذف قسمت های مهم کتاب ترجمه شده است و کتاب نویسنده اش منتشر نشده است. او آنقدر ناراحت است که می خواهد ترجمه بعدی خود را در اینترنت منتشر کند.
از طرفی هزاران سوپراستور وجود دارد که احتمالا هر کدام در روز به ده ها نفر جمله ای از این دست می گویند: «230 هزار تومان پول رایج و بی ارزش جمهوری اسلامی است». حتی اگر نگوید، مشتری نظر خودش را دارد و می فهمد 239 هزار تومان یک بسته پنیر در مقایسه با میانگین درآمد مردم چه معنایی دارد.
نتیجه گیری
ممیزی و سانسور کتاب اساساً کار بی ثمری است. کلیسای کاتولیک نتوانست از خواندن ترجمه های کتاب مقدس جلوگیری کند. نظام شوروی نمی توانست از خواندن کتاب جلوگیری کند. پهلوی ها توانستند از خواندن کتاب های شریعتی، مطهری و … جلوگیری کنند. از طریق ممیزی و سانسور؛ و هیچ ممیزی کتابی در ایران امروز نمی تواند چنین کاری را انجام دهد.
دیوان محاسبات و سانسور نمی تواند جلوی گردش افکار و انتشار کتاب ها را بگیرد (در فضای مجازی منتشر می شود) اما دفتر و دستکش و کارمند و صندلی و باسن دارد که همه هزینه دارند و هستند. بخشی از هزینه های دولت مخارج بالای دولت نیز در کاهش کسری بودجه موثر است و کسری بودجه یکی از راه های ایجاد تورم است.
نویسنده و مترجمی که کتابش در اداره ممیزی و سانسور کتاب در دست بررسی است، وقتی به قیمت پنیر می رسد و فروشنده سوپرمارکت می گوید: 230 هزار تومان پول رایج بی ارزش جمهوری اسلامی است، همچنان عصبانی تر می شود و نمی دانم آیا کتاب من در بخش حسابرسی خاک است؟ خوردنش خطرناکتره یا قیمت پنیر؟
انتشار کتاب های باقی مانده در بخش حسابرسی کتاب؛ آنها خطرناک نیستند. به جای تمرکز بر سانسور، به وضعیت اقتصادی فکر کنید که در آن قیمت پنیر خطرناک است. در همین حال، ناظران این جملات خنده دار را به کارمندان اداره ممیزی و سانسور کتاب می گویند! آنها احتمالاً از مقایسه کار خود و قیمت پنیر نیز خسته می شوند.
23302
