عباس جمالی به عنوان نمایشنامه نویس این نمایش، پنج شخصیت زن را به عنوان نمایندگان زنان رنج دیده جامعه امروزی انتخاب کرد و بخشی از زندگی روزمره آنها و شرایط تلخی را که برایشان پیش آمده بود، انتخاب کرد و با خلق این پنج شخصیت (مادر) ، دختر، خانم سسی و… با نام های شیرین، شهره، هنگامه، زهرا و فاطمه) نشان دهنده اتفاقاتی است که برای آنها رخ داده است. در واقع آنها را می بینیم که سر سفره نماز زنان به تنهایی یا با خودشان صحبت می کنند و برای خواندن دعای امان در مجلس زنانه حاضر شده اند. با این حال، هر یک از این پنج مونولوگ ظرفیت تبدیل شدن به یک مونولوگ طولانی‌تر و کامل‌تر را دارند و هر کدام می‌توانند نمایشی حدودا سی دقیقه‌ای را نمایش دهند.
مجتبی جدیدی به عنوان کارگردان اجرای نمایش امان، انتخاب چند بازیگر زن جوان و طراحی یک دکور کوتاه و مختصر (حدود بیست و سی لیوان بلوری در فاصله حدود یک متری از یکدیگر در کل صحنه تئاتر هامون) و چینش پراکنده بازیگران روی صحنه، تصویری واقع گرایانه و تلخ اما خلاقانه و دیدنی از داستان های این پنج مونولوگ به نمایش گذاشته است. در این نمایش بازیگران نیز سعی می کنند با توجه به شخصیت های خلق شده در متن نقش خود را روان و محکم بازی کنند. از طرفی کارگردان سعی می کند در صحنه حرکت مناسبی داشته باشد تا شاهد حرکات اضافی یا غیرضروری نباشیم. همچنین در قسمتی کوتاه از اجرا می توان طنز تلخی را از طریق مونولوگ ها شاهد بود. به خصوص در مونولوگ اول که تصویر زن جوانی را پس از مرگش در مواجهه با شر و شر می بینیم، این طنز تلخ شدت می گیرد.
به نظرم تئاتر ایران مدت هاست که خالی از تئاتر اجتماعی بوده و بعد از آخرین اجرای تئاتر کافه کات به کارگردانی حسین کیانی در سال گذشته، تئاتر امان حرفی برای گفتن و دیده شدن دارد و می تواند مخاطبان جدی تئاتر را در خود جای دهد. تئاتر .
پیش بینی می شود اجرای این تئاتر از مدت محدود یک هفته ای برنامه ریزی شده به حداقل یک ماه افزایش یابد. البته در صورت استقبال و حمایت مخاطبان و رسانه ها. به نظر من عاشقان جدی و حرفه ای تئاتر نباید این تئاتر مینیمال را از دست بدهند.
* نمایشنامه نویس، مدرس و منتقد تئاتر.
5757
