خبرگزاری فارسیرو در 26 مرداد ماه سال جاری در هیئت تحریریه خود پذیرای شخصیت های مطرحی از عرصه های سیاسی، اقتصادی، فرهنگی، ورزشی و … بود. تا در این مجموعه رسانه ای «روز خبرنگار» متفاوت از سال های گذشته را جشن بگیرند.
شادمهر راستین گفت: در چنین روزی سخن گفتن در حضور معلمان و بزرگان بسیار سخت است. به طور کلی رسم بر این بود که هر جا که بود در روز خبرنگار از خبرنگاران دعوت می شد. اما اتفاقی که امروز در فارسیرو افتاد جالب است، خبرنگاران میزبان هستند و این خودش به قول خارجی ها باعث تعجب من شد و باعث تعجب من شد.
وی با اشاره به اینکه «با آقای احمدی عکاس دوستم و آقای افشاری که در صدا و سیما کار می کرد کار در اخبار روزنامه همشهری را شروع کردم»، ادامه داد: طبق تقویم روز فوت اینهاست. دو روز خبرنگار شد اما همیشه در دلم ماند و امیدوارم روز دوم ماه مصادف با اعدام باشد. میرزا جهانگیرخان سوراسرافیل چه روز روزنامه نگار، چه روز ترور محمد مسعود و چه روز اعدام دکتر فاطمی، همه روزنامه نگارانی بودند که جان خود را برای آزادی دادند و این روزها در تاریخ با ترور این شخصیت ها گره خورده است.
راستین با توجه به این حقایق و مسیر تاریخی این حرفه، درباره ویژگی های خبرنگاری گفت: با این مسیر به نظر می رسد خبرنگار بودن آینده روشن و روشنی دارد، شما خبرنگاران می دانید پایان ماجرا چیست.
وی ادامه داد: در حوزه فرهنگ و هنر سرم شلوغ است و خیلی جاها می روم، هر شغل و حرفه ای آینده خاصی دارد، مثلاً دوره جنگلبانی را گذراندم، آنجا می دانی، گروهبان می شوی. سپس افسر می شوید و سلسله مراتب رشد را طی می کنید.» به نظر من تنها شغلی که از بدو ورود تا انتها فقط یک بار دارید، شغل خبرنگاری است. اگر منشی سرویس یا سردبیر شدی، از چشمت دور می‌شوی، می‌گویند بنشینی و دیگر خبری نکن. اما کسانی که روزنامه نگار می مانند از روز اول تا آخرین روز کارشان فقط یک عنوان دارند. خبرنگار است.
وی در ادامه سخنان خود افزود: این حرفه رشد کیفی ندارد و خود خبرنگار ملاک کمی است. یعنی بازیکن به خود امتیاز بازی را می دهد و اعلام می کند چه ضربه ای زده و چه امتیازی کسب کرده است. به عبارت دیگر روزنامه نگاری همان است، خود شما خیر و شر آن کاری هستید که انجام می دهید. میدونی درست کار میکنی یا نه، فقط خود خبرنگاران ملاک کارشون هستن.
شادمهر راستین افزود: نکته آخر اینکه انسان باید قاطعانه و آگاهانه مسئولیت تمام حساسیت جامعه را بپذیرد و آن هم در دوره ای که همه از این گونه کارها فرار می کنند، کار و مسئولیت سختی است. مسئولیت پذیری در قبال حساسیت یک جامعه بسیار سخت است. یادم هست اولین خبری که برای آقا مریا نوشتم – هر جا هست سالم باشد و من همیشه قدردانش باشم – خواند و روزنامه را دور انداخت. به سطل زباله، وقتی از او پرسیدم چرا این کار را کردی، گفت این یک داستان است، می توانی از جایی که فیلمنامه را می خرند پول بگیری، اینجا باید واقعیتی را که آنقدر واقعی دیدی بیان کنی که وقتی یکی می خواند متن خبر، آنها باور خواهند کرد که واقعی است.
رستین همچنین گفت: همیشه از فارسیرو تشکر می کنم که به حوزه فرهنگ و هنر اهمیت می دهد. من نماینده هیچکس و جایی نیستم، فقط از طرف خودم می گویم فارسیرو این همه سال به این موضوع اهمیت داده است. فرهنگ و هنر و به ویژه هنر دغدغه اصلی این رسانه است.
5757
