به گزارش خبرگزاری فارسیرو، اختتامیه هجدهمین جشنواره بین المللی فیلم مستند ایران کمتر از سه ساعت به طول انجامید، ریتمی منظم و اجرای حرفه ای داشت. در یادداشت زیر به 5 نکته مهم در انجام این رویداد اشاره می کنیم.
5. مراسم اختتامیه هجدهمین جشنواره بین المللی فیلم مستند ایران «سینما-قکریت» لحن و سبک جذاب تری نسبت به دوره قبلی داشت. هر بخش کوتاه و مختصر بود و هیچ یک از صحبت های شخصیت ها خیلی طولانی نشد. مراسم اختتامیه با 30 دقیقه تاخیر آغاز شد. همچنین به دلیل انتظار برای ورود سید عباس صالحی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی به این مراسم بود. آقای وزیر که در جشنواره نتوانست به پردیس چارسو برود، از ابتدا تا انتها در تالار وحدت ماند و تماشاگر اصلی اختتامیه جشنواره بود.
4. سخنرانی های کوتاه که گوش دادن به هر کدام حدود 5 دقیقه زمان می برد، از نکات پایانی این دوره بود. محمد حمیدی مقدم از معدود معلمانی است که سخنان خود را روی کاغذ، روان و با کمترین خطا می خواند. رائد فریدزاده سخنران بعدی مراسم به صورت شفاف و روان صحبت کرد و آقای وزیر نیز مختصر و مختصر صحبت کردند. به استثنای سام کلانتری و محمد کارت، برندگان زمان زیادی از جمعیت را نگرفتند. صحبت های سام کلانتری که با اشاره به جمله محمد حمیدی مقدم: «مستندساز ناظر است» آغاز شد، با تشویق و تأیید حاضران همراه شد.
3. در این سال ها محمد معتمدی و سالار عقیلی پای ثابت جشنواره ها و رویدادهای متعدد بوده اند. اما علی قمصری و گروهش کمتر در صحنه جشنواره دیده شده اند. یکشنبه شب اجرای ویژه و دیدنی داشتند. قمصری چندین قطعه را اجرا کرد که همگی در سکوت حضار اجرا شدند، هماهنگی گروه و ماهیت قطعات که هم سنتی و هم شاد بود برای حضار حاضر در اتاق جذاب بود. تشویق حضار در اتاق نشان از موفقیت این گروه داشت.
2. محمد سلوکی مجری مراسم اختتامیه با اینکه اشتباهاتی داشت اما جو را در دست گرفت. مثل همیشه باوقار و سنجیده بود. او زیاد صحبت نمی کرد و با ارائه اطلاعات بیهوده مخاطب را آزار نمی داد. از دیگر مزایای مراسم اختتامیه صحنه ساده و زیبای آن، استفاده از نمایشگرهای متعدد و هماهنگی تصاویر و صداها بود. چیزهای بدیهی که گاهی در جشنواره های کشور رعایت نمی شود. در پنج سال اخیر اختتامیه جشنواره «سینما-غکریت» استانداردهایی داشته که تکرار شده و الهام گرفته از جشنواره فیلم فجر یا حتی جشنواره های درجه دو بوده است.
1. باید به خانواده فیلم مستند ایران احترام بگذاریم. تالار وحدت مملو از جمعیت بود. جمعیتی نیست که انتخاب شده باشد و با برنامه به اتاق آمده باشد. خانواده سینمای مستند ایران مانند روزهای جشنواره در هجدهمین جشنواره «سینما-قکریت» حضور داشتند. نامزدها و برندگان تا پایان مراسم در اتاق ماندند. آنها که با دریافت مجسمه دست خالی مانده بودند، برگزیدگان را تشویق کردند. برنده و کاندیدا کنار هم نشستند و برخلاف سینمای داستانی و مثلا جشنواره فیلم فجر، نامزدها از سالن خارج نشدند. این یکی از مهم ترین تفاوت های مستندسازان با سایر اعضای خانواده سینمای ایران است و شاید همین موضوع به جشنواره «سینما-قکریت» هویت و اعتبار می بخشد.
۵۷۵۷
