کنسرت هایی مانند Homayoun Shajrian می تواند انسجام مردم ایران را با قطر و ملل فلسطین نشان دهد

اما در هر دو مرحله از اکثریت ساکت ، با یک واکنش جامد ، آب خالص آب را بر روی مهاجمان مشاهده کرد.

تجربه تاریخی محدود به دو مورد نیست. هنگامی که یک تهدید نظامی با حمایت خارجی کشور را تهدید می کند ، مردم قوی تر می شوند. ایرانی های حاد که گرما و سرماخوردگی روز را در این زمین روی این زمین امتحان کرده اند ، در چنین لحظه ای خطرناک واقعاً غیرممکن هستند ، رقصیدن با مهاجمان واقعاً غیرممکن است.

هفته گذشته ، هنگامی که خبر مجوزهای کنسرت عالی هومایون شاجریان در میدان آزاد ، موجی از خوشبختی و امید زیر پوست شهر بود. شکی نیست که جلال آن کنسرت نه تنها شور و شوق زندگی را به زندگی ایران شاهر تزریق می کند ، بلکه توهم ایرانیان و مهاجمان برای آنها کمی در جایی است. ترس از مردم شهر ، چه در دم و چه در کنسرت و مسابقات ، شکل مخرب ملت است. ترس از مردم دولت وظیفه هواداران ملت نیست.

در تمام دولتهای در طول تاریخ ایران ، جناح ها سعی کرده اند دولت را از ملت خارج کنند و جناح ها سعی کرده اند کمی از این وحشت را در بر بگیرند. در بین مردم در طول تاریخ معاصر ، برخی سعی کرده اند ترس مردم دولت و ترس از مردم را در بر بگیرند. دیروز و امروز در Türkiye و پاکستان ، تظاهرات بزرگی برای محکوم کردن حمله اسرائیل به قطر برگزار شد. باشکوه ترین جوامع در این دو کشور برای اعتراض به شکنجه و قتل مردم غزه برگزار شده است.