در نگاه اول ، شوخی های سطحی و استفاده مکرر از Abdi از پس زمینه در این کار می خندد ، اما این فقط چند لحظه است.
بنابراین ، تنها نکته در مرکز توجه ، کاهش چهره مهم و باستانی سینما و تلویزیون است. مجید موزافاری. اکنون مرزهای این ضربات تغییر کرده است و در سن 75 سالگی در سن 75 سالگی ، در یک نمایش واقع بینانه ، تمام تصاویری را که او در “مسافران” ، “جنگ نفت” یا سری “روزهای زندگی” به یاد می آورد ، می شکند. چه قیمتی!
اما موزافاری اولین بازنده بازی رئال مادرید نیست. در سالهای اخیر ، این نمایش ها ، که اصلاً واقعی نیستند ، چهره های بسیاری را بلعیده اند.
شروع واقعیت ها
آغاز Realmis به پایان دهه 1980 باز می گردد. هنگامی که Bijan Birang تصمیم گرفت دوربین خود را به سبک “Cena” بگیرد و دوربین “شام ایرانی” خود را از رقابت بین بازیگران در خانه خود بسازد. مانند رئال های خارجی ، این بازیگران خارج از چارچوب عملکرد را توصیف می کرد و مردم به خانه هایی می رفتند که همیشه می خواستند درباره زندگی خود اطلاعات بیشتری کسب کنند.
در عین حال ، مشخص بود که “شام ایران” کاملاً واقعی نبوده و آن را مستقیماً جذاب می کند. با استقبال مخاطبان ، این شکل از برنامه ها پس از راه اندازی سیستم عامل های شبکه داخلی ، با تمام حاشیه های خود ادامه یافت. اما چهره های “شام ایران” همیشه از بازیگران بدن سینما انتخاب می شد و بازیگران و چهره های مهم در این برنامه ها ظاهر نمی شدند.
با شکل گیری سیستم عامل ها در اواخر دهه 1990 و از طرف دیگر ، محبوبیت بازی مانند مافیا بین جامعه ، شکل دیگری از رئال مادرید جایگاه خود را در بین چنین برنامه هایی قرار داده است. از بازیگران دعوت شد تا در حرفه مافیا شرکت کنند ، ظاهراً براساس اصول واقعی بازی. با آغاز این برنامه ها ، بازیگران بیشتری به این بازی ها جذب شدند. خوانندگان ، مجریان و حتی ورزشکاران و نویسندگان کسانی بودند که به زودی یا طولانی در این رقابت شرکت کردند.
با چه قیمتی؟
در حالی که رئال مادرید ، مانند مافیا ، شام ایران و موارد مشابه برگزار می شود و بازیگران در آن شرکت می کردند ، انتقاد خاصی وجود نداشت. تنها مشکل فقدان بازی های زندگی واقعی بود ، زیرا برخی از اعتراضات بازیگران کشف شد که شرکت کنندگان واقعاً بازی ، کارگردانی و کارگردانی بازی ها را ندارند تا این برنامه جذاب باشد. این بخشی از مخاطبان این واقعیت ها را برای دیدن بازی ها دلسرد کرد.
اما وقتی در هر پلتفرم ، موضوع بدتر شد ، چندین بازی مشابه طراحی شد و بازیگران دائماً در تمام این بازی ها حضور داشتند. بازیگرانی که زمانی مردم را روی صحنه غافلگیر می کردند ، اکنون در برخی از بازی های مشابه با یک روند تکراری در برخی از بازی های سکو در سیستم عامل ها بوده اند. این امر به آرامی خاطرات بازیکنان قوی ذهن را پاک کرد و تصویر تکراری آنها پیدا کردن جسورانه ترین مافیا و عناوین است.
پس از مدتی لیست طولانی از اسامی بازیگرانی که دیگر حضور نداشتند ، به جز بازی ها و واقعیت ها وجود داشت. در روزهای اخیر ، بهنم متشکرم ، یکی از بازیگران این لیست ، از مسیری که طی کرده است پشیمان شده است. اما به لطف شش رئال مادرید ، کاملاً صریح بود ، علت اصلی حضور وی به عنوان پول.
بی نظمی
در سال 1400 ، Ehsan Alikhani تصمیم گرفت واقع گرایی را به سبک یک برنامه مشهور جهان با بازیگران کمدی بسازد. این بازیگران قرار بود با قدرت بخندند که در این رقابت بخندند و همه آنها برنده نبودند. در فصل اول ، بازیگران کمدی وارد برنامه شدند و با تمام حاشیه سانسور ، جهت و موضوعات دیگر ، این برنامه به چیزی محبوب تبدیل شد. مخاطبان هیچ انتظاری از چهره ای برای خندیدن به مخاطبان چهره ای مانند سام درخشانی ، امیر مهدی ژوله یا گلاماموسین نیکی نداشتند.
در گروه های بعدی ، این نیز مشاهده شد ، و جوکر توانست در زمینه انتقاد ساختاری خود پیشرفت کند. مجوز جمع آوری کمدین بازیگران زن در فصل دوم این برنامه را تقویت کرد. اما واقعیت این بود که عملاً ، به جز قطعات کوتاه ، “جوکر” برای کمدی اتفاق نیفتاد. اما در فصل دوم ، این برنامه دچار آفت بازی های مافیا ، یعنی شرکت کنندگان در بازیکنان شد.
چند خنده؟
در فصل دوم جوکر ، هنگامی که راهرو افتتاح شد و مجید موزافاری بازی کرد ، بسیاری حضور خود را به عنوان تعادل بین کمدی و درام می دیدند. اما واقعاً برای جو جوکر مناسب نبود. شاید شخصیت واقعی موزافاری ، که فرد خوبی است که از آن تغذیه شده بود ، پاهای خود را به سمت برنامه باز کرده بود ، و شاید دلیل بهنام به لطف داستان بود. با این حال ، مجید موزافاری پس از سه قسمت از بین رفت و جوکر در همه واقعیت ها همان چهره ها را بازی کرد. اما متأسفانه ، در قسمت آخر جوکر که در آن “خانواده جوکر” ، مجید موزافاری به همراه دخترش با علی اوجی و همسرش الیکا عبدال رازاقی و همسرش و دیگران است.
مجید موزافاری قبل از انقلاب بازیگری را آغاز کرد و پس از انقلاب و از دهه 1970 ، وی بارها و بارها به آثار بهرام بیضئی نسبت داده شد. ظاهر آن یکی از اصلی ترین تأثیرات عملکرد موزافاری در “تعقیب” است. یا خاطره او در فیلم “جنگ نفتی”. اما نسل جدید آن را به یاد می آورد. یک موتورسواران با زن اکبر عبدی در جوکر! این بازیگر یک بازیگر است و باید بتواند نقش منفی ، مثبت و کمدی ایفا کند.
اما بازی با هوشیاری که فیلمنامه ای ندارد و هیچ پیامی در پشت سر وی به مخاطب منتقل نمی شود و تنها هدف فروش قاچاق سکو است ، یک بازیگر مهم مانند مجید موزافاری چیست؟ خود مجید موزافاری ، که در آخرین اثر مهم بحرا بیضئی ، “وقتی ما در حال ما هستیم” بازی می کرد ، به نوعی وضعیت دلخراش سینما و شرایطی بود که در سینما حاکم است.
آیا این ابتذال سیستماتیک است؟
پیشنهاد بازیگران و برنامه های مشابه جوکر باید به اکثر بازیگران پیشنهاد شود. برخی قبول می کنند و شرکت می کنند و بعد از مدتی از بین می روند. اما کسانی که به بازی باز می گردند در چندین مورد از این برنامه ها باقی می مانند و در محل کار خود قرار می گیرند ، احتمالاً نمی دانند که آنها به آرامی بر فرهنگ و طعم جمعی تأثیر می گذارند و از طرف دیگر ، آنها را از جریان اصلی خارج می کنند.
بازیگری مانند مجید موزافاری ، که سالها با یک مسابقه سنگین در دنیای عملکرد بوده است ، رویدادی است که می تواند برای هر بازیگر در یک فصل جوکر اتفاق بیفتد. اما وقتی موزافاری دوباره این بازی را دوباره معرفی می کند و تا پایان جریان مبتذل با فرماندهان می رود ، تنها سؤالی که پیش می آید این است که وظیفه سایر بازیگران چیست؟ این جریان مبتذل قرار است چند نفر دیگر را به عنوان مجید موزافاری به این مسیر برساند و ادعا می کند که مردم به خنده احتیاج دارند تا مهمترین و محترم ترین چهره های فیلم را در حساب های سوخته واقعی تبدیل کنند.
23302
