جالب اینجاست که دولتمردان نیز خواستار این بودند که دولتمردان نیز بیایند و کاری برای بازگشت به این مقام انجام دهند. تصور کنید که یک روزنامه نگار که باید مستقل و وابسته به یک نهاد جدا از نهاد قدرت و سایر نهادهای اجتماعی باشد ، خواستار این است که قدرت برای او کاری انجام دهد تا بتواند اقتدار رسانه ای خود را بازگرداند! به نوعی مجموع متناقض و مشابه. چرا یک تولید کننده دولتی باید بخواهد اداره رسانه خود را برگرداند ، در حالی که اگر این اتفاق بیفتد ، لبه حاد رسانه ها ابتدا عملکرد خود را خراب می کند؟ بیا …
همه ما می دانیم که اداره رسانه ها از فضای داخلی کشور منتقل شده و گم شده است. حالا ، اگر نگویم ، صفر است. به طور کلی ، ضعیف تر است. روایت های اول و دوم در دسترس دیگران است ، نه برای رسانه های ایرانی. چندی پیش بود که یک روزنامه نگار دیگر ایرانی به درستی گفته بود که ما واقعاً احساس خالی بودن یک رسانه بین المللی ایرانی را احساس کردیم. آنها کسانی هستند که قدرت روایت را حذف کرده اند. بیایید برویم …
سوال اصلی من این است که ، ما چه روزنامه نگاران را انجام می دهیم؟ در زمینه توسعه فردی ، یک دعای جالب وجود دارد که می گوید: اگر انتظار انتظارات دیگران را دارید ، همه چیز موفق خواهد بود. به عبارت دیگر ، ما انتظارات زیادی از دیگران و جامعه و غیره داریم. فقط برای دستیابی به برخی از این انتظارات برای دستیابی به نکات خاص تر و دستاوردهای جالب.
بیایید کمی شفاف تر بحث کنیم. از دیگران چه انتظاری داریم؟ برای حمایت از ما از لحاظ مالی ، به ما سهم کاغذی ، اجازه می دهد تا به اطلاعاتی که دولت و حاکمیت شکایت نمی کنند ، دسترسی داشته باشیم ، به عنوان مثال ، مدیر رسانه ما محدود نمی شود تا وسایل خوبی را تهیه کنیم تا گزارش های خودمان را تهیه کنیم. این که روزنامه نگاران بسیار در حال مطالعه هستند و غیره. در واقع ، وقتی بحث به انتقاد می رسد ، ما انتقادات زیادی به دیگران می دانیم ، چه مسئول و چه همکار یا … اما آیا ما به جان فکر کرده ایم و اگر انتظاراتی را از دیگران داشته باشیم؟
معنی آن چیست؟ به عنوان مثال:
– به جای انتظار برای مطالعه سایر همکاران ، بیشتر مطالعه کنید.
– به جای انتظار برای گزارش های خوب دیگران ، گزارش های خوب را دنبال کنید.
– به جای مراجعه به سایر همکاران و رسانه ها ، من را به خودم ارجاع دهید.
– به جای انتظار برای تعدد گزارش های دیگران ، می توانم چندین گزارش صوتی تولید کنم.
– به جای اینکه منتظر یادگیری زبان دیگران باشم ، زبان خودم را یاد بگیرم.
– به جای انتظار برای گزارش های میدانی خاص دیگران ، به دنبال این گزارش ها باشید.
– به جای عناوین و موضوعات ویژه ای که از دیگران انتظار دارم ، می توانم چنین دارندگان را انجام دهم و به چنین مواردی برسم.
– و به جای یافتن رسانه های دیگر در کشور ، وسایل خودم را بسازید …
بله ، کل نکته این است که چرا هیچ چیز برای به دست آوردن این اقتدار ندارید؟ منتظر چی هستیم؟ دولت ها؟ این بسیار سرگرم کننده است مدیران رسانه؟ ما می دانیم که آنها اغلب نیستند. آیا انتظار داریم دلسوزی سایر رسانه های خارجی که اکنون به دلیل گل برای ما کوتاه است؟ این یک شوخی است. مشاهده اصول روزنامه نگاری مانند تنفس است. آیا برای اجازه و برنامه ریزی دیگران می مانند؟ نه ، حتی در پیچیده ترین شرایطی که نفس کشید. به هر حال ، هرچه ضربان قلب آن حتی شدیدتر شود ، نفس می کشد و آن را بیهوش تر می کند. چرا نباید اصول خود را به طور خودکار و روبات ها حتی در بحران بسازیم؟ چرا همیشه از دیگران انتظار داریم؟ چرا من با دیگران فک و سوزن برای ما دارم؟
بله ، متأسفانه بیشتر اقتدار رسانه ای ما نتیجه همان انتظارات دیگران است. انتظاراتی که هرگز به آن نرسیده است. آیا تا به حال کسی را دیده اید که منتظر رسیدن دیگران به این نکته است؟ رسانه ها یکسان هستند …
23
