چرا پروانه ساخت «هی بچه ها جیغ نزن» تمدید نشد؟

به گزارش خبرگزاری فارسیرو، پوران درخشنده کارگردان و فیلمنامه نویس درباره فعالیت های اخیر خود گفت: بعد از فیلم «زیر سقف دودی» نزدیک به 8 سال است که فیلمی نساخته ام و این روزها بیشتر وقتم را در عرصه نویسندگی می گذرانم. . در حال نوشتن رمانی به نام «مادر ایرانی من» هستم که هنوز در حال کار بر روی آن هستم.

به گزارش مهر، وی افزود: پروانه ساخت فیلمنامه «عشق» را گرفتم اما هنوز تولید این فیلم را آغاز نکرده ایم. فیلمنامه دیگری هم دارم به نام «زمین مادر» که هنوز مشغول کار روی آن هستم و منتظر اتفاق خوبی هستم.

این کارگردان تاکید کرد: همیشه پروژه و فیلمنامه ای برای انجام و انجام داشته ام، اما انجام و شروع به کار مهم است زیرا همیشه مشکلی سر راه ما وجود دارد که شروع کار را سخت می کند.

پوران درخشنده درباره ساخت فیلم سینمایی «پسرانش فریاد نمی زنند» گفت: فیلم «پسرانش جیغ نمی زنند» در مرحله ساخت بود که متاسفانه مشکلاتی بر سر راه آن پروژه قرار گرفت و متوقف شد. اکنون در زمینه سرمایه گذاری سینما روی فیلم های اجتماعی مشکل داریم زیرا سرمایه گذاران روی فیلم های دیگر سرمایه گذاری می کنند. به همین دلیل فیلمسازانی که فیلم های اجتماعی می سازند از دو جنبه با چالش هایی روبرو هستند. یکی بحث تامین مالی و سرمایه و دیگری اخذ پروانه ساختمانی.

وی افزود: پس از رفع مشکل بودجه «پسرانش گریه نمی کنند» مدت پروانه ساخت ما به پایان رسید، اما نمی دانم چرا با وجود تمام توضیحاتی که شخصا در جلسه به اعضای شورا ارائه کردم . در جلسه هیات پروانه ساخت، پروانه ساخت آن فیلم تمدید نشد. خیلی متاسفم که آن موقع احساس نیاز به انجام چنین کاری نداشتند. همیشه وقتی اتفاقی می افتد متوجه می شویم که باید به یک سری مسائل بپردازیم و فرهنگ سازی کنیم.

این کارگردان در پاسخ به این سوال که آیا برای ساخت «پسرانش فریاد نمی زنند» دوباره درخواست پروانه ساخت داده است، گفت: حتما باید این فیلم را بسازم چون داستان آدم هایی را دارم که نمی توانم از کنارشان بگذرم. . و اکنون برای من بار سنگینی است. این دوش من است. واقعیت این است که نمی توانیم برخی از مسائل مهم را به دلیل حساسیت های اجتماعی یا هر موضوع دیگری کنار بگذاریم.

پوران درخشنده در پایان درباره ناکامی بسیاری از سینماگران در کار در ژانرهای مختلف اظهار کرد: کسانی که با هزار امید وارد عرصه سینما شدند، احساس نیاز کردند و توانایی های خود را شناختند، نمی توانند رویاهای خود را رها کنند. همه ما رویای آمدن پس از هنر را داریم. همه ما دوست داریم فیلم بسازیم. ما فیلمسازان خوبی داریم که هیچ کدام در سال های اخیر فیلم نساخته اند چرا که باید شرایط و بستر کار این عزیزان فراهم شود. یعنی باید از این هنرمندان خواست که فیلمی متفاوت با فیلم هایی که در سالن های سینمای ما نمایش داده می شود بسازند و لزوم ساخت فیلم های اجتماعی را نادیده نگرفت.

۲۴۴۵۷