به گزارش فارسیرو، به عنوان مثال در روزهای اخیر فهرستی منتشر شده که در آن ارقام و ارقامی از بودجه 1404 به برخی نهادهای فرهنگی اختصاص داده شده است که بسیار بحث برانگیز است. از جمله این موسسات، نهادهایی هستند که به امور دینی می پردازند. از آن جمله می توان به حوزه های علمیه، مؤسسه آموزشی متعلق به مرحوم آیت الله مصباح و… اشاره کرد.
روزنامه اعتماد نوشت: واقعیت این است که مجموع این ارقام در مقایسه با رقم کل بودجه قابل توجه نیست، اما وقتی بد بینش سیاسی مورد توجه قرار می گیرد به موضوعی بحث برانگیز تبدیل می شود.
حوزه های علمیه قبل از انقلاب از نظر منابع مالی کاملاً به مردم وابسته بودند و ثروتمندان با پرداخت خمس هزینه حوزه های علمیه را می پرداختند و به اداره مساجد، تکایا و هیئت ها نیز رسیدگی می کردند.
روشن است که پس از انقلاب به دلیل گسترش نقش دین در سیاست، امکان نداشت هزینه های نهادهای مذهبی مانند قبل از انقلاب باشد و از این رو، نهادهای دینی به حکومت وابسته شدند. بودجه آغاز شد و روحانیت شیعه (البته نه همه، بلکه بخش تشکیلاتی آن) به بودجه عمومی وابسته شدند و آیا ممکن است حداقل در این مورد نتیجه این روند سیاسی شدن بودجه باشد. ? ?
در این جریان، هویت تاریخی و اجتماعی مراکز فقهی و حوزه های علمیه که به استقلال خود می بالیدند و افرادی چون مرتضی مطهری، علی شریعتی و مهدی بازرگان در تحلیل ساختار حوزه علمیه به آن افتخار می کردند، تضعیف شد.
23302
