به گزارش خبرگزاری فارسیرو، پرتره همیشه یکی از زمینه های مورد علاقه در نقاشی و عکاسی است. البته باید گفت که از مقطعی به بعد عکاسی پرتره از پرتره مهمتر بود. در تمام این سال‌ها عکس‌های زیادی از هنرمندان و شخصیت‌های برجسته سیاسی و اجتماعی دیده‌ایم بدون اینکه بدانیم چه کسی آنها را ثبت کرده است. با وجود عکس های پرتره، تندیس ها و تندیس ها، می توان از افراد تاثیرگذار کشور در برهه های مختلف تاریخی یاد کرد و به نسل های فعلی و آینده تقدیم کرد. اما این تمام ماجرا نیست. ساخت آثار مستند در قالب پرتره و بیوگرافی مقوله دیگری است که با هدف پرداختن به افراد مشهور تولید و ارائه می شود.
به گزارش ایلنا، با توجه به تعدد هنرمندان ایرانی در تمام ادوار تاریخی و با توجه به تعدد شخصیت های مهم سیاسی، ادبی و اجتماعی در تاریخ کشور، باید گفت عکس و فیلم کمی از آنها ثبت و ضبط شده است. تا به امروز تولید شده است.
مهرداد دوفری هنرمند و عکاس در این باره گفت: زمانی که عکاسی به ایران آمد فقط به پرتره های درباری توجه می شد. عکاسی ما با پرتره دربار شروع شد و پرتره یکی از شاخه های مهم عکاسی است.
وی افزود: در حین انجام کارهایی که انجام می دادم از پشت صحنه و اتفاقات عکس می گرفتم تا یک ساعت و نیم فیلم بسازم. البته این کار در ابتدا برای من جنبه شخصی و خاطره انگیز داشت، اما از حضور، گفتگو و نظرات بسیاری از هنرمندان، آنها را ارزشمندتر از یک اثر شخصی دیدم. به همین دلیل تصمیم گرفتم فیلم ها را یکپارچه کنم تا بتوانم آنها را در قالب یک کار مستند مستقل ارائه کنم. بنابراین برای این کار یک پست پنج تا شش دقیقه ای گذاشتم که به نحوه ورود عکاسی به ایران در زمان ناصرالدین شاه پرداختم. برای این کار اسنادی را جمع آوری کردم. در کار توضیح می دهم که عکاسی از ابتدا از طریق دربار وارد ایران شد و هنر درباری بود.
۲۴۴۵۷
