ناصر عبداللهی؛ صدای ماندگاری که زود خاموش شد
توسط:
فرارو- ناصر عبداللهی علارغم عمر کوتاهی که داشت، به یکی از مطرحترین خوانندگان تاریخ معاصر ایران بدل شد. آثار او امروز نیز با وجود گذشت سالها از مرگش، همچنان مورد استقبال قرار میگیرند.
به گزارش فرارو، کمتر چهرهای را میتوان نام برد که به جایگاهی که عبداللهی در موسیقی پاپ معاصر ایران دارد رسیده باشد. او در 10 دی 1349 متولد شد و در 29 آذر 1385، درحالیکه تنها 36 سال سن داشت، از دنیا رفت.
صدای ماندگاری که زود خاموش شد
اواسط دهه هفتاد بود که برای اولین بار نام ناصر عبداللی به گوش مردم ایران رسید. جوانی جنوبی، با همان لحن صمیمی و صدای پختهای که چندین سال از سن شناسنامهای او جلوتر بود. طولی نکشید که این صدا به یکی از صداهای اصلی در حوزه موسیقی پاپ ایران بدل شد. عبداللهی ازجمله خوانندگانی بود که علاوهبر درکی که از موسیقی داشت، از استعداد بیمانندی نیز بهرهمند بود.
در بندر عباس، و از پدری کارگر و مادری خانهدار متولد شده بود. از همان روزگار کودکی با لحنهای جنوبی موسیقی آشنا شد و تحتتاثیر ابراهیم منصفی قرار گرفت. روح موسیقی محلی جنوب ایران تا پایان عمر نیز در وجود عبداللهی غلیان داشت.
13ساله بود که موسیقی را شروع کرد. با استعدادی که داشت، خیلی زود نواختن گیتار را فراگرفت و همزمان با آن، به خواندن آواز نیز رو آورد. زمانی که در سالهای ابتدایی دهه 70 بههمراه همسرش به تهران مهاجرت کرد، بهناگاه مورد توجه بسیاری از اهالی موسیقی قرار گرفت. با کمک محمدعلی بهمنی با افراد مختلفی آشنا شد و اولین آلبومش را تولید کرد.
ناصر به یکی از مطرحترین خوانندگان زمانهاش بدل شده بود. باوجوداینکه او را بهعنوان خواننده موسیقی پاپ به یاد میآورند، اما در بسیاری از قطعات او، بهناگاه مرزهای موسیقی پاپ و فولکلور درهمتنیده میشوند. همین اصالت در نگاه به موسیقی بود که کارهای عبداللهی را ویژه میکرد.
اکثر آثار ناصر با همکاری محمدعلی بهمنی ساخته شدند. بهمنی نوشتن بخش زیادی از ترانههای قطعات عبداللهی را به عهده داشت. این همکاریها ازجمله موفقترین همکاریها در چند دهه اخیر در موسیقی ایران بودند و ثمره آنها تعداد زیادی از ماندگارترین قطعات موسیقی پاپ ایران بود. عبداللهی در انتخاب ترانه و ملودی از وسواس زیادی برخوردار بود. بههمینسبب معمولا از ترانهها و ملودیهای متفاوتی در آثارش استفاده میکرد.
اوج شکوفایی برای ناصر عبداللهی در سالهای ابتدایی دهه 80 اتفاق افتاد. در این دوره بود که اجراهای زنده بیشتروبیشتری را ترتیب داد و تعدادی از بهترین ترانههایش را اجرا کرد. بااینوجود، زندگی به فاصله پنج سال از اولین روزهای دهه 80، برای عبداللهی نقشههای دیگری کشیده بود.
آذرماه سال 1385، بهناگاه خبری مبنیبر مرگ ناصر عبداللهی منتشر شد. عبداللهی چندین روز را در کما بهسربرد و در نهایت در 29 آذر 1385 بهشکل مرموزی از دنیا رفت. مرگ او تا مدتها برای همه تبدیل به یک علامت سوال شده بود. باوجوداینکه همچنان نیز علت مرگ دقیق عبداللهی مشخص نیست، اما سالها بعد، محمدعلی بهمنی بخشی از ابهامات را برطرف کرد. بهمنی مرگ عبداللهی را در نتیجه یک نزاع خانوادگی و مضروب شدن وی دانست.
