مهران مودی به یک کارگردان ناخوشایند و بازیگر قیمت دوم تبدیل شده است/ گویا یک مدیر از هوش و اشتیاق خالی بوده است

کارگردان و بازیگر چند سال در حاشیه بوده اند و فعالیتهای آنها جدی نیست و به جای طنز و کمدی ، او با مخاطب شوخی می کند ، یک شوخی سرگرم کننده است.

هنرمندان ، مهم نیست که چقدر قوی و با طعم خوب مانند ورزشکاران ، نیاز به تمرین ، به روزرسانی و بازسازی مداوم بدن و فکر و همچنین استراحت به موقع دارند. مهران مودی نمونه ای از یک هنرمند است که استعداد و مهارت زیادی دارد ، اما به دلیل اینکه او بازسازی نشده است و به روز نشده است ، به نظر می رسد که وی از هوش خالی بوده است.

کار اخیر او دقیقاً این فرسودگی است. حتی در این اجرا ، مهران هیچ مدیر دیگری از مدیر سابق ندارد و در هر فیلم یا سریال ، یکی از عوامل ضعیف آن نقش دارد.

در شرایط فعلی ، مدیر فقط یک مجری طبقه دوم است. نه مدیر و نه بازیگر تأثیرگذار! هنرمندی که استعداد دارد اما نمی تواند یک اثر هنری خوب ایجاد کند ، یعنی سبک زندگی و ماهیت هنری شر و باید راه خود را تغییر دهد.

“کافه پدر” یک مدیر در اوج تجربه و بلوغ هیچ جهت ندارد. به نظر می رسد یک مدیر 57 ساله است و بیش از 30 سری ، فیلم و برنامه را کارگردانی کرده است. زیرا محصول جدید آن ، مانند قهوه ای سرد ، کشته نشده است.
“قهوه پدری” شروع بسیار ضعیفی داشت و ناامید کننده ترین پیشرفت.

یکی از مزایای سریال Mehran Modi این بود که او شخصیت های ویژه و محبوب را ایجاد کرد و موقعیت های کمدی بر اساس این شخصیت ها ساخته شده بود. اما یکی از مشکلات اصلی “قهوه پدری” این است که هیچ شخصیت جذاب وجود ندارد و همه شخصیت ها دافع هستند! به ویژه ، شخصیت اصلی ، که خود مهران یک مدیر است ، از ویژگی های خودش دور می شود و به یک شخصیت سطحی ، بی حس و حال تبدیل می شود.
یکی دیگر از مهمترین مشکلات این سریال ، سردی آن است. بر خلاف آثار قبلی مدیر ، که پر از لحظات جذاب ، موقعیت های پرانرژی و طنز بود ، در “قهوه پدری” به نظر می رسد که شخصیت ها و داستان ها به معنای احساس حرکت می کنند. این سردی نه تنها در روابط بین شخصیت ها بلکه در فضا و دیالوگ ها احساس می کند. در بسیاری از موارد ، حتی صحنه های طنز ، به جای خندیدن ، آنقدر ناکارآمد و ناکارآمد هستند که مخاطب از پیروی از داستان خسته شده است. موقعیت های کمدی ، به طور کلی مبتنی بر تضادها ، خطاها و سوء تفاهم ها ، در این سری بسیار تکراری و قابل پیش بینی هستند. علاوه بر این ، شوخی ها و دیالوگ ها اغلب ضروری و غیرقابل مقایسه هستند ، بنابراین بیننده به سختی می تواند به آنها پاسخ دهد.
سرانجام ، “قهوه پدری” به عنوان یک کمدی تلویزیونی نتوانسته است انتظارات طرفداران و هواداران مهران مودی را برآورده کند. این سریال با روایتی ضعیف ، شخصیت های بدون محدودیت و موقعیت های کمدی ، نه تنها نتوانست تجربه جدید و جذاب را برای مخاطبان داشته باشد ، بلکه یک شکست دیگر در حرفه مهران مودی است. این کار به وضوح نشان می دهد که کمدی های خوب نیاز به نوآوری ، خلاقیت و تعامل جذاب بین شخصیت ها دارند ، چیزهایی که در این سری قابل توجه هستند.

23302