مراسم بزرگداشت فرامرز هاروکان با حضور اهالی هنر برگزار شد. دوستت دارم دوستم!/قریبیان فرهنگی ماندگار است

به گزارش خبرگزاری فارسیرو، به نقل از روابط عمومی سجاد عزیزی آرام، در آغاز بیست و هشتمین ماه دیدار خود در آستانه، از محمدعلی بهمنی شاعر اخیراً درگذشته یاد کرد که پیش از این در برخی از جلسات کانون زمستان و حضور در کانون زمستانی و… از آثار او انتقاد می کرد. وی برای گرامیداشت این هنرمند از مردم خواست یک دقیقه سکوت کنند.

سپس کتاب های «شب رویا» و «مرد ناصرالدین شاه» اثر علیرضا مرتضی قلی منتشر شد.

در ادامه فیلمی از صحبت های علیرضا مرتضی قلی پخش شد، او روی صحنه آمد و یکی از غزلیات خود را برای حاضران خواند.

سپس مراسم تجلیل از این هنرمند پیشکسوت با پخش کلیپی از فرمرز هاروکان آغاز شد.

داریوش فرهنگ در این مراسم درباره فرمارز هاروکن گفت: بازیگر توانمندی که در همه چیز روش و منش دارد; بدون مرز حاضر به انجام هیچ کاری به هر قیمتی نیست. او با اخلاق است و نظم خاص خود را دارد. مهمترین ویژگی آن این است که دارای سبک است. راه رفتن، نشستن، ایستادن، اعتراض کردن، واکنش نشان دادن و از همه مهمتر چشمانش همچنان به او می درخشد.

وی ادامه داد: توجه به هنرمندان کار بسیار پیچیده ای است. کار هنرمندان پرسیدن است، کار مسئولان پاسخگویی نیست. آیا هنرمندی را می شناسید که کشورش و مردمش را دوست نداشته باشد یا دوست نداشته باشد کار کند؟ آقای هاروکان خداحافظی کرده بود اما آقای هاروکان! حرفه ما بازنشستگی و سن ندارد. حرفه ما به شما، بازی شما و چشمان روشن شما نیاز دارد.

گوهر خیراندیش در جای دیگری از این مراسم نیز اظهار داشت: بعد از اینکه آقای داودی فیلمنامه «مرد بارانی» را نوشت، گفتم چرا مرد باید هر بار در فیلم ها عشقی داشته باشد و وقتی زن دارد آن را ببیند؟ گفتم اینطوری دوست ندارم و فیلم را قبول نکردم. در آن زمان نمایش «عروسی خون» به کارگردانی استاد علی رفیعی را اجرا می کردم، از آنها دعوت کردم تا رویا تیموریان را ببینند و به این ترتیب نقش را از دست دادم. وقتی همسرم همبازی او شد، هر روز از اخلاق، اخلاق، استایل و نگاهش صحبت می کردم. آقای هاروکان در چشمانش جواهری دارد و این نگاه یک داستان کامل را نشان می دهد. زنده یاد اسماعیل خانی هر بار که از فرمایش، ادب، احترام و صبر آقای هاروکان صحبت می کرد، به من می گفت: چه نقشی را از دست دادی! هنوز امیدوارم که آنها برگردند و بتوانیم با هم بازی کنیم.

سپس ایرج راد گفت: هیچکس مجبور نشد در این مراسم شرکت کند، همه به عشق دیدن آقای هاروکان آمده بودند. تشکر از مردی که سال ها در سینما درخشید، زحمت کشید و باعث افتخار او شد. نه تنها در عرصه بازیگری و کار خودش، بلکه بلد بود به سینمای ایران شخصیت بدهد. او از نظر شخصیت و شهرت جایگاه ویژه ای دارد. هنرمند برجسته نه تنها در سینما به عنوان یک چهره نشان داده می شود، بلکه خود یک فرهنگ و جایگاه ویژه انسانیت، منش، اخلاق، رفتار و تأثیر عمیق در جامعه است. پروردگارا نزدیکتر! شما افتخار کردید و ما به همکاری با شما افتخار می کنیم. ما به شما افتخار می کنیم. نام شما همیشه در تاریخ سینمای این کشور جاودانه خواهد ماند.

ابوالحسن داودی در بخشی دیگر از مراسم بزرگداشت فرامرز الحروکن به بیان خاطراتی پرداخت و گفت: در سیزده فیلمی که کار کردم این فرصت را داشتم که با بسیاری از بازیگران و شخصیت های بزرگ سینمایی کار کنم، اما افرادی بودند که همیشه خواهند بود. افسانه در نظر گرفته شده است. یکی از آرزوهای من این بود که بتوانم با آنها همکاری کنم. یکی از آنها مرز هاروکان بود. خوشبختانه در فیلم «مردبارانی» شرایط فراهم شد، هرچند ابتدا قرار بود با زنده یاد شکیبایی کار کنیم اما به دلیل اکران همزمان فیلم آقای مهرجویی این همکاری میسر نشد. ناامیدانه به سراغ آقای هاروکان رفتم و او موافقت کرد. این فیلم یکی از تاثیرگذارترین کارهای من با یک بازیگر بود. من از او چیزهای زیادی یاد گرفتم، حتی زمانی که فکر می کردم حرفه ای شده ام.

تهمینه میلانی همچنین گفت: من با آقای هاروکان کار نکرده ام، اما در ۱۶ سالگی با همکلاسی هایم هزار بار به تماشای فیلم گوزن ها افتخار کردم. در 19 سالگی وقتی با آقای کیمیایی کار می کردم، ایشان را از نزدیک دیدم و فکر کردم می توانم پاسخ تمام سوالاتم را در مورد چریک های ایران از ایشان بخواهم. حضور آقای هاروکان برای من یک معجزه بود. آیا می دانید این نتیجه چیست؟ این جادوی کاغذ است. نقش های باورکردنی که ملکه ذهن ما می شود و قبول می کنیم که همان شخص است.

سپس مسعود جعفری جوزانی گفت: صحبت درباره آقای هاروکان برایم سخت است، چون از نسلی هستیم که سینما برای ما بسیار جدی بود. وقتی ما برای مطالعه فیلم رفتیم، آیا دیگران فکر می کردند عجیب است که مطالعه فیلم وجود دارد؟ آقای هاروکان تصویری است که در ذهن یک نسل باقی مانده و رفتار و منش آنها را تغییر داده است. در عصر جدید بازی های جمعی، ورزشی و هنری از شاخص های هنری و فرهنگی یک ملت و یک کشور محسوب می شود. خلاصه تولید فیلم جمعی در چهره بازیگر نقش می بندد و آن را به تصویری ماندگار در ذهن تبدیل می کند که می تواند بیننده را از ظاهر به ذهنیت تغییر دهد.

وی ادامه داد: آقای هاروکان فقط یک چهره نیست، ستاره و سوپراستار نیست، او بازیگری است که در عمق نگاه، توقف و حرکت خود آن تصویر را خلق می کند. بازیگری که در یک چیز خلاصه نمی شود. گفتار، لحن و حرکت او در تعادل است. هنرمندی مثل آقای هاروکان، حتی اگر فیلمنامه ضعیف باشد، آنقدر کار می کند و اعتبار ایجاد می کند که آدم ضعف فیلم را می بخشد.

جعفری جوزانی در بخشی دیگر از سخنان خود گفت: هاروکان فرهنگی ماندگار است. نگاهی که هاروکان از فرهنگ ایران در سینمای ایران به جای گذاشت، نگاه جوانمردی و ایثار برای دیگران بود. او یک دوست است.

سعید به نکته ای هم اشاره کرد: در این سال ها چیزی به دستم رسید که هیچ وقت با هیچ چیز نمی توانستم به دست بیاورم. من با افرادی آشنا شدم و با آنها زندگی کردم که ارزش زندگی کردن، لذت بردن از همراهی و یادگیری از آنها را دارند. از اینکه فراماس به من نزدیک است خوشحالم که امیدوارم سالیان سال باشد و از چنین صحنه ای به او بگویم که دوستت دارم. من 50 سال است که او را می شناسم و هرگز ندیده ام که او در مورد کسی حرف بدی بزند. دلش شکسته بود و آزرده بود و ظلمی دیده بود، از آن شخص حرف می زدند و حرفی نمی زد. من یک کلمه حسادت و تحقیر از او نشنیده ام. امروز که دوستانم را ندارم و دلم برایشان تنگ می شود با دیدن دوستان فرامز دلم باز می شود و می توانم به او بگویم دوستت دارم دوباره دوستت دارم.

محمد متوسلانی سپس در سخنانی کوتاه اظهار داشت: همه صفات نیک انسانی در او جمع شده است. یکی دو بار در طول کارم سعی کردم با او همکاری کنم اما نشد و دلم برایش تنگ شده بود. من این فرصت را داشتم که در «گناهکاران» به آنها خدمت کنم و برعکس شد. من را دعوت کردند. امیدوارم او به درخشش خود ادامه دهد و در تصمیم خود تجدید نظر کند تا بتواند دوباره او را روی پرده ببیند، لذت ببرد و نمونه ای برای همه باشد.

سام هوروکان در ادامه این مراسم گفت: اقتباس در سینمای ایران به دلیل مشکلاتی که اغلب بین فیلمسازان و نویسندگان وجود دارد موفق نبوده است. اما آقای هاروکان از جمله بازیگرانی بود که آثار موفق متعددی بر اساس کتاب داشت که از آن جمله می‌توان به فیلم‌های «سایه‌های بلند باد»، «خاک»، «چشم‌هایش»، «مرگ پلنگ»، «غزل» اشاره کرد. و…

در پایان فرامرز هاروکان با تشویق حضار روی صحنه رفت.

وی در سخنان کوتاهی با تشکر از حاضران گفت: آقای فرهنگ خود یکی از اسطوره های سینمای ایران است، به عنوان بازیگر و کارگردان آثار درخشانی داشت. سریال زیبای «سلطان و شبان» که یکی از بهترین های ساخت سریال ایرانی است و فیلم «طلسم» نیز یکی از بهترین فیلم های تاریخ سینمای ایران بود. آقای متوسلانی سال ها قبل از من هم در سینما حضور داشتند. او قرار بود در فیلم زیبای «جستجوگر» بازی کند که متاسفانه به دلایلی نتوانستم و بعد از سال ها او بازیگر فیلم «گناهکاران» شد.

وی ادامه داد: من فرصت زیادی برای همکاری با کارگردانان زن نداشتم به جز خانم درخشنده که پیام محبت آمیزی دادند و من خجالت کشیدم. به غیر از ایشان، فرصت همکاری با خانم تهمینه میلانی را نداشتم، اما ایشان دوست خوب من و یکی از پردرآمدترین کارگردانان سینمای ایران هستند. ایرج راد یکی از اساتید است و من این افتخار را داشتم که در یکی از اولین فیلم های او به نام طوفان حضور داشته باشم، البته پسرم سام پسر آقای راد در این فیلم بود.

وی افزود: باید از زنده یاد نعمت حقیقی یاد کنم، او اولین کتاب را در کتابفروشی سخن به من داد و من کتاب خوان شدم که برای شغلی که می خواستم شروع کنم مهم بود. فیلم «مرد بارانی» موفق شد و وقتی سیمرغ جشنواره فجر را برای آن بردم، جایزه واقعاً نعمت بود. از آقای داودی برای ساخت این فیلم تشکر می کنم. من به عنوان کارگردان با آقای جوزانی کار نکردم، اما در «آژانس دوستی» همکاری داشتیم و ایشان از من خواستند که فیلمنامه «چشمی شاه» را بنویسم تا کارگردانی کنم. دوستی ما ادامه دارد و ادامه خواهد داشت. جناب آقای ملابی، من را بردند به سال هایی که وارد سینما شدم. ملابی سال ها با نام مستعار فیلمنامه می نوشت. بسیاری از مردم هنوز عاشق فیلم نماز ظهر هستند.

هاروکان گفت: درود می فرستم به همه هموطنان عزیزم که 57-58 سال و به قول پسرم شاید 60 سال (از نوجوانی که به دفتر ساموئل خاچیکیان می رفتیم) به من لطف داشتند. و به دوبله فیلم ها در زیرزمین کمک کرد)، و از همه برای حمایتشان تشکر می کنم.

وی سپس با اهدای جایزه استاد سال مرکز ادبی زمین، تندیس، لوح تقدیر و هدایایی از سوی فرمرز الکاروکان به مناسبت یک عمر فعالیت مستمر و موثر در عرصه بازیگری تجلیل شد. و کارگردانی فیلم و آثار ادبی.

آیدین نظمی قطعه ای را با خوانندگی و نواختن پیانو اجرا کرد.

در بخش دیگری از مراسم، شرکت کنندگان در بخش مسابقه به اجرای آهنگ پرداختند و داوران جایزه آهنگ ماه را به سوسان صدیقی و جایزه خوانندگی پاپ را به رامین جوکار اهدا کردند.

اجرای قطعه ای با شعر محمدعلی بهمنی، صدای مهدی یغمایی و پیانو محمدرضا چراغعلی از دیگر قطعات این مراسم بود.

گوهر خیراندیش، داریوش فرهنگ، تهمینه میلانی، پژمان بازغی، بهمن فرمان آرا، ابوالحسن داوودی، نصرالله مدقالچی، فرزاد موتمن، اصغر همت، شهره سلطانی، ایرج راد، سام هاروکان، کوروش تهامی، مجید مهنداربی، ساماعیل، جوزانی، بهرام دهقانی، فرزاد حسنی، شهید احمدلو، مهدی یغمایی، محمدرضا چیراقلی، حمید غلامعلی، مازیار عصری، علیرضا عیوضی، چنگیز حبیبیان، محمد متوسلانی، فرخ نعمتی، سهیلا رضوی، علی قائم مقامی، جماعتی‌ها‌زاهانی، جماعتی‌ها، جماعتی‌ها، حسینه‌هانس . مهدی میامی و… از مهمانانی بودند که در این مراسم حضور داشتند.

5757