مترو نیویورک با بیش از یک میلیارد سفر در سال ، فراتر از یک سیستم حمل و نقل عمومی به بزرگترین گالری هنری در این شهر تبدیل شده است. این شبکه 4 ساعته صدها هنرمند مشهور جهان ، از جمله یوکو اورو ، الکس کاتز و نیک Qiu را در خود جای داده است. آثار موجود عمدتا از کاشی ، فلز و شیشه رنگی ساخته شده و بخشی از برنامه “هنر و طراحی” نیویورک/ MTA هستند. برنامه ای که از پنج سال پیش برای بازسازی چهره مترو آغاز شد.
یکی از برجسته ترین آثار موزائیک 5 متر ، آن همیلتون ، در ایستگاه خیابان کورتلند است که پس از حملات 9 سپتامبر تخریب شد و در سال 6 با یک طرح جدید مجدداً آغاز شد. این کار ، که ترکیبی از اعلامیه ایالات متحده است و اعلامیه جهانی حقوق بشر ، باعث شده است که در آثار مختلف و آرامش بخش اشغال ایجاد کند. همیلتون می گوید: “این کلمات ایده آل هایی را که در زندگی عمومی و روابط اجتماعی به دنبال آن هستیم ، نشان می دهد.”
آثار هنری در برابر چالش های مترو
با وجود محبوبیت این پروژه ، آثار مترو نیویورک باید ماندگار باشد. “اینجا مترو نیویورک است ؛ آثار هنری در معرض هر نوع آلودگی و آسیب دیدگی قرار می گیرند. بنابراین ، مواد اولیه این آثار به گونه ای انتخاب می شوند که نیازی به ترمیم مداوم ندارد و کارکنان مترو آنها را تمیز نگه می دارند.
روند انتخاب کار و ساخت و ساز
کمیسیون هنری سازمان حمل و نقل کلانشهر نیویورک از هنرمندان دعوت می کند تا از طریق یک تماس عمومی پیشنهادات ارائه دهند. پس از بررسی ، فینالیست ها انتخاب و دعوت می شوند تا در هر ایستگاه طرح های اختصاصی ارائه دهند. Chloe Bass ، یکی از هنرمندانی که در سال 6 برای ایستگاه خیابان Lorerime انتخاب شده بود ، سه موزائیک را طراحی کرد ، از جمله تصویری از یهودیان ارتدکس ، گروهی از نوجوانان و دو مرد در این گفتگو. این سه اثر مربوط به یک دعا است: هر بار که زیر دلتنگی قرار می گیرم ، خودم را تشویق می کنم که زندگی دیگری را بشناسم و شاید دوباره بدانم.
باس برای انجام پروژه خود با استاد موزائیک استیون موتو همکاری کرد. میوتو ، که از دهه 1980 با سازمان حمل و نقل متروپولیتن نیویورک همکاری کرده است ، می گوید: “موزائیک یک رسانه کاملاً متفاوت است.” آثار موجود در این مطالعه به یک شبکه توری مرتبط است و سپس در ایستگاه به عنوان تنش مستقر می شود.
هنر در قلب تاریخ مترو
برنامه هنر و طراحی سازمان حمل و نقل متروپولیتن نیویورک در دهه 1980 آغاز شد که مترو نیویورک به دلیل مشکلات فنی و امنیتی بسیار مهم بود. در آن زمان ، ریچارد راویچ ، سپس رئیس سازمان ، یک پروژه 2 میلیارد دلاری را برای بازسازی مترو پیشنهاد داد که بخشی از آن به هنر اختصاص داده شده است.
جانشین وی ، باب کایلی ، علاوه بر بهبود امنیت و تجدید قطارها ، بودجه بیشتری را به این پروژه تزریق کرد. امروز یک درصد از هزینه ساخت یا بازسازی هر ایستگاه صرف هنر می شود.
اگرچه دیوارها و قطارهای مترو با دیوارها پوشانده شده بودند. سازمان حمل و نقل متروپولیتن نیویورک ترجیح داد با انجام آثار رسمی هنری ، چهره ایستگاه ها را تغییر دهد. پس از حذف آخرین قطار گرافیتی در سال 6 ، یک شهروند نیویورک تایمز گفت: “آژانس حمل و نقل کلانشهر نیویورک باید بیشتر از ظاهر نگران جرم باشد.” تاکنون هیچ کس توسط یک نقاشی دیواری آسیب دیده است.
مترو ، پل بین مردم و هنر
سال گذشته ، موزه متروپولیتن نیویورک سه اثر دائمی از سازمان حمل و نقل متروپولیتن نیویورک را در نمایشگاه “فرار به مصر” معرفی کرد ، اما بازدید کنندگان مجبور بودند برای دیدن آنها به ایستگاه هارلم بروند. آکیلی توسینو ، معاون مدیر موزه متروپولیتن می گوید: “این آثار فقط بازتاب جوامع محلی نیستند ، بلکه تجربه روزانه ساکنان آن مناطق را نیز تشکیل می دهند.”
نیکلاس بم ، مدیر صندوق هنری عمومی نیویورک ، همچنین معتقد است که مترو یکی از مهمترین فضاهای فرهنگی در شهر است: نیویورک آپارتمان های کوچک را تحمل می کند زیرا فضای عمومی شهر پر از هنر است. در نتیجه ، مترو نیویورک نه تنها راهی برای جابجایی بلکه مکانی برای یک تجربه فرهنگی است که روزانه میلیون ها نفر را معرفی می کند.
۲۴۴۵۷
